เออร์เนสต์ ลอว์เรนซ์
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
เออร์เนสต์ ออร์แลนโด ลอว์เรนซ์ (อังกฤษ: Ernest Orlando Lawrence) เป็นผู้บุกเบิกศาสตร์นิวเคลียร์ชาวอเมริกัน และเป็นผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปีค.ศ. 1939 จากการคิดค้นเครื่องเร่งอนุภาคชนิดไซโคลตรอน (Cyclotron) และยังเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีส่วนร่วมในโครงการแมนฮัตตัน และยังเป็นผู้ก่อตั้งห้องปฏิบัติการแห่งชาติลอว์เรนซ์เบิร์กลีย์ ตลอดจนห้องปฏิบัติการแห่งชาติลอว์เรนซ์ลิเวอร์มอร์ ชื่อของเขายังถูกนำไปตั้งให้กับธาตุสังเคราะห์ลำดับที่ 103 นามว่าลอว์เรนเซียม ซึ่งค้นพบในปี 1961 โดยห้องปฏิบัติการที่เบิร์กลีย์
เออร์เนสต์ ลอว์เรนซ์ | |
|---|---|
 ลอว์เรนซ์ในปี 1939 | |
| เกิด | เออร์เนสต์ ออร์แลนโด ลอว์เรนซ์ 8 สิงหาคม ค.ศ. 1901 รัฐเซาท์ดาโคตา, สหรัฐ |
| เสียชีวิต | 27 สิงหาคม ค.ศ. 1958 (57 ปี) รัฐแคลิฟอร์เนีย, สหรัฐ |
| สัญชาติ |  สหรัฐอเมริกา |
| มีชื่อเสียงจาก | การคิดค้นไซโคลตรอน โครงการแมนฮัตตัน |
| อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
| สาขา | ฟิสิกส์ |
| สถาบันที่ทำงาน | มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ มหาวิทยาลัยเยล |
| ลายมือชื่อ | |
 | |
เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองในยุโรปปะทุขึ้นในปีค.ศ. 1939 เขาถูกดึงตัวไปทำงานให้กับโครงการทางทหาร เขาเป็นผู้เสาะหาบุคลากรเข้าทำงานในห้องปฏิบัติการใต้น้ำเพื่อพัฒนาเครื่องมือและวิธีตรวจจับเรือดำน้ำเยอรมัน พร้อมกับทำงานพัฒนาเครื่องไซโคลตรอนควบคู่ไปด้วย ในปลายปี 1940 เครื่องไซโคลตรอนขนาด 60 นิ้ว สามารถยิงยูเรเนียม-238เข้าปะทะกับดิวเทอเรียมจนได้ธาตุใหม่คือ เนปทูเนียม-238 ซึ่งเมื่อสลายให้อนุภาคบีตาแล้วจะได้เป็นพลูโตเนียม-238 หนึ่งในไอโซโทปของมัน คือพลูโตเนียม-239 มีความเป็นไปได้ที่จะต่อยอดและพัฒนาเป็นอาวุธนิวเคลียร์ของสหรัฐ
ในเดือนกรกฎาคม 1958 ประธานาธิบดีดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ ได้ขอให้ลอว์เรนซ์เดินทางไปเจนีวา เพื่อเจรจาข้อตกลงสนธิสัญญาระงับการทดสอบอนุภาคนิวเคลียร์กับสหภาพโซเวียต แม้เขาจะเจ็บป่วยจากโรคลำไส้ใหญ่อักเสบชนิดเป็นแผล แต่เขาก็ตัดสินใจเดินทางไปสวิตเซอร์แลนด์ แต่แล้วขณะอยู่ในเจนีวา อาการก็กำเริบขึ้นจนต้องรับนำตัวกลับมารักษายังมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด เขาเสียชีวิตในวันที่ 27 สิงหาคม ค.ศ. 1958 ในวัย 57 ปี