เวอร์จิล แอบโล
เวอร์จิล แอบโล (Virgil Abloh; /ˈæbloʊ/; 30 กันยายน 1980 – 28 พฤศจิกายน 2021) เป็นนักธุรกิจ, นักออกแบบและดีเจ ผู้กำกับศิลป์เครื่องแต่งกายบุรุษของหลุยส์ วิตตองตั้งแต่เดือนมีนาคม 2018 กระทั่งเขาเสียชีวิตในปี 2021 แอบโลห์ยังเป็นซีอีโอของตราสินค้าแฟชั่นจากเมืองมิลาน ออฟ-ไวท์ที่เขาก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2013
เวอร์จิล แอบโล | |
|---|---|
.jpg) แอบโลเมื่อปี 2019 | |
| เกิด | 30 กันยายน ค.ศ. 1980 ร็อกฟอร์ด รัฐอิลลินอย สหรัฐอเมริกา |
| เสียชีวิต | 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 2021 (41 ปี) |
| สัญชาติ | อเมริกัน |
| ศิษย์เก่า | |
| อาชีพ |
|
| ปีปฏิบัติงาน | 2011–2021 |
| ตำแหน่ง |
|
| คู่สมรส | แชนนอน ซันด์เบิร์ก (สมรส 2009) |
| บุตร | 2 |
แอบโลจบการศึกษาด้านสถาปัตยกรรมศาสตร์ และได้เริ่มต้นทำงานด้านแฟชั่นแนวสตรีทแฟชั่นที่ชิคาโก ก่อนจะเข้าอินเทิร์นที่เฟนดีในปี 2009 คู่กับแรปเปอร์ คานเย เวสต์ แอบโลเป็นชาวอเมริกันที่มีเชื้อสายแอฟริกาคนแรกที่ได้ทำงานเป็นผู้กำกับศิลป์ในบริษัทสินค้าแฟชั่นหรูหราของฝรั่งเศส[1] เขาได้รับการขนานนามโดยนิตยสาร ไทม์ ให้เป็นหนึ่งใน 100 บุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุดของปี 2018[2]
ในปี 2019 แพทย์วินิจฉัยพบว่าแอบโลป่วยด้วยมะเร็งเซลล์บุผนังหลอดเลือด ซึ่งเป็นมะเร็งที่พบได้ยากและรุนแรง เขาเสียชีวิตจากโรคนี้ในวันที่ 28 พฤศจิกายน 2021 ด้วยวัย 41 ปี[3][4]
ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา
แก้เวอร์จิล แอบโล เกิดเมื่อวันที่ 30 กันยายน 1980 ที่เมืองร็อกฟอร์ด รัฐอิลลินอย ในครอบครัวผู้อพยพชาวกานา[5] แม่ของเขาเป็นช่างทำเสื้อผ้า[6] ส่วนพ่อของเขาเป็นผู้จัดการในบริษัทสีแห่งหนึ่ง[7] แอบโลเข้าศึกษาในโรงเรียนมัธยมบอยแลนคาธอลิก จบการศึกษาในปี 1998[5] และจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน-แมดิสันในปี 2002 ด้วยปริญญาวิทยาศาสตร์สาขาวิศวกรรมโยธา[5] เขาได้รับปริญญาสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาบัณฑิตจากสถาบันเทคโนโลยีอิลลินอย (IIT) ในปี 2006[8] ขณะที่แอบโลเรียนอยู่ที่ IIT มีอาคารหนึ่งในวิทยาเขตที่กำลังก่อสร้างอยู่ขณะนั้นซึ่งออกแบบโดยสถาปนิก เรม คูลฮาส อันส่งผลให้เขาเริ่มมีความสนใจในวงการแฟชั่น[5] ขณะที่ศึกษาด้านสถาปัตยกรรมศาสตร์อยู่นั้น แอบโลได้ออกแบบเสื้อยืดและเขียนบทความเกี่ยวกับแฟชั่นและการออกแบบบนบล็อก เดอะบริลเลียนซ์ (The Brilliance)[9][10] แอบโลได้พบกับนักดนตรีที่มีชื่อเสียง คานเย เวสต์ ขณะทำงานเกี่ยวกับการพิมพ์อยู่ที่ชิคาโก[10]
รางวัลและเกียรติยศ
แก้แอบโลได้รับรางวัลใหญ่ครั้งแรกในปี 2011 สำหรับงานออกแบบภาพปกให้กับอัลบัม วอตช์เดอะโธรน จากปี 2011 ของเจย์ซี/แคนเย เวสต์ ซึ่งได้รับรางวัลแกรมมีสำหรับหีบห่อแผ่นเสียงยอดเยี่ยม[5] ในปี 2015 แอบโลในนามของออฟ-ไวท์ ℅ เป็นหนึ่งในผู้เข้ารอบสุดท้ายของรางวัลเครือบริษัทแอลวีเอมเอช และเป็นนักออกแบบชาวอเมริกันคนเดียวที่ได้รับการเสนอชื่อสำหรับรางวัลนี้ ผลงานเสื้อยืดของแอบโลที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิตยสารการ์ตูนฝรั่งเศส ชาร์ลี เฮบโดชื่อ “War is Not Over!” (สงครามยังไม่จบ!) รวมถึงเครื่องแต่งกายท่อนบนของเขาจากคอลเลกชั่นสตรีปี 2015 เป็นผลงานที่สร้างชื่อเสียงให้กับเขามากที่สุด[11] เขาได้รับรางวัลเออร์บันลูกซ์ (Urban Luxe) ในปี 2017 จากรางวัลแฟชั่นบริเตน[6] และได้รับรางวัลนักออกแบบชายแห่งปีจากจีคิวในปี 2017 โดยเฉพาะจากผลงานของเขาในฐานะผู้กำกับครีเอทีฟของแบรนด์ออฟ-ไวท์ และผลงานร่วมกับไนกี[12] ผลงานร่วม (collaboration) ของแอบโลระหว่างออฟ-ไวท์กับแอร์จอร์แดน “เดอะเท็น” (the Ten) ได้รับรางวัลรองเท้าแห่งปี 2017 และที่ซึ่งเขาได้รับรางวัลนักออกแบบเครื่องประดับแห่งปีเช่นกัน[13] แอบโลมีชื่อปรากฏในรายขื่อของนิตยสาร ไทม์ ในรายชื่อบุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุดแห่งปี 2018 เป็นหนึ่งในสองนักออกแบบที่มีรายชื่อสำหรับปีนั้น[14] ใน ไทม์ ฉบับนั้น ศิลปินชาวญี่ปุ่น ทาคาชิ มุราคะมิ ระบุว่าความสำเร็จอันน่าประทับใจของแอบโลได้นำไปสู่รายชื่อของเขาในฐานะบุคคลที่ทรงอิทธิพลมากที่สุด 100 คนของไทม์ในปีนั้น[15] ในเดือนธันวาคม 2018 แอบโลได้รับรางวัลนักประดิษฐ์แนวหน้า (leading innovator) จาก เอบอนีพาวเวอร์ 100 คู่กับ SHAVONE[16] ในปี 2019 แอบโลยังได้รับการเสนอชื่อเป็นนักออกแบบเครื่องแต่งกายบุรุษแห่งปี[17]
อ้างอิง
แก้- ↑ Hyman, Dan (May 23, 2019). "Virgil Abloh Has Designs on High Culture". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ June 13, 2019.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ:1 - ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-11-28. สืบค้นเมื่อ 2021-11-28.
- ↑ https://twitter.com/LVMH/status/1465022773550583823?ref_src=twsrc%5Egoogle%7Ctwcamp%5Eserp%7Ctwgr%5Etweet
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 Yotka, Steff (March 28, 2018). "A Brief History of Virgil Abloh's Meteoric Rise". Vogue (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ April 21, 2018.
- ↑ 6.0 6.1 Friedman, Vanessa; Paton, Elizabeth (March 26, 2018). "Louis Vuitton Names Virgil Abloh as Its New Men's Wear Designer". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ April 21, 2018.
- ↑ "5 things you need to know about Virgil Abloh". TRACE (ภาษาฝรั่งเศส). 2018-03-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-24. สืบค้นเมื่อ 2018-12-18.
- ↑ Rock, Michael (February 6, 2017). "Virgil Abloh - Columbia GSAPP". Columbia GSAPP (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ April 21, 2018.
- ↑ "THE BRILLIANCE". The Brilliance (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ December 17, 2019.
- ↑ 10.0 10.1 Johnson, Steve (June 5, 2019). "Virgil Abloh's journey — from T-shirts to Kanye West to Louis Vuitton — now stops at the MCA for an exhibit devoted to the Rockford artist". Chicago Tribune (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ June 13, 2019.
- ↑ "This Just In: Meet the LVMH Prize Finalists".
- ↑ "Virgil Abloh and Asap Rocky at The 2017 GQ Australian Men of the Year Awards". PAUSE. สืบค้นเมื่อ 1 April 2019.
- ↑ Carballo, Charlie. "Virgil Abloh and Tabitha Simmons Are Among the CFDA Awards Nominees". Footwear News. สืบค้นเมื่อ 1 April 2019.
- ↑ Wolf, Cam (April 19, 2018). "Virgil Abloh Is One of Time's 100 Most Influential People in the World". GQ (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ April 21, 2018.
- ↑ Murakami, Takashi. "Virgil Abloh". Time. สืบค้นเมื่อ 1 April 2019.
- ↑ Long, Tia (February 27, 2019). "SHAVONE. Is Stepping Out of Tech and Into Her Own". PAPER MAGAZINE.
- ↑ Carballo, Charlie (March 19, 2019). "Virgil Abloh and Tabitha Simmons Are Among the CFDA Awards Nominees". FootwearNews. สืบค้นเมื่อ April 12, 2019.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- Caramanica, Jon (August 24, 2019). "Can Virgil Abloh Fit in a Museum?". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ September 4, 2019.
- Yotka, Steff (August 30, 2019). "Before Vogue's Forces of Fashion Event, Hear Virgil Abloh in his Own Words". Vogue (ภาษาอังกฤษ). Condé Nast. สืบค้นเมื่อ September 8, 2019.