ดาวิด เบ็น-กูรีย็อน

ดาวิด เบ็น-กูรีย็อน
ดาวิด เบ็น-กูรีย็อน
	דוד בן-גוריון‎
	เบ็น-กูรีย็อนใน ค.ศ. 1960
นายกรัฐมนตรีอิสราเอลคนที่ 1
	ดำรงตำแหน่ง; 3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1955 – 26 มิถุนายน ค.ศ. 1963
ประธานาธิบดี	ยิตซ์ฮัก เบ็น-ซวี; ซัลมาน ชาซาร์;
ก่อนหน้า	โมเช ชาเรตต์
ถัดไป	เลวี เอชโคล
	ดำรงตำแหน่ง; 17 พฤษภาคม ค.ศ. 1948 – 7 ธันวาคม ค.ศ. 1953
ประธานาธิบดี	Chaim Weizmann; ยิตซ์ฮัก เบ็น-ซวี;
ก่อนหน้า	ตำแหน่งใหม่
ถัดไป	โมเช ชาเรตต์
ประธานสภาแห่งรัฐเฉพาะกาลอิสราเอล
	ดำรงตำแหน่ง; 14 – 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1948
ก่อนหน้า	ตำแหน่งใหม่
ถัดไป	Chaim Weizmann
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม
	ดำรงตำแหน่ง; 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1955 – 26 มิถุนายน ค.ศ. 1963
นายกรัฐมนตรี	โมเช ชาเรตต์; ตนเอง;
ก่อนหน้า	ปินฮัส ลาวอน
ถัดไป	เลวี เอชโคล
	ดำรงตำแหน่ง; 14 พฤษภาคม ค.ศ. 1948 – 26 มกราคม ค.ศ. 1954
นายกรัฐมนตรี	ตนเอง
ก่อนหน้า	ตำแหน่งใหม่
ถัดไป	ปินฮัส ลาวอน
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ดาวิท กรืน; 16 ตุลาคม ค.ศ. 1886; Płońsk คองเกรสโปแลนด์ จักรวรรดิรัสเซีย
เสียชีวิต	1 ธันวาคม ค.ศ. 1973 (87 ปี); รามัตกาน ประเทศอิสราเอล
สัญชาติ	คองเกรสโปแลนด์; จักรวรรดิออตโตมัน; ปาเลสไตน์ในอาณัติ; ประเทศอิสราเอล;
พรรคการเมือง	Poale Zion; Ahdut HaAvoda; Mapai; Rafi; National List;
คู่สมรส	เปาลา มุนไวส์ (สมรส 1917; เสียชีวิต 1968)
บุตร	3
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยอิสตันบูล
ลายมือชื่อ

ดาวิด เบ็น-กูรีย็อน (ฮีบรู: דָּוִד בֶּן־גּוּרִיּוֹן, [daˈvid ben ɡuʁˈjon] ( ฟังเสียง), ชื่อเกิด ดาวิท กรืน; 16 ตุลาคม ค.ศ. 1886 – 1 ธันวาคม ค.ศ. 1973) เป็นผู้ก่อตั้งและเป็นนายกรัฐมนตรีคนแรกของประเทศอิสราเอล เขาเป็นผู้นำที่สำคัญของไซออนนิสม์ และเป็นหัวหน้าผู้บริหารขององค์กร ในปี ค.ศ.1946 เขาได้เป็นหัวหน้าของชาวยิวในปาเลสไตน์ ในภายหลังได้เป็นผู้บริหารหน่วยงานของชาวยิวในปาเลสไตน์และเขายังช่วยให้ชาวยิวในปาเลสไตน์เป็นอิสระ ในวันที่ 14 พฤษภาคม ค.ศ.1948 เขาได้ประกาศจัดตั้งประเทศอิสราเอลและลงนามประกาศอิสรภาพของอิสราเอลเป็นครั้งแรก

เป็น ผู้ก่อตั้งหลักของรัฐอิสราเอลและนายกรัฐมนตรีคนแรกของประเทศ เขาถือกำเนิดจากพ่อแม่ชาวโปแลนด์เชื้อสายยิวที่ Płońsk ซึ่งในเวลานั้นเป็นส่วนหนึ่งของคองเกรสโปแลนด์ เขาอพยพไปยังภูมิภาคปาเลสไตน์ของจักรวรรดิออตโตมันใน ค.ศ. 1906 หลังใช้ชื่อเบ็น-กูรีย็อนใน ค.ศ. 1909 เขาขึ้นมาเป็นผู้นำที่โดดเด่นของชุมชนยิวในปาดลสไตน์ในอาณัติตั้งแต่ ค.ศ. 1935 จนกระทั่งสถาปนารัฐอิสราเอลใน ค.ศ. 1948 ที่เข้ามาปกครองจนถึง ค.ศ. 1963 โดยพักระยะสั้นใน ค.ศ. 1954–55

ความสนใจในขบวนการไซออนิสต์ของเบ็น-กูรีย็อนพัฒนาขึ้นในช่วงต้นของชีวิต นำพาเขาให้เป็นผู้นำไซออนิสต์คนหลักและหัวหน้าผู้บริหารองค์กรไซออนนิสต์โลกใน ค.ศ. 1946^[1] เขากลายเป็นผู้นำชุมชนยิวในปาเลสไตน์โดยพฤตินัยและส่วนใหญ่เป็นผู้นำการเคลื่อนไหวเพื่อรัฐยิวอิสระในปาเลสไตน์ในอาณัติ ในฐานะหัวหน้า Jewish Agency ตั้งแต่ ค.ศ. 1935 และภายหลังเป็นประธาน Jewish Agency Executive

ณ วันที่ 14 พฤษภาคม ค.ศ. 1948 เขาประกาศสถาปนาประเทศอิสราเอลอย่างเป็นทางการ และเป็นบุคคลแรกที่ลงนามคำประกาศอิสรภาพอิสราเอลที่เขามีส่วนช่วยเขียน ในสมัยของเบ็น-กูรีย็อน สงครามอาหรับ–อิสราเอล ค.ศ. 1948 พบการรวมตัวกันของกองกำลังติดอาวุธชาวยิวต่าง ๆ เข้าสู่กองกำลังป้องกันอิสราเอล (IDF) และการขับไล่กับอพยพหนีของประชากรอาหรับปาเลสไตน์ส่วนใหญ่ ภายหลังเขาเป็นที่รู้จักในฐานะ "บิดาผู้ก่อตั้งอิสราเอล"^[2] หลังสงคราม เบ็น-กูรีย็อนดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนแรกและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมของอิสราเอล ในฐานะนายกรัฐมนตรี เขาช่วยสร้างสถาบันของรัฐ เป็นประธานในโครงการระดับชาติที่มุ่งพัฒนาประเทศ เขายังควบคุมการเข้ามาของผู้อพยพชาวยิว นโยบายต่างประเทศที่สำคัญของเขาคือการปรับปรุงความสัมพันธ์กับประเทศเยอรมนีตะวันตกผ่านข้อตกลงค่าปฏิกรรมสงคราม เพื่อชดเชยการยึดทรัพย์สินชาวยิวของพวกนาซีในช่วงฮอโลคอสต์^[3]

อ้างอิง

↑ Brenner, Michael; Frisch, Shelley (April 2003). Zionism: A Brief History. Markus Wiener Publishers. p. 184.
↑ "1973: Israel's founding father dies". BBC. 1 December 1973. สืบค้นเมื่อ 31 August 2018.
↑ George Lavy, Germany and Israel: moral debt and national interest (1996) p. 45

แหล่งข้อมูลอื่น

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] Brenner, Michael; Frisch, Shelley (April 2003). Zionism: A Brief History. Markus Wiener Publishers. p. 184.

[2] "1973: Israel's founding father dies". BBC. 1 December 1973. สืบค้นเมื่อ 31 August 2018.

[3] George Lavy, Germany and Israel: moral debt and national interest (1996) p. 45

[1]

[2]

[3]