เขาฮีโบก-ฮีโบก
เขาฮีโบก-ฮีโบก (ตากาล็อก: Bundok Hibok-Hibok) หรือ ภูเขาไฟคาตาร์มัน (Bulkang Catarman)[3][4] เป็นภูเขาไฟมีพลังชนิดกรวยภูเขาไฟสลับชั้นในคามีกิน[1] เป็นหนึ่งในวงแหวนไฟ
| เขาฮีโบก-ฮีโบก | |
|---|---|
| ภูเขาไฟคาตาร์มัน | |
 | |
| จุดสูงสุด | |
| ความสูง เหนือระดับน้ำทะเล | 1,332 เมตร (4,370 ฟุต) [1] |
| ความสูง ส่วนยื่นจากฐาน | 700 เมตร (2,297 ฟุต) [2] |
| พิกัด | 9°12′02″N 124°40′05″E / 9.20056°N 124.66806°E |
| ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ | |
.svg)  เขาฮีโบก-ฮีโบก ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์ | |
| ที่ตั้ง | คามีกิน |
| ประเทศ | ฟิลิปปินส์ |
| เขต | มินดาเนาเหนือ |
| จังหวัด | คามีกิน |
| ข้อมูลทางธรณีวิทยา | |
| ประเภทภูเขา | กรวยภูเขาไฟสลับชั้น |
| แนวโค้ง/เข็มขัดภูเขาไฟ | Central Mindanao Volcanic Arc |
| การปะทุครั้งล่าสุด | ค.ศ. 1948–1953 |
| การพิชิต | |
| เส้นทางง่ายสุด | จาก Ardent Hot Springs |
คำอธิบาย แก้
นักวิทยาภูเขาไฟจัดภูเขาฮีโบก-ฮีโบกเป็นภูเขาไฟชนิดกรวยภูเขาไฟสลับชั้น[1]และ dome complex[5] ซึ่งมีระดับความสูงจากน้ำทะเล 1,332 เมตร และมีเส้นผ่านศูนย์กลางที่ฐาน 10 กิโลเมตร
มีบ่อน้ำร้อนหกบ่อ (Ardent Spring, Tangob, Bugong, Tagdo, Naasag และ Kiyab) หลุมอุกกาบาตสามหลุม (Kanangkaan Crater, สถานที่ที่มีการระเบิดเมื่อ ค.ศ. 1948; Itum Crater, สถานที่ที่มีการระเบิดเมื่อ ค.ศ. 1949 และ Ilihan Crater, สถานที่ที่มีการระเบิดเมื่อ ค.ศ. 1950)
มีภูเขาไฟใกล้ ๆ คือ Mt. Vulcan, สูง 580 เมตร อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ; Mt. Mambajao, สูง 1552 เมตร อยู่กลางคามีกิน; Mt. Guinsiliban สูง 581 เมตร, จุดใต้สุดของคามีกิน; Mt. Butay สูง 679 เมตร; และ Mt. Uhay, ทางเหนือของ Mount Ginsiliban. และยังคงมีโดมและกรวยอีกที่ Campana Hill, Minokol Hill, Tres Marias Hill, Mt. Carling, Mt. Tibane และ Piyakong Hill
ภูเขาไฟนี้และ Timpoong เป็นส่วนหนึ่งของอนุสรณ์สถานธรรมชาติ Timpoong และ Hibok-Hibok
การระเบิด แก้
เขาฮีโบก-ฮีโบกได้มีการระเบิดห้าครั้งในประวัติศาสตร์ ครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1827 และได้มีครั้งต่อมาอีกเมื่อ ค.ศ. 1862[5]
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 1.2 "Camiguin". Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. สืบค้นเมื่อ 2008-11-04.
- ↑ "Hibok-Hibok, Philippines". Peakbagger.com. Retrieved 2013-03-11.
- ↑ "Camiguin - Synonyms and Subfeatures" เก็บถาวร 2012-10-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Global Volcanism Program. Retrieved on 2012-03-25.
- ↑ Becker, George F. (1901). "Report on the Geology of the Philippine Islands", p.42-43. Washington Government Printing Office, 1901.
- ↑ 5.0 5.1 "Philippine Volcanoes". ABS-CBN Broadcasting Corporation. 1996. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-26. สืบค้นเมื่อ 2008-11-04.