เกลาดีโอ อับบาโด
เกลาดีโอ อับบาโด (อิตาลี: Claudio Abbado) เป็นวาทยกรชาวอิตาลี ถือเป็นหนึ่งในวาทยกรที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งศตวรรษที่ 20 เขาเป็นผู้อำนวยการเพลงของโรงอุปรากรลา สกาลาในนครมิลาน และยังเคยเป็นวาทยกรเอกของวงลอนดอนซิมโฟนีออร์เคสตรา, ผู้อำนวยการเพลงของโรงอุปรากรแห่งรัฐเวียนนา, ผู้ก่อตั้งและผู้อำนวยการของเทศกาลดนตรีออร์เคสตรานครลูเซิร์น และวาทยกรเอกของวงเบอร์ลินฟิลฮาร์มอนิก
เกลาดีโอ อับบาโด | |
|---|---|
_krijgt_AVROs_publieksprijs_Klassiek_81_Claudio_Abbad,_Bestanddeelnr_932-2754.jpg) อับบาโดในปี ค.ศ. 1982 | |
| เกิด | 26 มิถุนายน ค.ศ. 1933 มิลาน ประเทศอิตาลี |
| เสียชีวิต | 20 มกราคม ค.ศ. 2014 (80 ปี) โบโลญญา ประเทศอิตาลี |
| อาชีพ | วาทยกร |
เกลาดีโอเกิดที่นครมิลานในครอบครัวนักดนตรี ครอบครัวของเขาต่างได้รับการยอมรับนับถือด้านพรสวรรค์ทางดนตรีมาตั้งแต่รุ่นปู่ บิดาของเขา มีเกลันเจโล อับบาโด (Michelangelo Abbado) เป็นนักไวโอลิน นักเปียโน และวาทยกร, ส่วนมารดาและพี่สาวแม้จะไม่ได้เป็นนักเปียโนอาชีพแต่ก็พอมีผีมือเช่นกัน, พี่ชายของเขา มาร์เชลโล อับบาโด (Marcello Abbado) ก็เป็นนักเปียโน ตัวเกลาดีโอเองก็ได้รับการฝึกสอนเปียโนจากบิดา
ชีวิตวัยเด็กของเกลาดีโอเป็นช่วงที่นาซีเยอรมนีเข้ายึดครองมิลาน ในเวลานั้น มารดาของเขาถูกจำคุกเนื่องจากให้ที่พักพิงกับเด็กชาวยิว[1] เกลาดีโอจึงมีทัศนคติต่อต้านลัทธิฟาสซิสต์[2] ความสนใจในดนตรีเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อมีโอกาสได้รับชมการแสดงที่ลา สกาลา[2] รวมถึงการได้ฝึกรับชมการฝึกซ้อมในมิลานของวาทยกรอย่างอาร์ตูโร ตอสกานีนี และวิลเฮ็ล์ม ฟวร์ทเว็งเลอร์ เกลาดีโอขณะมีอายุ 15 ปีมีโอกาสได้พบกับวาทยกรเลนนาร์ด เบิร์นสไตน์ และได้รับความเห็นว่า "เธอนี่เหมาะจะเป็นวาทยกร"[2]
เกลาดีโอศึกษาวิชาเปียโน, องค์ประกอบดนตรี และวาทยการที่โรงเรียนการดนตรีแห่งมิลาน (Conservatorio di musica di Milano) และจบการศึกษาสาขาเปียโนในปีค.ศ. 1955[3] ปีต่อมาเขาเข้าศึกษาต่อในวิชาวาทยการที่วิทยาลัยการดนตรีแห่งเวียนนา (Vienna Academy of Music) ตามคำแนะนำของสุบิน เมห์ธา ผู้เป็นเพื่อน[4] เขาและสุบินยังเข้าร่วมกับคณะนักร้องประสานเสียงเพื่อเฝ้าสังเกตบรูโน วัลเทอร์ และแฮร์แบร์ท ฟ็อน คารายัน ในช่วงการฝึกซ้อมกับวง[3][2][1]
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 "Claudio Abbado - obituary". Telegraph. 2014-01-20. สืบค้นเมื่อ 2015-03-22.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Moritz et al. 1974, p. 1
- ↑ 3.0 3.1 Ewen 1978, p. 1
- ↑ David Nice (2014-01-20). "Claudio Abbado obituary". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 2014-09-07.