อุไรรัตน์ สร้อยมี
อุไรรัตน์ สร้อยมี (ค.ศ. 1968, 1970 หรือ 1971[1] – 31 พฤษภาคม 2006)[2] เป็นนักเคลื่อนไหวชาวไทยและเหยื่อการค้ามนุษย์ในประเทศญี่ปุ่น
อุไรรัตน์ สร้อยมี | |
|---|---|
| เกิด | พ.ศ. 2511 อำเภอหล่มสัก, จังหวัดเพชรบูรณ์ |
| เสียชีวิต | 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2549 (38 ปี) ประเทศไทย |
| มีชื่อเสียงจาก | เหยื่อของขบวนการค้ามนุษย์ในญี่ปุ่น |
อุไรรัตน์เป็นชาวอำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ และย้ายไปอาศัยอยู่ในเมืองยกกาอิจิ จังหวัดมิเอะ ที่ซึ่งเธอถูกบังคับค้าประเวณี เธอถูกคุมขังในเรือนจำญี่ปุ่นเป็นเวลาหลายปีกระทั่งได้รับการปล่อยตัวในเดือนกันยายน 2005 เนื่องจากเธอกำลังป่วยด้วยมะเร็งรังไข่ระยะสุดท้าย เธอได้รับอนุญาตให้เดินทางกลับไทยและใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต หลังเดินทางถึงไทย เธอได้ยื่นฟ้องคดีแพ่งต่อผู้ล่อลวงเธอไปค้าประเวณี ที่ซึ่งมีรายงานว่าเป็นการฟ้องร้องแบบนี้ครั้งแรกในประเทศไทย อย่างไรก็ตาม เธอเสียชีวิตในเดือนพฤษภาคม 2006 ก่อนที่คดีความจะตัดสินชี้ขาด
ภูมิหลัง
แก้อุไรรัตน์ สร้อยมี เกิดที่อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ เธอแต่งงานแล้วและมีลูกสามคน สามีของเธอพิการ[3] จากอุบัติเหตุรถยนต์[4] เช่นเดียวกับหลายคนในหมู่บ้านเธอ เธอยากจนและไม่ได้รับการศึกษาในระบบ[4] ชื่อเล่นของเธอคือ "บัว"[4] เธอถูกว่าจ้างไปทำงานในประเทศญี่ปุ่นโดยปฐมา โคซากะ เพื่อนบ้านที่ร่ำรวยและเพื่อนวัยเด็กของแม่เธอ[3] ปฐมาอ้างว่าเธอสมรสกับชายชาวญี่ปุ่นและเธอเป็นเจ้าของร้านอาหารไทยในญี่ปุ่นที่ต้องการอุไรรัตน์ให้ไปทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟในร้าน[5] อุไรรัตน์ไม่สามารถเข้าถึงสื่อใด ๆ ได้ในเวลานั้นและมีการศึกษาไม่มาก เธอจึงไม่ทราบข่าวเกี่ยวกับการลวงหญิงไทยไปค้าประเวณีในต่างแดน[6]
การบังคับค้าประเวณีในประเทศญี่ปุ่น
แก้อุไรรัตน์เดินทางถึงประเทศญี่ปุ่นในปี 2000 และเดินทางไปยังยกกาอิจิ โดยหญิงไทยชื่อ "ดาว" และสามี[6] ที่ซึ่งเธอถูกบอกว่าจะต้องทำงานเป็นโสเภณี[3] เธอระบุว่าขณะค้ากาม เธอไม่เคยยินยอมที่จะมีเพศสัมพันธ์ เธอถูกบอกว่าจะถูกขายตัวให้กับซ่องบนเกาะแล้วจับโยนทิ้งลงทะเลถ้าเธอคิดจะหลบหนี นอกจากนี้เธอยังสามารถกลับไทยได้หากเธอทำงานชดใช้หนี้ในระยะเวลาห้าเดือน[6] ระหว่างนั้นเธอถูกขังในห้องเช่าของอะพาร์ตเมนต์หนึ่งกับโสเภณีชาวไทยคนอื่น ๆ โดยมีดาวและสามีคอยดำเนินการพาเธอออกมาพบลูกค้า ครั้งละสามถึงหกวัน[6] เธอถูกบังคับให้บริการแม้ขณะที่กำลังมีประจำเดือน และแม้จะติดต่อโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่เจ็บปวดอย่างมาก[6]
ถึงแม้จะครบกำหนดห้าเดือนแล้ว แต่ดาวปฏิเสธที่จะปล่อยเธอกลับไทย เธอถูกขายตัวให้กับกลุ่มยากูซ่าและหนี้ของเธอก็พอกพูนขึ้นอีก[6] ณ จุดนี้เธอระบุว่าเธอได้ติดต่อกับปราณี โสเภณีอีกคน และ บุญ เพื่อนชาวไทย เพื่อช่วยเธอหลบหนี[3]
การหลบหนีและจับกุม
แก้เหตุการณ์เกี่ยวกับการเสียชีวิตของดาวและการหลบหนีของอะไรรัตน์ยังเป็นที่ถกเถียง ในบทสัมภาษณ์กับ บางกอกโพสต์ อุไรรัตน์อ้างว่าบุญเดินทางมายังอะพาร์ตเมนต์ของเธอเพื่อช่วยเธอหลบหนี และบุญลงมือฆาตกรรมดาวเพื่อป้องกันไม่ให้เธอถูกนำตัวไปอยู่กับยากูซ่า[6] อย่างไรก็ตาม เคียวโดะนิวส์ รายงานว่าอัยการชาวญี่ปุ่นระบุว่าอุไรรัตน์ก่อคดีลักขโมยและฆาตกรรมโดยทุบหัวของดาวด้วยขวด[7]
ถึงแม้จะมีการร้องขอโดยองค์การด้านสิทธิมนุษยชนต่าง ๆ[6] บุญถูกตัดสินจำคุก 10 ปี ฐานความผิดมีส่วนในการฆาตกรรม ส่วนอุไรรัตน์ถูกตัดสินจำคุกเจ็ดปี[8] ขณะถูกคุมขัง อุไรรัตน์ตรวจพบมะเร็งรังไข่ระยะสุดท้าย และถูกปล่อยตัวเพื่อเดินทางกลับไปอาศัยกับครอบครัวในประเทศไทย[9]
อ้างอิง
แก้- ↑ According to the Mail & Globe, she was 29 years old in 2000 (which would make her year of birth 1970 or 1971), although most sources cite 1968, mg.co.za; accessed 29 January 2018.
- ↑ Kaewmorakot, Chatrarat (6 June 2006). "Adoptive mother vows to fight on". The Nation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 March 2007. สืบค้นเมื่อ 29 December 2018.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Silver, Steve (15 August 2006). "The trafficking scourge". The Japan Times. สืบค้นเมื่อ 29 December 2018.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Brock 2007, p. 217.
- ↑ Brock 2007, pp. 217–218.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 6.4 6.5 6.6 6.7 Brock 2007, p. 218.
- ↑ Woman's dying wish: to punish traffickers who ruined her life เก็บถาวร 2007-03-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, nationmultimedia.com, 23 January 2006; accessed 10 June 2014.
- ↑ Promyamyai, Thanaporn (25 August 2006). "Trafficked Thai woman seeks justice from the grave". The M&G Online (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 29 December 2018.
- ↑ Profile of Urairat Soimee เก็บถาวร 2014-11-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, silveradomedia.com; accessed 10 June 2014.
บรรณานุกรม
แก้- Brock, Rita Nakashima (2007). Off the Menu: Asian and Asian North American Women's Religion and Theology (ภาษาอังกฤษ). Presbyterian Publishing Corp. ISBN 9780664231408.