อักษรโอริยา[1] (Oriya alphabet) พัฒนามาจากอักษรกลิงคะที่มาจากอักษรพราหมีอีกทอดหนึ่ง พบจารึกภาษาโอริยาครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 1594 เขียนด้วยอักษรกลิงคะ ความโค้งงอของอักษรเกิดจากการเขียนบนใบลาน อักษรนี้ยังใช้เขียนภาษาสันสกฤตและภาษาอื่นๆในรัฐโอริศาได้ด้วย

อักษรโอริยา
ชนิด
ช่วงยุค
ประมาณ ค.ศ. 1060–ปัจจุบัน
ทิศทางซ้ายไปขวา Edit this on Wikidata
ภาษาพูดภาษาโอริยา, ภาษาสันสกฤต, ภาษากุย, ภาษาสันถาลี, ภาษาโฮ, ภาษาฉัตตีสครห์
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่
ISO 15924
ISO 15924Orya (327), ​Oriya (Odia)
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง
Oriya
ช่วงยูนิโคด
U+0B00–U+0B7F
[a] ยังไม่เป็นที่ยอมรับในระดับสากล
 บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ

ใช้เขียน

แก้

ยูนิโคด

แก้
โอริยา
Unicode.org chart (PDF)
  0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 A B C D E F
U+0B0x        
U+0B1x    
U+0B2x  
U+0B3x         ି
U+0B4x            
U+0B5x                      
U+0B6x    
U+0B7x                


อ้างอิง

แก้
  1. Microsoft© Office Word 2003 Thai