อักษรตันกุต

ตันกุต
	พิชัยสงครามซุนจื่อ เขียนในอักษรตันกุต
ชนิด	ตัวหนังสือคำ
ภาษาพูด	ภาษาตันกุต
ผู้ประดิษฐ์	Yeli Renrong
ช่วงยุค	ค.ศ. 1036–1502
ระบบแม่	อักษรประดิษฐ์ที่ได้แรงบันดาลใจจากอักษรจีน ตันกุต;
ช่วงยูนิโคด	U+17000–U+187FF Tangut; U+18D00–U+18D7F Tangut Supplement; U+18800–U+18AFF Tangut Components; U+16FE0–U+16FFF Ideographic Symbols & Punct.;
ISO 15924	Tang

อักษรตันกุต (ตันกุต: 𗼇𘝞; จีน: 西夏文; พินอิน: Xī Xià Wén; แปลตรงตัว: "อักษรเซี่ยตะวันตก") เป็นระบบการเขียนตัวหนังสือคำที่ใช้สำหรับภาษาตันกุตในราชวงศ์เซี่ยตะวันตก ตามรายงานล่าสุด มีอักษรตันกุตเท่าที่รู้จัก (ไม่รวมรูปแบบอื่น ๆ) 5863 ตัว^[1] อักษรตันกุตมีความคล้ายกับอักษรจีน^[2] โดยมีวิธีขีดเส้นคล้ายกัน แต่วิธีการเขียนตัวอักษรในระบบการเขียนตันกุตมีความแตกต่างจากรูปแบบการเขียนของอักษรจีนอย่างมาก

ประวัติแก้ไข

ตามรายงานจาก ประวัติศาสตร์ซ่ง (1346) อักษรนี้ได้รับการคิดค้นโดย Yeli Renrong เจ้าหน้าที่ชั้นสูงใน ค.ศ. 1036^[3]^[4] หลังคิดค้นอักษรนี้ในเวลาไม่นาน ก็ใช้งานทันที โดยโรงเรียนรัฐบาลสอนด้วยอักษรนี้ เอกสารทางการเขียนด้วยอักษรนี้ (เฉพาะทางการทูตที่เขียนสองภาษา) มีคัมภีร์ศาสนาพุทธจำนวนมากที่แปลจากภาษาทิเบตและจีนด้วยอักษรนี้ และมีภาพพิมพ์ที่สลักด้วยอักษรนี้^[5] ถึงแม้ว่าราชวงศ์ล่มสลายใน ค.ศ. 1227 อักษรนี้ยังคงมีการใช้งานในไม่กี่ศตวรรษ ตัวอย่างสุดท้ายที่เขียนด้วยอักษรนี้พบบนเสาตันกุตธารณีคู่ที่สร้างขึ้นใน ค.ศ. 1502 ที่เป่าติ้ง ปัจจุบันอยู่ในมณฑลเหอเป่ย์^[6]

ภาพแก้ไข

การถอดอักษรตันกุต 37 ตัวของ Stephen Wootton Bushell

อักษรตันกัตที่หมายถึง "มนุษย์" เป็นอักษรที่ดูเรียบง่าย

อักษรตันกัตที่หมายถึง "โคลน" มาจากส่วนของคำว่า "น้ำ" (ซ้ายสุด) และทั้งหมดของคำว่า "ดิน"

อ้างอิงแก้ไข

↑ 《西夏文字共有５８６３个正字》 (ภาษาจีนตัวย่อ). Ningxia News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-03-02. สืบค้นเมื่อ 2006-11-21.
↑ Frederick W. Mote (2003). Imperial China 900-1800. Harvard University Press. pp. 395–. ISBN 978-0-674-01212-7.
↑ 《宋史‧卷四百八十五‧列传第二百四十四‧外国一‧夏国上》 (ภาษาจีนตัวย่อ).
↑ Heming Yong; Jing Peng (14 August 2008). Chinese Lexicography : A History from 1046 BC to AD 1911. OUP Oxford. pp. 377–. ISBN 978-0-19-156167-2.
↑ Xu Zhuang (徐庄. 《略谈西夏雕版印刷在中国出版史中的地位》 (ภาษาจีนตัวย่อ). 出版学术网. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-03-16. สืบค้นเมื่อ 2007-03-05.
↑ Nishida, Tatsuo (2010). translated by Noriyoshi Mizujulle, Anthony George and Hamaki Kotsuki. "Xixia Language Studies and the Lotus Sutra (II)" (PDF). The Journal of Oriental Studies. 20: 222–251.

ข้อมูลแก้ไข

Grinstead, Eric (1972). Analysis of the Tangut Script. Scandinavian Institute of Asian Studies Monograph Series. Lund: Studentlitteratur.
Kychanov, Evgenij Ivanovich Kychanov (1996). "Tangut". ใน Daniels, Peter T.; Bright, William (บ.ก.). The World's Writing Systems. New York: Oxford University Press. pp. 228–9. ISBN 0-19-507993-0.
Tatsuo, Nishida 西田龍雄 (1994). Seika moji: sono kaidoku no purosesu 西夏文字: その解讀のプロセス [Xixia script: the process of its decipherment] (ภาษาญี่ปุ่น). Tokyo: Kinokuniya shoten. ISBN 4-314-00632-3.
Shi, Jinbo 史金波 (1981). "Lüelun Xixia wenzi de gouzao" 略论西夏文字的构造 [A sketch of the structure of the Tangut script]. Minzu yuwen lunji 民族语文论集 [A collection of essays concerning the languages of the ethnic minorities] (ภาษาจีน). Beijing: Zhongguo shehui kexue chubanshe. pp. 192–226.

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

อักษรตันกุต ที่ Omniglot
Tangut script, by Andrew West
(ในภาษาญี่ปุ่น) Sample Tangut characters at Mojikyo
(ในภาษาญี่ปุ่น) 大西磨希子・北本朝展，『文字が語りかける民族意識：カラホトと西夏文字』，ディジタル・シルクロード
史金波. 《西夏文字是有规律的文字吗？》 (ภาษาจีน). 宁夏新闻网. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-09-10. สืบค้นเมื่อ 2014-09-09.
Tangut index

[1] 《西夏文字共有５８６３个正字》 (ภาษาจีนตัวย่อ). Ningxia News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-03-02. สืบค้นเมื่อ 2006-11-21.

[Mote2003-2] Frederick W. Mote (2003). Imperial China 900-1800. Harvard University Press. pp. 395–. ISBN 978-0-674-01212-7.

[3] 《宋史‧卷四百八十五‧列传第二百四十四‧外国一‧夏国上》 (ภาษาจีนตัวย่อ).

[YongPeng2008-4] Heming Yong; Jing Peng (14 August 2008). Chinese Lexicography : A History from 1046 BC to AD 1911. OUP Oxford. pp. 377–. ISBN 978-0-19-156167-2.

[5] Xu Zhuang (徐庄. 《略谈西夏雕版印刷在中国出版史中的地位》 (ภาษาจีนตัวย่อ). 出版学术网. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-03-16. สืบค้นเมื่อ 2007-03-05.

[6] Nishida, Tatsuo (2010). translated by Noriyoshi Mizujulle, Anthony George and Hamaki Kotsuki. "Xixia Language Studies and the Lotus Sutra (II)" (PDF). The Journal of Oriental Studies. 20: 222–251.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]