หมาป่ากับลูกแพะทั้งเจ็ด
"หมาป่ากับลูกแพะทั้งเจ็ด" (อังกฤษ: The Wolf and the Seven Young Goats; เยอรมัน: Der Wolf und die sieben jungen Geißlein) เป็นนิทานที่รวบรวมโดยพี่น้องตระกูลกริมม์ และตีพิมพ์ในเทพนิยายกริมม์ (KHM 5) [1] จัดเป็นนิทานประเภท B124 ตามระบบจัดจำแนก Aarne–Thompson[1]
นิทานเรื่องนี้มีความคล้ายคลึงกับ "ลูกหมูสามตัว" และนิทานพื้นบ้านเรื่องอื่น ๆ ในประเภท 124 อย่างเห็นได้ชัด การช่วยเหลือลูกแพะจากท้องของหมาป่าและการลงโทษหมาป่าโดยการเอาหินยัดใส่ท้องก็สามารถเทียบได้กับการช่วยเหลือและการแก้แค้นของหนูน้อยหมวกแดงต่อหมาป่า (Aarne-Thompson ประเภท 333)[1]
ต้นกำเนิด
แก้นิทานเรื่องนี้ตีพิมพ์โดยพี่น้องตระกูลกริมม์ ใน Kinder- und Hausmärchen ฉบับพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1812 แหล่งที่มาของนิทานมาจากตระกูล Hassenpflug แห่งเมืองฮาเนา[1] นิทานที่คล้ายคลึงกันเรื่อง หมาป่ากับเด็กชาย (The Wolf and the Kids) ได้รับการเล่าขานในตะวันออกกลางและบางส่วนของยุโรป และอาจมีต้นกำเนิดในศตวรรษที่ 1[2]
เรื่องย่อ
แก้แม่แพะทิ้งลูก ๆ ทั้ง 7 ตัวไว้ที่บ้านในขณะที่แม่แพะเข้าไปในป่าเพื่อหาอาหาร ก่อนที่เธอจะออกจากบ้าน เธอได้เตือนลูก ๆ เกี่ยวกับหมาป่าที่จะพยายามแอบเข้าไปในบ้านและกินพวกลูกแพะ หมาป่าจะแกล้งทำเป็นเป็นแม่แพะและโน้มน้าวให้เหล่าลูกแพะเปิดประตู ลูกแพะสามารถแยกแยะได้ว่าเป็นแม่ของตนจริงหรือไม่จากเท้าสีขาวและเสียงที่ไพเราะ
แม่แพะออกจากบ้านไปและลูกแพะทั้งเจ็ดอยู่ในบ้าน ไม่นานนักพวกลูกแพะก็ได้ยินเสียงที่ประตูว่า "ให้แม่เข้าไปหน่อยลูก แม่มีอะไรจะให้กับลูก ๆ ทุกคน" แท้จริงแล้วผู้ที่พูดคือหมาป่าที่มีเสียงห้าว พวกลูกแพะจึงไม่ยอมให้มันเข้าไป หมาป่าไปที่ตลาด ร้านค้า หรือร้านขายยา และขโมยน้ำผึ้ง ยา หรือชอล์กเพื่อทำให้เสียงตนนุ่มนวลลง ต่อมาไม่นานนัก ลูกแพะก็ได้ยินเสียงที่ประตูอีกครั้งว่า "ให้แม่เข้าไปหน่อยลูก แม่มีอะไรจะให้กับลูก ๆ ทุกคน" คราวนี้เสียงสูงและไพเราะเหมือนแม่ของพวกลูกแพะ พวกลูกแพะกำลังจะเปิดประตูให้เข้ามา แต่ลูกแพะตัวน้องสุดท้องมองลอดช่องประตูและสังเกตเห็นเท้าสีดำขนาดใหญ่ของหมาป่า พวกลูกแพะจึงไม่ยอมเปิดประตู หมาป่าก็จากไปอีกครั้ง
หมาป่าไปที่ร้านขนมปังหรือโรงสี และขโมยแป้งมาทาตัว ทำให้เท้าสีดำกลายเป็นสีขาว หมากลับไปที่บ้านของลูกแพะและพูดว่า "ให้แม่เข้าไปหน่อยลูก แม่มีอะไรจะให้กับลูก ๆ ทุกคน" ลูกแพะเห็นว่าเท้าของหมาป่ามีสีขาวและยังได้ยินเสียงไพเราะ จึงเปิดประตู หมาป่ากระโดดเข้าไปในบ้านและกินลูกแพะไปหกตัว ลูกแพะตัวน้องสุดท้องซ่อนตัวจากหมาป่าในนาฬิกาคุณปู่และไม่ถูกกิน
ต่อมาในวันนั้นแม่แพะมาจากป่ากลับมาบ้าน เธอว้าวุ่นใจเมื่อพบว่าประตูเปิดออกและลูก ๆ ของเธอหายไปทั้งหมด เธอมองไปรอบ ๆ และเห็นหมาป่านอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้ หมาป่ากินเยอะเกินไปจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แม่แพะบอกลูกแพะตัวสุดท้องให้รีบเอากรรไกร เข็ม และด้ายมาให้เธอ เธอใช้กรรไกรผ่าท้องของหมาป่าและลูกแพะทั้งหกก็พุ่งออกมาโดยไม่เป็นอันตรายอย่างน่าอัศจรรย์ พวกแพะใส่หินเข้าไปในท้องของหมาป่า และแม่แพะก็ใช้เข็มและด้ายเย็บท้องของหมาป่าให้กลับเป็นดังเดิม เมื่อหมาป่าตื่นขึ้นก็รู้สึกกระหายน้ำมาก จึงไปที่แม่น้ำเพื่อดื่มน้ำ แต่น้ำหนักของหินในท้องถ่วงให้หมาป่าจึงตกลงไปจมน้ำตาย ลูกแพะทุกตัวดีใจที่พวกตนปลอดภัย ครอบครัวแพะก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Ashliman, D. L. (2002). "The Wolf and the Seven Young Kids". University of Pittsburgh.
- ↑ Boyle, Alan (November 13, 2013). "Such deep roots you have: How Little Red Riding Hood's tale evolved". NBC News (ภาษาอังกฤษ). NBC News. สืบค้นเมื่อ 7 June 2020.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
- (
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ The Wolf and the Seven Young Kids - The complete set of Grimms' Fairy Tales, including The Wolf and the Seven Young Goats ที่ Standard Ebooks
