สมบัติแห่งชาติญี่ปุ่น
สมบัติแห่งชาติญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 国宝 โคะคุโฮ ,สมบัติของประเทศ) คือ "ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ (ญี่ปุ่น: 有形文化財; Tangible Cultural Properties)" ชนิดที่มีคุณค่าที่สุดของประเทศญี่ปุ่น ถือเป็นมรดกที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์หรือศิลปะ จำแนกเป็นประเภท "สิ่งก่อสร้าง" หรือ "สิ่งสวยงามและหัตถกรรม" ที่แสดงให้เห็นถึงฝีมืออันยอดเยี่ยม คุณค่าสูงสำหรับประวัติศาสตร์วัฒนธรรมโลก หรือมีคุณค่าพิเศษในด้านการศึกษา ที่ได้รับขึ้นทะเบียนจากรัฐบาลญี่ปุ่น (สำนักงานกิวัฒนธรรม ภายใต้กระทรวงศึกษาธิการ วัฒนธรรม กีฬา วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี)

สมบัติแห่งชาติราว 20% เป็นสิ่งก่อสร้างต่าง ๆ เช่น ปราสาท วัดพุทธ ศาลเจ้าชินโต หรือที่พักอาศัย ส่วนอีก 80% เป็นภาพวาด ม้วนหนังสือ พระสูตร งานเขียนอักษรวิจิตร ประติมากรรมที่ทำด้วยไม้ สำริด หรือหิน งานหัตถกรรม เช่น เครื่องปั้นดินเผาและเครื่องเขินแกะสลัก งานโลหะ ดาบและสิ่งทอ ตลอดจนสิ่งประดิษฐ์ทางโบราณคดีและประวัติศาสตร์ ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงยุคเมจิ อาทิ ชิ้นส่วนเครื่องปั้นดินเผาที่เก่าแก่ที่สุดในโลกจากยุคโจมง เอกสารและงานเขียนในศตวรรษที่ 19 พระตำหนักอากาซากะและโรงงานทอผ้าโทมิโอกะ
จำนวนสมบัติ
แก้ณ วันที่ 1 ธันวาคม 2567 จำนวนสมบัติแห่งชาติญี่ปุ่นมีทั้งหมด 1,143 รายการ[1] แบ่งกลุ่มได้ดังนี้
- สิ่งก่อสร้าง (建造物) 231 รายการ (295 หลัง)
- สิ่งสวยงามและหัตถกรรม (美術工芸品) 912 รายการ
- ภาพ (絵画) 166 รายการ
- สิ่งแกะสลัก (彫刻) 141 รายการ
- สิ่งประดิษฐ์ (工芸品) 254 รายการ
- หนังสือ (書跡・典籍) 254 รายการ
- เอกสารโบราณ (古文書) 63 รายการ
- ข้อมูลทางโบราณคดี (考古資料) 50 รายการ
- ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ (歴史資料) 3 รายการ