สนธิสัญญาลาเตรัน

สนธิสัญญาลาเตรัน เป็นหนึ่งในกลุ่มสนธิสัญญาลาเตรัน ค.ศ. 1929 หรือข้อตกลงลาเตรัน ซึ่งเป็นความตกลงสามฉบับที่กระทำใน ค.ศ. 1929 ระหว่างราชอาณาจักรอิตาลีกับสันตะสำนัก ให้สัตยาบันเมื่อวันที่ 7 มิถุนายน ค.ศ. 1929 ยุติ "ปัญหาโรมัน" อิตาลีขณะนั้นอยู่ภายใต้รัฐบาลฟาสซิสต์ รัฐบาลอิตาลีชุดต่อมาทั้งหมดต่างถือสนธิสัญญานี้

สนธิสัญญาลาเตรัน

คณะผู้แทนวาติกันและอิตาลีก่อนลงนามในสนธิสัญญา
ประเภท	สนธิสัญญาทวิภาคี
บริบท	การก่อตั้งรัฐสันตะปาปาในคาบสมุทรอิตาลี
วันลงนาม	11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1929 (1929-02-11)
ที่ลงนาม	โรม, อิตาลี
วันมีผล	7 มิถุนายน ค.ศ. 1929 (1929-06-07)
เงื่อนไข	สนธิสัญญาทวิภาคีระหว่างราชอาณาจักรอิตาลีและนครรัฐวาติกัน
ผู้ลงนาม	สันตะสำนัก อิตาลี
ภาษา	อิตาลี

กลุ่มสนธิสัญญาลาเตรันประกอบด้วยเอกสารสามฉบับ ดังนี้

1. สนธิสัญญาการเมืองรับรองเอกราชสมบูรณ์ของสันตะสำนักในนครรัฐวาติกัน ซึ่งถูกก่อตั้งขึ้นนั้น
2. ความตกลงระหว่างสันตะปาปากับรัฐบาล (concordat) ซึ่งวางระเบียบฐานะระหว่างคริสตจักรโรมันคาทอลิกกับรัฐอิตาลี
3. อนุสัญญาการเงินซึ่งได้เห็นพ้องกันว่าเป็นการชำระหนี้การอ้างสิทธิ์ของสันตะสำนักขั้นสุดท้าย หลังสูญเสียดินแดนและทรัพย์สิน

การเจรจาเพื่อการชำระหนี้ของปัญหาโรมันเริ่มขึ้นใน ค.ศ. 1926 ระหว่างรัฐบาลอิตาลีกับสันตะสำนัก และเป็นผลให้เกิดความตกลงในข้อตกลงลาเตรันสามฉบับ ลงพระปรมาภิไธยโดย พระเจ้าวิกเตอร์ อิมมานูเอลที่ 3 แห่งอิตาลี, ลงนามโดย เบนิโต มุสโสลินี นายกรัฐมนตรีอิตาลีและผู้นำ ("ดูเช") แห่งพรรคฟาสซิสต์แห่งชาติ และแทนสมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 11 โดยปีเอโตร กัสปาร์รี เลขาธิการแห่งรัฐคาร์ดินัล เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1929 ความตกลงนี้ลงนามในพระราชวังลาเตรัน จึงเป็นชื่อของสนธิสัญญา

ความตกลงนี้รวมสนธิสัญญาการเมืองซึ่งสถาปนารัฐนครวาติกันและรับรองเอกราชที่บริบูรณ์และเป็นอิสระแก่สันตะสำนัก สมเด็จพระสันตะปาปาถูกผูกมัดให้เป็นกลางในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและงดการไกล่เกลี่ยในข้อถกเถียงเว้นแต่ได้รับการร้องขอจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะตลอดไป ความตกลงระหว่างสันตะปาปากับรัฐบาลซึ่งระบุให้นิกายคาทอลิกเป็นศาสนาประจำชาติอิตาลี ความตกลงการเงินได้รับการตอบรับว่าเป็นการชำระหนี้การอ้างสิทธิ์ทั้งหมดของสันตะสำนักต่ออิตาลีซึ่งเกิดจากการสูญเสียอำนาจทางโลกใน ค.ศ. 1870