รูรีกู

ประมุขของชนวารันเจียน (ราว ค.ศ. 830-879)

รูรีกู (สลาฟตะวันออกเก่า: Рюрикъ, อักษรโรมัน: Rjurikŭ;[b] จากภาษานอร์สเก่า: Hrøríkʀ; สวรรคต คริสต์ทศวรรษ 870[a]) เป็นหัวหน้าวารันเจียนกึ่งตำนานของชนชาวรุสที่ได้รับเชิญให้ครองราชย์ที่นอฟโกรอดใน ค.ศ. 862[3][4] ตามรายงานจาก เรื่องเล่าจากปีที่ผ่านมา ผู้ดำรงตำแหน่งต่อจากพระองค์คือออลิกู ญาติพี่น้องของพระองค์ ผู้เป็นอุปราชของยีกอรี พระราชโอรสวัยทารก

รูรีกู
เจ้าชายแห่งนอฟโกรอด
รูรีกูบนอนุสาวรีย์ "Millennium of Russia" ที่เวลีคีนอฟโกรอด
ครองราชย์ค.ศ. 862 – คริสต์ทศวรรษ 870[a]
ถัดไปออลิกู
สวรรคตคริสต์ทศวรรษ 870[a]
นอฟโกรอด
พระราชบุตรยีกอรี
ราชวงศ์รูรีกู

ตามธรรมเนียม รูรีกูถือเป็นผู้ก่อตั้งราชวงศ์รูรีกู ซึ่งภายหลังปกครองจักรวรรดิรุสเคียฟและดินแดนในอาณาเขต และกลายเป็นอาณาจักรซาร์รัสเซีย จนกระทั่งฟิโอดอร์ที่ 1 สวรรคตใน ค.ศ. 1598 วาซีลีที่ 4 ผู้ครองราชย์ถึง ค.ศ. 1610 เป็นกษัตริย์ราชวงศ์รูรีกูองค์สุดท้ายของรัสเซีย[5]

หมายเหตุ

แก้
  1. 1.0 1.1 1.2 "คริสต์ทศวรรษ 870 เป็นทศวรรษสุดท้ายที่รูรีกูน่าจะมีชีวิตอยู่"[1] "รูรีกูสวรรคตในช่วงคริสต์ทศวรรษ 870"[2]
  2. เบลารุส: Рурык, อักษรโรมัน: Ruryk; ยูเครน: Рюрик, อักษรโรมัน: Riuryk; รัสเซีย: Рюрик, อักษรโรมัน: Riurik

อ้างอิง

แก้
  1. Ostrowski 2018, p. 46.
  2. Ostrowski 2018, p. 42.
  3. The Oxford illustrated history of the Vikings. Oxford [England]: Oxford University Press. 1997. pp. 138–139. ISBN 9780192854346.
  4. Perrie, Maureen (2006). The Cambridge History of Russia. Volume 1. From Early Rus' to 1689. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 2, 47–48. ISBN 1107639425.
  5. Christian Raffensperger and Norman W. Ingham, "Rurik and the First Rurikids", The American Genealogist, 82 (2007), 1–13, 111–119.

บรรณานุกรม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้