ระเบิดนิวเคลียร์มาร์ก 17
ระเบิดนิวเคลียร์ มาร์ก 17 และระเบิดนิวเคลียร์ มาร์ก 24 เป็นระเบิดไฮโดรเจนของกองทัพสหรัฐที่ผลิตขึ้นเป็นจำนวนมากในช่วงสงครามเย็น ประจำการในช่วงปี ค.ศ. 1954 ถึง 1957
ระเบิดนิวเคลียร์ทั้งสองรุ่นถูกออกแบบโดยห้องปฏิบัติการแห่งชาติ ลอส อลามอสในปี ค.ศ. 1954 มีอำนาจการทำลายล้างเทียบเท่ากับ 15 เมกะตันทีเอ็นที มีลักษณะภายนอก ขนาด และน้ำหนักใกล้เคียงกัน แตกต่างกันที่ขั้นตอนการจุดระเบิดในขั้นแรก โดยมีความยาว 24 ฟุต 8 นิ้ว (7.52 เมตร) เส้นผ่านศูนย์กลาง 61.4 นิ้ว (1.56 เมตร) มีน้ำหนัก 21 ตัน [1] ใช้ร่มชูชีพขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 64 ฟุต (20 เมตร) เพื่อหน่วงเวลา
ระเบิดนิวเคลียร์ มาร์ก 17/24 เป็นระเบิดนิวเคลียร์ที่มีน้ำหนักมากที่สุดในประจำการของสหรัฐอเมริกา โดยเครื่องบินทิ้งระเบิดของสหรัฐเพียงรุ่นเดียวที่สามารถบรรทุกได้ คือเครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์คอนแวร์ บี-36 พีซเมกเกอร์ ระเบิดมาร์ก 17 ถูกผลิตขึ้นจำนวน 200 ลูก มาร์ก 24 จำนวน 105 ลูก ทั้งหมดทยอยปลดประจำการในปี 1956-1957 โดยถูกทดแทนด้วยระเบิดนิวเคลียร์มาร์ก 15 ที่มีขนาดเล็กกว่า และเนื่องจากกำหนดการปลดประจำการเครื่องบิน บี-36
อุบัติเหตุ แก้
เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1957 ได้เกิดอุบัติเหตุระเบิดมาร์ก 17 ลูกหนึ่งในระวางของเครื่องบินบี-36 ขณะกำลังร่อนลงในสภาพอากาศแปรปรวน [2] ที่ฐานทัพอากาศเคิร์ตแลนด์ เมืองอัลบูเกอร์เก รัฐนิวเม็กซิโก ระเบิดได้หลุดออกจากแท่น และตกลงในช่องประตูทิ้งระเบิดที่ปิดอยู่ ที่ระดับความสูง 1,700 ฟุต เมื่อตกกระทบพื้นดิน แรงระเบิดทำให้เกิดหลุมกว้าง 25 ฟุต ลึก 12 ฟุต [3]
อุบัติเหตุครั้งนี้แม้จะไม่ทำให้เกิดปฏิกิริยานิวเคลียร์ แต่ก็ทำให้เกิดกากนิวเคลียร์ปนเปื้อนเป็นบริเวณกว้าง
อ้างอิง แก้
 | บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |