มาร์เกอริตแห่งอ็องฌู

มาร์เกอริตแห่งอ็องฌู หรือ มาร์กาเรตแห่งอ็องฌู (ฝรั่งเศส: Marguerite d'Anjou, อังกฤษ: Margaret of Anjou) (23 มีนาคม ค.ศ. 1430 — 25 สิงหาคม ค.ศ. 1482) เป็นสมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษ เสด็จพระราชสมภพที่ปองต์-อา-มูซองในแคว้นลอแรนในประเทศฝรั่งเศส เป็นพระธิดาของเรอเนแห่งอ็องฌูและอิสซาเบลลา ดัชเชสแห่งลอแรน (Isabella, Duchess of Lorraine) มาร์กาเรตทรงเสกสมรสกับสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 6 แห่งอังกฤษ และทรงได้รับราชาภิเษกเป็นพระราชินีเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1445 ทรงดำรงพระราชอิสริยยศเป็นพระราชินีระหว่างวันที่ 23 เมษายน ค.ศ. 1445 ถึงวันที่ 4 มีนาคม ค.ศ. 1461 และอีกครั้งหนึ่งระหว่างวันที่ 30 ตุลาคม ค.ศ. 1470 ถึงวันที่ 11 เมษายน ค.ศ. 1471[1] มาร์กาเรตแห่งอ็องฌูเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 25 สิงหาคม ค.ศ. 1482 ที่อ็องฌูในประเทศฝรั่งเศส

มาร์เกอริตแห่งอ็องฌู
สมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษ
ดำรงพระยศ23 เมษายน ค.ศ. 1445 — 4 มีนาคม ค.ศ. 1461 (พระเจ้าเฮนรีที่ 6 ครองราชย์ครั้งที่ 1)
30 ตุลาคม ค.ศ. 1470 — 11 เมษายน ค.ศ. 1471 (พระเจ้าเฮนรีที่ 6 ครองราชย์ครั้งที่ 2)
ราชาภิเษก30 พฤษภาคม ค.ศ. 1445
ก่อนหน้ากาทรีนแห่งวาลัว
ถัดไปเอลิซาเบธ วูดวิลล์
พระราชสมภพ23 มีนาคม ค.ศ. 1430
ปองต์-อา-มูซองในแคว้นลอแรนในประเทศฝรั่งเศส
สวรรคต25 สิงหาคม ค.ศ. 1482
อ็องฌูในประเทศฝรั่งเศส
พระราชสวามีสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 6 แห่งอังกฤษ
พระราชบุตรเอ็ดเวิร์ดแห่งเวสต์มินสเตอร์ เจ้าชายแห่งเวลส์
พระนามเต็ม
มาร์เกอริตแห่งอ็องฌู สมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษ
ราชวงศ์วาลัว
แลงคัสเตอร์
พระราชบิดาเรอเนแห่งอ็องฌู
พระราชมารดาอิสซาเบลลาดัชเชสแห่งลอร์แรน

มาร์กาเรตทรงเป็นผู้นำกองทัพของแลงคัสเตอร์ในสงครามดอกกุหลาบหลายครั้ง; และเพราะการที่พระราชสวามีมีพระอาการเหมือนคนเสียสติเป็นพัก ๆ มาร์กาเรตจึงแทบจะกลายเป็นผู้ปกครองราชอาณาจักรในพระปรมาภิไธยของพระราชสวามี ในเดือนพฤษภาคมปี ค.ศ. 1455 มาร์กาเรตเป็นผู้เรียกประชุมสภาองค์มนตรีที่ไม่รวมฝ่ายยอร์กเข้าในการประชุมด้วยซึ่งทำให้เป็นชนวนของความขัดแย้งที่ยืนยาวกว่าสามสิบปี และทำลายขุนนางและผู้คนไปเป็นจำนวนมากมาย

เสกสมรสกับพระเจ้าเฮนรีที่ 6

แก้

มาร์กาเรตเป็นพระธิดาองค์ที่สองในเรอเนแห่งอ็องฌู หรือเรเนที่ 1 แห่งเนเปิลส์, ดยุคแห่งอ็องฌู, พระเจ้าแผ่นดินแห่งเนเปิลส์ และพระเจ้าแผ่นดินแห่งซิซิลี และอิสซาเบลลาดัชเชสแห่งลอแรน

มาร์กาเรตเสกสมรสกับ สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 6 แห่งอังกฤษเมื่อวันที่ 23 เมษายน ค.ศ. 1445 ผู้มีพระชนมายุแก่กว่าพระองค์แปดปีที่ทิทชฟิล์ดในมณฑลแฮมป์เชอร์ ขณะนั้นพระเจ้าเฮนรีก็ทรงอ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝรั่งเศสและมีอำนาจครอบครองบางส่วนของทางเหนือของฝรั่งเศส พระปิตุลาของมาร์กาเรตพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศสผู้ซึ่งก็อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ฝรั่งเศสเช่นกันทรงอนุมัติการแต่งงานของพระราชนัดดากับฝ่ายคู่อริโดยมีข้อแม้ว่าไม่ทรงต้องให้สินสอดทองหมั้นตามประเพณีเป็นการแลกเปลี่ยนกับดินแดนแมน และอ็องฌูของอังกฤษ

มาร์กาเรตมีพระชนมายุได้สิบห้าพรรษาแต่ก็ทรงเป็นผู้มีความเจริญพระวัยอย่างสตรีที่เป็นผู้ใหญ่ ทรงเป็นผู้มีพระสิริโฉมงดงามและทรงเป็นผู้มีศักดิ์ศรี พระองค์ทรงทราบถึงหน้าที่ในการพิทักษ์ผลประโยชน์ของราชบัลลังก์อย่างเหนียวแน่น มาร์กาเรตทรงได้รับพระอุปนิสัยมาจากพระมารดาอิสซาเบลลาดัชเชสแห่งลอแรนผู้เป็นผู้พยายามหาทางช่วยพระสวามีในการอ้างสิทธิในการครอบครองราชอาณาจักรเนเปิลส์ และจากสมเด็จยายโยลันเดอแห่งอารากอน (Yolande of Aragon) ผู้ปกครองอ็องฌู “ราวกับบุรุษ” ในการรักษาความเป็นระเบียบแบบแผนในการปกครองและกันอังกฤษจากอ็องฌู[2] ตัวอย่างที่ทรงได้เห็นทำให้พระองค์ทรงเป็นผู้ที่มีความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวที่มีความสามารถเต็มพระองค์ในการรักษาราชบัลลังก์[3]

ส่วนพระราชสวามีทรงมีความสนใจทางศาสนามากกว่าการเรียนรู้เกี่ยวกับการทหารและไม่เป็นพระมหากษัตริย์ผู้ทรงมีสมรรถภาพเท่าใดนัก พระเจ้าเฮนรีทรงขึ้นครองราชสมบัติหลังจากที่พระราชบิดาเสด็จสวรรคตมาตั้งแต่ยังทรงเป็นทารก การปกครองเมื่อยังทรงพระเยาว์ก็อยู่ในมือของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เมื่อทรงเสกสมรสกับมาร์กาเรตพระสุขภาพจิตของพระองค์ก็มีอาการไม่ปกติแล้วและเมื่อพระราชโอรสเอ็ดเวิร์ดแห่งเวสต์มินสเตอร์ประสูติเมื่อวันที่13 ตุลาคม ค.ศ. 1453 พระเจ้าเฮนรีก็ทรงเสียพระสติเต็มตัว ซึ่งทำให้เกิดข่าวลือว่าไม่ทรงมีความสามารถในการเป็นพ่อที่แท้จริงของพระราชโอรส และเอ็ดเวิร์ดแห่งเวสต์มินสเตอร์เป็นพระโอรสของมาร์กาเรตกับเอ็ดมันด์ โบฟอร์ท ดยุคแห่งซัมเมอร์เซ็ทที่ 1 หรือเจมส์ บัตเลอร์ เอิร์ลแห่งออร์มอนด์ที่ 5 (James Butler, 5th Earl of Ormond) ทั้งสองเป็นผู้สนับสนุนมาร์กาเรตอย่างเหนียวแน่น[4] แต่ฝักฝ่ายที่เป็นศัตรูพยายามกระพือข่าวลือเพื่อให้ลดความมีสิทธิในการครองราชบัลลังก์ของเอ็ดเวิร์ด

 
การแต่งงานของพระเจ้าเฮนรีที่ 6 และมาร์กาเรตแห่งอ็องฌูในจุลจิตรกรรม Vigiles de Charles VII

แม้ว่ามาร์กาเรตจะเป็นผู้ถือข้างที่มีหัวรุนแรงและมีพระอุปนิสัยที่มีอารมณ์รุนแรงแต่พระองค์ก็ทรงได้รับการเลี้ยงดูขึ้นมาท่ามกลางราชสำนักที่นิยมการส่งเสริมทางวัฒนธรรมของพระราชบิดา มาร์กาเร็ตจึงทรงมีความรู้สึกร่วมกับสวามีในด้านการรักการศึกษาและทรงเป็นผู้อุปถัมภ์ในการก่อตั้งควีนส์คอลเลจของมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ เอลิซาเบธ วูดวิลล์ผู้ต่อมาเป็นสมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษของราชวงศ์ยอร์กในสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4 เป็นนางสนองพระโอษฐในพระองค์

อ้างอิง

แก้
  1. Hookham, Mary Ann, The life and times of Margaret of Anjou, queen of England and France, 1872.
  2. Kendall, Paul M., Richard The Third, p.19.
  3. ib. Kendall, p. 19.
  4. ib. Kendall, p. 32.

ดูเพิ่ม

แก้