ภาษีตันภาษีปอนด์
ภาษีตันภาษีปอนด์ (ภาษาอังกฤษ: Tonnage and Poundage) เป็นภาษีอากรที่เริ่มใช้ครั้งแรกในรัชสมัยของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 2 ซึ่งระบุเรียกเก็บสำหรับไวน์ทุกถัง (“tun”) ที่นำเข้าซึ่งส่วนใหญ่มาจากสเปนและ โปรตุเกส และสินค้าทุกปอนด์ที่นำออกและนำเข้า ตามธรรมเนียมแล้วภาษีตันภาษีปอนด์เป็นสิทธิที่รัฐสภาแห่งอังกฤษมอบให้พระมหากษัตริย์ชั่วพระชนม์ชีพจนกระทั่งมาถึงรัชสมัยของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 ภาษีตันภาษีปอนด์ก็ถูกเปลี่ยนแปลงโดยรัฐสภาตามพระราชบัญญัติการยุบอากร(Customs Consolidation Act of 1787) ในปี ค.ศ. 1625
ประวัติ แก้
รัฐสภาเปลี่ยนแปลงสิทธิในการเก็บภาษีตันภาษีปอนด์ของพระเจ้าชาร์ลส์โดยอนุมัติให้เก็บได้เพียงหนึ่งปีแทนที่จะเก็บได้ชั่วพระชนม์ชีพอย่างที่เคยเป็นมา ด้วยความกลัวในการใช้จ่ายอย่างสิ้นเปลืองในการส่วนพระองค์และพระราชประสงค์ที่จะเข้าร่วมสงครามสามสิบปีบนผืนแผ่นดินใหญ่ยุโรป การจำกัดสิทธินี้เป็นการขั้นตอนที่ทำให้รายได้ของพระองค์ลดลง และเป็นการบังคับให้พระองค์ต้องเข้าหารัฐสภาทุกปีเพื่อต่ออายุการเก็บภาษีเมื่อปีการเก็บสิ้นสุดลง แม้ว่าสภาสามัญจะผ่านร่างพระราชบัญญัติแต่จอร์จ วิลเลียรส์ ดยุคแห่งบัคคิงแฮมที่ 1 ก็สามารถใช้สภาขุนนางยับยั้งได้ ซึ่งทำให้รัฐสภายุติสิทธิในการเก็บภาษีตันภาษีปอนด์ของพระเจ้าชาร์ลส์โดยหมดสิ้น ขณะเดียวกันรัฐสภาก็พยายามสืบสวนดยุคแห่งบัคคิงแฮมซึ่งในที่สุดก็ทำให้พระเจ้าชาร์ลส์ทรงยุบสภา
พระเจ้าชาร์ลส์ทรงคงเก็บภาษีอากรที่ไม่ได้ทรงรับอนุญาตต่อไป ซึ่งเป็นสาเหตุของความไม่สำเร็จของรัฐสภาที่สองของรัชสมัยของพระองค์ เมื่อทรงพยายามเลื่อนการประชุมรัฐสภาสมาชิกก็ยึดตัวจอห์น ฟินช์ (John Finch)ประธานรัฐสภาจนกระทั่งได้อ่านมติสามข้อเสร็จ ข้อหนึ่งเป็นการประกาศว่าผู้ใดที่จ่ายภาษีตันภาษีปอนด์ที่ไม่ได้รับอนุญาตถือว่าผู้นั้นเป็นผู้
ผล แก้
พระเจ้าชาร์ลส์ทรงเก็บภาษีอากรต่อไปโดยไม่ได้รับการอนุมัติจากรัฐสภา ซึ่งไม่เป็นที่พอใจของรัฐสภายาว การไม่ยอมรับอำนาจของรัฐสภาและความขัดแย้งเรื่องการเก็บภาษีเป็นสาเหตุหนึ่งในหลายสาเหตุที่นำไปสู่สงครามกลางเมืองอังกฤษ