ฟุตบอลหญิงชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป
ฟุตบอลหญิงชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป (อังกฤษ: UEFA Women's European Championship; ชื่อเดิม: ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปสำหรับผู้หญิง; European Competition for Women's Football) เป็นการแข่งขันชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปสำหรับผู้หญิงในวงการฟุตบอล เดิมแข่งกันทั้งหมด 4 ทีม และได้พัฒนามาเป็น 8 ทีม 12 ทีม ตามลำดับ และเพิ่มเป็น 16 ทีมในปี 2017 ที่ประเทศเนเธอร์แลนด์ โดยแชมป์มากที่สุดได้แก่ทีมชาติเยอรมนี
| ผู้จัด | ยูฟ่า |
|---|---|
| ก่อตั้ง | 1982 |
| ภูมิภาค | ยุโรป |
| จำนวนทีม | 16 (รอบสุดท้าย) 52 (เข้าชิง) |
| ผ่านเข้าไปเล่นใน | Women's Finalissima |
| ทีมชนะเลิศปัจจุบัน |  อังกฤษ (สมัยที่ 1) |
| ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด |  เยอรมนี (8 สมัย) |
| เว็บไซต์ | เว็บไซต์ทางการ |
 ฟุตบอลหญิงชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2025 | |
ประวัติ
แก้[1] ในเบอร์ลินตะวันตกเมื่อ ค.ศ 1957 สมาคมฟุตบอลสตรีนานาชาติจัดการแข่งขันชิงแชมป์ยุโรปขึ้น[2][3] โดยมีสี่ทีมที่เข้าเล่น ได้แก่ เยอรมนีตะวันตก เนเธอร์แลนด์ ออสเตรเลีย และอังกฤษที่เป็นผู้ชนะในครั้งนี้ การแข่งขันนี้จัดขึ้นที่Poststadion[2][3] ในเวลานั้นทีมฟุตบอลหญิงถูกห้ามอย่างเป็นทางการจากสมาคมฟุตบอลเยอรมัน ซึ่งเป็นข้อห้ามที่ถูกท้าทายอย่างกว้างขวาง[4]
วิธีการแข่งขัน
แก้คัดเลือกกันโดยหาแชมป์และรองแชมป์กลุ่มในรอบคัดเลือก (รองแชมป์ที่ดีที่สุดหกทีม) เพลย์ออฟสองทีม แล้วนำผู้ชนะเพลย์ออฟมาแข่งกับทีมอื่นๆ เจ้าภาพหนึ่งทีม
ผลการแข่งขัน
แก้| ครั้ง | ปี | เจ้าภาพ | นัดชิง | ชิงที่สาม | จำนวนทีม | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| แชมป์ | ผลการแข่งขัน | รองแชมป์ | อันดับสาม | ผล | อันดับสี่ | |||||||
| 1 | 1984 |    
ไม่มีเจ้าภาพ |
 สวีเดน |
1–0 0–1 (ดวลลูกโทษ 4–3) |
 อังกฤษ |
 เดนมาร์ก และ  อิตาลี
|
4 | |||||
| 2 | 1987 |  นอร์เวย์
|
 นอร์เวย์ |
2–1 | สวีเดน |
 อิตาลี |
2–1 | อังกฤษ |
4 | |||
| 3 | 1989 |  เยอรมนีตะวันตก
|
 เยอรมนีตะวันตก |
4–1 | นอร์เวย์ |
สวีเดน |
2–1 (ต่อเวลา) |
อิตาลี |
4 | |||
| 4 | 1991 | เดนมาร์ก
|
เยอรมนี |
3–1 (ต่อเวลา) |
นอร์เวย์ |
 เดนมาร์ก |
2–1 (ต่อเวลา) |
อิตาลี |
4 | |||
| 5 | 1993 | อิตาลี
|
นอร์เวย์ |
1–0 | อิตาลี |
เดนมาร์ก |
3–1 | เยอรมนี |
4 | |||
| 6 | 1995 |
ไม่มีเจ้าภาพ |
เยอรมนี |
3–2 | สวีเดน |
อังกฤษ และ  นอร์เวย์
|
4 | |||||
| 7 | 1997 | นอร์เวย์ สวีเดน
|
เยอรมนี |
2–0 | อิตาลี |
 สเปน และ  สวีเดน
|
8 | |||||
| 8 | 2001 | เยอรมนี
|
เยอรมนี |
1–0 (ต่อเวลา) |
สวีเดน |
เดนมาร์ก และ นอร์เวย์
|
8 | |||||
| 9 | 2005 | อังกฤษ
|
เยอรมนี |
3–1 | นอร์เวย์ |
 ฟินแลนด์ และ สวีเดน
|
8 | |||||
| 10 | 2009 |  ฟินแลนด์
|
เยอรมนี |
6–2 | อังกฤษ |
 เนเธอร์แลนด์ และ นอร์เวย์
|
12 | |||||
| 11 | 2013 | สวีเดน
|
เยอรมนี |
1–0 | นอร์เวย์ |
เดนมาร์ก และ สวีเดน
|
12 | |||||
| 12 | 2017 |  เนเธอร์แลนด์
|
 เนเธอร์แลนด์ |
4–2 | เดนมาร์ก |
 ออสเตรีย และ อังกฤษ
|
16 | |||||
| 13 | 2022 | อังกฤษ
|
อังกฤษ |
2–1 (ต่อเวลา) |
เยอรมนี |
 ฝรั่งเศส และ สวีเดน
|
16 | |||||
| 14 | 2025 |  สวิตเซอร์แลนด์
|
16 | |||||||||
ตารางเหรียญรางวัล
แก้| ลำดับที่ | ทีมชาติ | ทอง | เงิน | ทองแดง | รวม |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | เยอรมนี | 8 | 1 | 0 | 9 |
| 2 | นอร์เวย์ | 2 | 4 | 3 | 9 |
| 3 | สวีเดน | 1 | 3 | 5 | 9 |
| 4 | อังกฤษ | 1 | 2 | 2 | 5 |
| 5 | เนเธอร์แลนด์ | 1 | 0 | 1 | 2 |
| 6 | อิตาลี | 0 | 2 | 2 | 4 |
| 7 | เดนมาร์ก | 0 | 1 | 5 | 6 |
| 8 | ฝรั่งเศส | 0 | 0 | 1 | 1 |
| ฟินแลนด์ | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| สเปน | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| ออสเตรีย | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| รวม (11 ทีมชาติ) | 13 | 13 | 22 | 48 | |
อ้างอิง
แก้- ↑ Skillen, Fiona; Byrne, Helena; Carrier, John; James, Gary (27 Jan 2022). "A comparative analysis of the 1921 English Football Association ban on women's football in Britain and Ireland". Sport in History. 42 (1): 49–75. doi:10.1080/17460263.2021.2025415. S2CID 246409158.
- ↑ 2.0 2.1 "Damenfußball in der Verbotszeit [Ladies' football in the banned era]". BPB. 4 Sep 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 Feb 2022.
- ↑ 3.0 3.1 "Women's european football championship scene from match germany (GFR) against England in Berlin (West-Berlin) . final result 0:4 05.Nov. 1957". Getty Images.
- ↑ "Frauenfußball-Verbot 1955 [Women's football ban 1955]". Deutschlandfunk. 30 July 2015.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้