ประเทศไทยในสงครามเวียดนาม
ประเทศไทยในสงครามเวียดนาม ราชอาณาจักรไทยในสมัยรัฐบาลทหารจอมพล ถนอม กิตติขจร มีบทบาทนำในสงครามเวียดนาม ประเทศไทยเป็นผู้จัดหากำลังภาคพื้นรายใหญ่สุดอันดับ 3 แก่เวียดนามใต้ รองจากสหรัฐและเกาหลีใต้[1]
| ประเทศไทยในสงครามเวียดนาม | |
|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ สงครามเวียดนาม และสงครามเย็น | |
 พลปืนยิงระเบิดเอ็ม79 ของจงอางศึกในเฟื้อกโท ปี 2510 | |
| ชนิด | สงคราม |
| ตำแหน่ง | ประเทศเวียดนามใต้ |
| โดย | กองทัพไทย |
| วัตถุประสงค์ | เพื่อสนับสนุนเวียดนามใต้จากการโจมตีของคอมมิวนิสต์ |
| วันที่ | พ.ศ. 2510 – 2515 (5 ปี) |
| ผู้สูญเสีย | เสียชีวิต 351 นาย บาดเจ็บ 1,358 นาย |
ชนวนเหตุ แก้
เนื่องจากที่ตั้งใกล้เคียงกับประเทศไทย รัฐบาลไทยจึงเฝ้าติดตามความขัดแย้งของเวียดนามอย่างใกล้ชิด ทั้งนี้ ประเทศไทยยังไม่ได้เข้าร่วมสงครามอย่างเป็นทางการจนสหรัฐมีมติอ่าวตังเกี๋ยซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการแทรกแซงทางทหารของสหรัฐเพื่อสนับสนุนเวียดนามใต้ในปี พ.ศ. 2506 จากนั้นรัฐบาลไทยอนุญาตให้กองทัพอากาศสหรัฐในประเทศไทยใช้ฐานทัพอากาศและฐานทัพเรือในประเทศ ทหารอเมริกันที่ประจำการในประเทศไทยเพิ่มสูงสุดเกือบ 50,000 นาย[2]
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2510 มีการส่งกรมทหารอาสาสมัคร (จงอางศึก) ไปยังค่ายเบียร์แคต ณ เบียนฮหว่า เพื่อรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับทหารอเมริกัน ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์และเวียดนามใต้ ในปี พ.ศ. 2511 กรมทหารอาสามัคร ถูกแทนด้วยกองพลทหารอาสาสมัคร (เสือดำ)[3]
มีทหารไทยรับราชการสงครามในเวียดนามใต้ประมาณ 40,000 นาย, เสียชีวิตในการหน้าที่ 351 นาย และอีก 1,358 นาย ที่ได้รับบาดเจ็บจากสงคราม[2][4][5]
มีการถอนกำลังภาคพื้นดินไทยชุดสุดท้ายออกจากเวียดนามใต้เมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2515[1]
หลังจากสิ้นสุด แก้
การมีส่วนร่วมของไทยในสงครามเวียดนามยังเสริมสร้างความสัมพันธ์กับสหรัฐ ตลอดระยะสงคราม สหรัฐเทความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจและการทหารรวมมูลค่า 1,100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ส่วนหน่วยงานเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศสหรัฐ (USAID) เทงบช่วยเหลืออีก 590 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ทั้งช่วยเศรษฐกิจไทยและจ่ายค่าเข้าร่วมสงครามของไทยโดยอ้อม ผู้ประกอบการไทยสร้างโรงแรม ร้านอาหารและบาร์เพื่อต้อนรับทหารอเมริกันที่ประจำการในประเทศ ทำให้เงินตราต่างประเทศไหลเข้าประเทศ เมื่อสงครามยุติ ประเทศไทยได้เก็บยุทธภัณฑ์และโครงสร้างพื้นฐานทั้งหมดที่อเมริกันเหลือไว้ให้ ซึ่งมีส่วนช่วยทำให้ชาติทันสมัย[6]
ระเบียบภาพ แก้
-
ทหารไทยขณะกำลังพักใน Nhon Trac เมื่อปี 2510 -
ทหารไทยขณะลำเลียงเสบียงจาก ฮ. UH-1D เมื่อปี 2511 -
ทหารไทยกำลังปฏิบัติภารกิจบนยานลำเลียงพลหุ้มเกราะฉีดปืนไฟที่ Phouc Tho เมื่อปี 2510
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 Albert Lau (2012). Southeast Asia and the Cold War. Routledge. pp. 190–. ISBN 978-0-415-68450-7.
- ↑ 2.0 2.1 Ruth, Richard A (7 November 2017). "Why Thailand Takes Pride in the Vietnam War" (Editorial). New York Times. สืบค้นเมื่อ 8 November 2017.
- ↑ James F. Dunnigan; Albert A. Nofi (5 May 2000). Dirty Little Secrets of the Vietnam War: Military Information You're Not Supposed to Know. St. Martin's Press. pp. 314–. ISBN 978-0-312-25282-3.
- ↑ Trauschweizer, Ingo (December 2011). "Forgotten Soldiers in Vietnam" (Book review). H-Net Online. สืบค้นเมื่อ 8 November 2017.
- ↑ "Thailand Involvement in Vietnam War". The Vietnam War. 29 March 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-12-10. สืบค้นเมื่อ 10 December 2017.
- ↑ Ruth, Richard. "Why Thailand Takes Pride in the Vietnam War." New York Times. November 8, 2017.