ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อัครบิดร"

 

==ประวัติ==

หลังการ[[สังคายนาไนเซียครั้งที่หนึ่ง]]ในปี [[ค.ศ. 325]] ได้มีการแบ่งเขตการปกครองภายใน[[คริสตจักร]]ออกเป็น 3 [[เขตอัครบิดร]] ได้แก่ [[สันตะสำนัก|โรม]] [[อัครบิดรแห่งอะเล็กซานเดรีย|อะเล็กซานเดรีย]] และ[[อัครบิดรแห่งแอนติออก|แอนติออก]] แต่ละเขตมีอัครบิดรเป็นประมุข โดยถือเอาอัครบิดรแห่งกรุงโรมเป็น[[พระสันตะปาปา]]หรือประมุขสูงสุดในคริสตจักรสากล ต่อมามีการประชุมสภา[[สังคายนาแห่งแคลซีดัน]]กำหนดให้มี[[อัครบิดรแห่งเยรูซาเลม|เขตอัครบิดรเยรูซาเลม]]และ[[อัครบิดรแห่งคอนสแตนติโนเปิล|เขตอัครบิดรคอนสแตนติโนเปิล]] แยกออกมาจากเขตอัครบิดรแอนติออก ทำให้ได้เขตอัครบิดร 5 เขต และมีอัครบิดร 5 คนในคริสตจักร โดยอัครบิดรแห่งโรมยังคงเป็นประมุขสูงสุดในคริสตจักรสากล (Ecumenical church) และอัครบิดรแห่งคอนสแตนติโนเปิลเป็นรอง แต่ถือว่าเป็นใหญ่สุดใน[[คริสตจักรตะวันออก]]ซึ่งใช้ภาษากรีก ทำให้ในทางปฏิบัติอัครบิดรแห่งคอนสแตนติโนเปิลมีอิทธิพลมากกว่า<ref name="แก่นปรัชญายุคกลาง">กีรติ บุญเจือ, ''แก่นปรัชญายุคกลาง'', จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2550, หน้า 164</ref>