ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สยาม"

'''สยาม''' ([[อักษรละติน]]: Siam, [[อักษรเทวนาครี]]: श्याम) เป็นชื่อที่ต่างชาติใช้เรียก[[ภาคกลาง (ประเทศไทย)|ประเทศไทย]]ในอดีตและมักรวมถึงชาว[[ไทยสยาม]]ซึ่งเป็นชนชาติไทยในภูมิภาคนี้ แต่มิใช่ชื่อคนกลุ่มนี้เรียกตนเอง [[ราชบัณฑิตยสถาน]] ระบุว่า สยามเป็นชื่อเรียกดินแดนและกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ในดินแดนแถบนี้มาตั้งแต่สมัยโบราณ<ref>พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ </ref> สยามเป็นชื่ออย่างเป็นทางการของไทยตั้งแต่รัชกาล[[พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว]]เป็นต้นมา<ref name="ททท"/> ก่อนเปลี่ยนเป็น "ไทย" เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 พระมหากษัตริย์ไทยทรงใช้ชื่อ "สยาม" ในการทำสนธิสัญญากับต่างชาติเป็นเวลาหลายศตวรรษ เนื่องจากราชอาณาจักรประกอบด้วยคนหลายชาติพันธุ์ อาทิ ไท ลาว มอญ ญวน เขมร แขก จีน ฝรั่ง และมลายู พระมหากษัตริย์ไทยจึงเรียกดินแดนแห่งนี้ว่า ประเทศสยาม เพื่อความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของประชาชน<ref>ศิริพันธ์ ถาวรทวีวงษ์. หน้า 20.</ref> อีกทั้ง ชื่อ ''สยาม'' นั้น ก็ยังคงเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในวงการวิชาการของต่างประเทศอีกด้วย{{อ้างอิง}}

 

 

== แนวคิดเกี่ยวกับที่มา ==

* นักนิรุกติศาสตร์และนักประวัติศาสตร์บางคน ได้แสดงถึงความใกล้เคียงกันของคำว่า สยาม และ ชาน (Shan) ซึ่งใช้เรียกอาณาจักรของ[[ชาวไท]]บริเวณตอนใต้ของจีน ทางตอนเหนือของพม่า และทาง[[รัฐอัสสัม]]ของ[[อินเดีย]]{{ต้องการอ้างอิงตรงนี้}}

* สยาม เป็นคำเรียกของชาวตะวันตก ที่มาทำการค้า การเดินทางมาทางเรือต้องผ่านพม่าก่อน ชาวพม่าบอกชาวตะวันตกว่า เซียม ชาวไท ออกเสียงเป็น เซียน ซึ่งปัจจุบันเป็น [[ชาน]]เนื่องจากชาวพม่าออกเสียง น หนู ไม่ได้ จึงเพี้ยนเป็น ม ม้า ชานชาวพม่าหมายถึง รัฐชาน ในประเทศพม่า, อาณาจักรล้านนา ในไทย, ลาว, ภาคอีสานตอนเหนือ ในไทย, ตอนใต้ของยูนนาน ในจีน, ด้านตะวันตกของภาคเหนือในเวียดนาม ชาติไทยนั้นกลัว อินเดีย เพราะว่าอินเดียเคยล้มอาณาจักรไชยาได้ ซึ่งไทยสู้ไม่ได้ในยุคนั้น จึงมีภาษาของอินเดียปะปนอยู่มาก ทั้งในภาษาไทยและศาสนาพุทธด้วย{{อ้างอิง}}

 

== สยามในฐานะชนชาติ ==