ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ระบอบเก่า"

'''ระบอบเก่า'''<ref>ราชบัณฑิตยสถาน, ''ราชวงศ์แห่งมหาอำนาจยุโรปในคริสต์ศตวรรษที่ 19 : กษัตริย์และสมเด็จพระราชินีนาถ'', 2555, หน้า 177</ref> หรือ '''อองเซียงเรฌีม''' ({{lang-fr|Ancien Régime}}) โดยทั่วไปหมายถึงระบบแบบ[[ราชาธิปไตย]] [[อภิชนาธิปไตย]] สังคม และการเมืองที่ใช้ในฝรั่งเศสภายใต้[[ราชวงศ์วาลัว]]และ[[ราชวงศ์บูร์บง]]ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 15 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 18

โครงสร้างทางการบริหารและทางการสังคมของ ระบอบเก่าเป็นผลมาจากระบบการบริหารของสถาบันพระมหากษัตริย์ของฝรั่งเศสใน[[สมัยกลาง]]ที่มาสิ้นสุดลงระหว่างใน[[การปฏิวัติฝรั่งเศส]]ในปีเมื่อ [[ค.ศ. 1789]] ระบอบเก่าของประเทศอื่น ๆ ในยุโรปก็มีประวัติความเป็นมาคล้ายคลึงกัน แต่มีผลบั้นปลายที่แตกต่างกันบางประเทศก็สิ้นสุดลงด้วยระบบ[[ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ]] บางประเทศก็แตกแยกออกไปจากสงครามและการปฏิวัติ

อำนาจระบอบเก่าอยู่บนพื้นฐานสามประการ: ได้แก่ [[พระมหากษัตริย์]], [[นักบวช]] และ[[ชนชั้นขุนนาง]] [[ฐานันดรแห่งรัฐราชอาณาจักร]] (Estates of the realm) ก็แบ่งออกเป็นสามประเภท:เช่นกัน คือ ฐานันดรที่หนึ่ง (First Estate) คือนักบวชโรมันคาทอลิก, ฐานันดรที่สอง (Second Estate) คือชนชั้นขุนนาง และ ฐานันดรที่สาม (Third Estate) คือประชาชนโดยทั่วไป[[สามัญชน]]

วลีนี้ใช้มาตั้งแต่[[ยุคเรืองปัญญา]] (พบในเอกสารครั้งแรกในภาษาอังกฤษในปี ค.ศ. 1794) ในความหมายในทางลบ เช่นเดียวกับการใช้คำว่า ''[[ยุคมืด]]'' ที่กลายมาเรียกกันว่า ''[[สมัยกลาง]]'' แนวคิดของการใช้คำว่าระบอบเก่าเป็นการแฝงความหมายเป็นนัยยะว่าเป็นระบอบที่ไม่เหมาะสมในการปฏิบัติ และควรจะเปลี่ยนแปลงไปเป็น ''ระบอบใหม่'' (New Order) คำว่า ''ระบอบเก่า'' คิดขึ้นโดยนักปฏิวัติฝรั่งเศสเพื่อเผยแพร่สร้างความเชื่อถือในเหตุผลของการปฏิวัติและทำลายชื่อเสียงของระบอบการปกครองที่เป็นอยู่ ซึ่งเป็นการใช้ในทางที่ไม่เป็นกลางมีอคติในการบรรยายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์

* [[รัฐสภาทั่วไปสภาฐานันดรแห่งฝรั่งเศส]]