บังกลาภูมิ

บังกลาภูมิ (อังกฤษ: Bangabhumi; เบงกอล: বঙ্গভূমি หรือ বীর বঙ্গ; คำแปล: แผ่นดินเบงกอล หรือ Bir Bango}} เป็นชื่อของสาธารณรัฐฮินดูที่มีแผนจะก่อตั้งขึ้นทางตะวันตกเฉียงใต้ของบังกลาเทศ โดยขบวนการต่างๆ เช่น สวาธิน บังกลาภูมิ อันโทลัน (Swadhin Bangabhumi Andolan) และ เบงกลา เสนา (Banga Sena) ขบวนการนี้เริ่มก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2516 หลังจากบังกลาเทศได้รับเอกราช เพื่อรองรับผู้อพยพที่นับถือศาสนาฮินดูจากบังกลาเทศที่เป็นเป้าหมายของกองทัพปากีสถานเมื่อ พ.ศ. 2514 ขบวนการนี้ไม่ได้รับการสนับสนุนเท่าที่ควรจนหยุดกิจกรรมไปชั่วระยะหนึ่ง^[1] และกลับมามีกิจกรรมอีกครั้งใน พ.ศ. 2546 เพื่อเรียกร้องเอกราชของสาธารณรัฐฮินดูบังกลาภูมิ.^[2]

แนวคิด

ชาวฮินดูมีประมาณ 30% ของประชากรในบังกลาตะวันออกเมื่อ พ.ศ. 2490 หลังจากการแบ่งประเทศ จำนวนผู้นับถือศาสนาฮินดูลดลงเหลือ 19% ใน พ.ศ. 2504.^[3] และน้อยกว่า 10% เมื่อ พ.ศ. 2545^[3] โดยส่วนใหญ่อพยพไปเป็นชนกลุ่มน้อยในรัฐเบงกอลตะวันตกของประเทศอินเดีย ซึ่งมีจำนวนเพิ่มขึ้นจาก 12% ใน พ.ศ. 2490 เป็น 24% ใน พ.ศ. 2534 โดยรัฐบาลอินเดียเปิดรับบุคคลสัญชาติบังกลาเทศและปากีสถานเหล่านี้มาใช้สัญชาติอินเดีย แต่ผู้อพยพเข้าหลังการจัดตั้งรัฐปากีสถาน (รวมทั้งหลัง พ.ศ. 2514) เป็นผู้เข้าเมืองโดยผิดกฎหมายในอินเดีย ^[4]

ความขัดแย้ง

แม้จะไม่มีความรุนแรงที่เกิดจากขบวนการนี้ แต่รัฐบาลบังกลาเทศยังกังวลใจกับขบวนการ และกล่าวหาว่าอินเดียให้การสนับสนุน รวมทั้งกล่าวว่าขบวนการนี้ทำให้เกิดความตึงเครียดในบังกลาเทศตะวันตกเฉียงใต้ แต่กลุ่มนี้โต้ตอบว่าพวกเขาต้องการสาธารณรัฐฮินดูของชาวบังกลาเทศเท่านั้น^{[ต้องการอ้างอิง]}