นาขั้นบันไดบานาเว
นาขั้นบันไดที่บานาเว (ตากาล็อก: Hagdan-hagdang Palayan ng Banawe) เป็นสถานที่ที่มีการปลูกข้าวแบบขั้นบันไดใกล้เมืองบานาเวบนเกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ ได้รับการขึ้นทะเบียนร่วมกับนาขั้นบันไดในพื้นที่ใกล้เคียงเป็นแหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโกใน พ.ศ. 2538 และมักได้รับการขนานนามว่าเป็น "สิ่งมหัศจรรย์ลำดับที่ 8 ของโลก"
| นาขั้นบันไดแห่งกลุ่มทิวเขาฟิลิปปินส์ * | |
|---|---|
 แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
 นาขั้นบันไดที่บานาเว | |
| พิกัด | 16°56′03.2″N 121°08′06.4″E / 16.934222°N 121.135111°E |
| ประเทศ |  ฟิลิปปินส์ |
| ภูมิภาค ** | เอเชียและแปซิฟิก |
| ประเภท | มรดกทางวัฒนธรรม |
| เกณฑ์พิจารณา | (iii), (iv), (v) |
| อ้างอิง | 722 |
| ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
| ขึ้นทะเบียน | 2538 (คณะกรรมการสมัยที่ 19) |
| ในภาวะอันตราย | 2544–2545[1] |
| * ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก | |
นาขั้นบันไดเป็นภูมิทัศน์วัฒนธรรมโบราณที่สวยงาม เป็นตัวอย่างที่ดีของการทำการเกษตรแบบยั่งยืนด้วยเทคนิคดั้งเดิม ถูกสร้างขึ้นสำหรับการเพาะปลูกข้าวโดยชนเผ่าอีฟูเกาที่อพยพจากไต้หวันมาสู่ฟิลิปปินส์เมื่อกว่า 2,000 ปีมาแล้ว พวกเขาใช้เครื่องมือธรรมดาสกัดพื้นที่บนไหล่เขา และที่ลาดเชิงเขาและสร้างระบบชลประทานโดยปราศจากการใช้เครื่องจักรกล ปรับภูเขาทั้งลูกให้กลายเป็นแหล่งเพาะปลูกขนาดใหญ่ นาขั้นบันไดตั้งอยู่บนความสูงประมาณ 1,500 เมตร (ประมาณ 5,000 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล และครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 10,500 ตารางกิโลเมตร (ประมาณ 4,000 ตารางไมล์)
ชนพื้นเมืองเหล่านี้ยังคงดำเนินการเพาะปลูกด้วยความเชื่อและวัฒนธรรมดั้งเดิม ซึ่งเกี่ยวข้องกับวัฏจักรและฤดูกาลของการปลูก, การควบคุมศัตรูพืชและการเก็บเกี่ยวซึ่งจะเชื่อมโยงกับรอบดวงจันทร์และพิธีกรรมทางศาสนา
ถึงแม้ว่านาขั้นบันไดทีบานาเวจะมีชื่อเสียงมาก แต่ยังมีการทำนาขั้นบันไดในลักษณะนี้อีกหลายแห่งในประเทศฟิลิปปินส์ เช่น นาขั้นบันไดที่ Mayoyao, Hapao และ Kiangan ระบบชลประทานของนาขั้นบันไดเหล่านี้สามารถควบคุมปริมาณน้ำจากธรรมชาติได้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อประโยชน์สูงสุดสำหรับการเพาะปลูกข้าว
อ้างอิง
แก้แหล่งข้อมูลอื่น
แก้