ตูแรน

ตูแรน
ตูแรน
	; ธง ; ตราอาร์ม
ประเทศ	ฝรั่งเศส
ศูนย์กลาง	ตูร์
เขตเวลา	CET

ตูแรน (อังกฤษ: Touraine) ตูแรนเป็นอดีตจังหวัดของฝรั่งเศส ที่มีเมืองหลวงอยู่ที่ตูร์ ระหว่างการเปลี่ยนแปลงระบบเขตบริหารใน ค.ศ. 1790 ระหว่างการปฏิวัติฝรั่งเศส ตูแรนก็ถูกแบ่งระหว่างจังหวัดแองดร์-เอต์-ลัวร์, ลัว-เรต์-แชร์ และ แองดร์

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

"Touraine" เป็นชื่อที่มาจากกลุ่มชนเคลท์ที่เรียกว่าทูโรนส์ (Turones) ผู้ตั้งถิ่นฐานอยู่ในบริเวณนั้นมาร่วมสองพันปีก่อนหน้านั้น ในปี ค.ศ. 1044 ตูแรนก็ตกอยู่ภายใต้อำนาจของราชวงศ์อองชู (ในฐานะราชวงศ์แพลนทาเจเน็ท) ผู้กลายมาเป็นพระมหากษัตริย์อังกฤษในปี ค.ศ. 1154 โดยมีที่ตั้งมั่นสำคัญอยู่ที่ปราสาทที่ชินง ในปี ค.ศ. 1205 ฟิลิปที่ 2 ออกัสตัสแห่งฝรั่งเศสก็ยึดตูแรนคืนมาได้ ในช่วงนี้ตูแรนก็ได้รับเลื่อนฐานะขึ้นเป็นอาณาจักรดยุคของหลวง ในปี ค.ศ. 1429 โจนออฟอาร์ค^[1]ก็ได้ทำการเข้าเฝ้าครั้งสำคัญในประวัติศาสตร์ในชาร์ลส์ที่ 7 ผู้ต่อมาขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสที่ชินง ตั้งแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 15 จนถึง คริสต์ศตวรรษที่ 16 ตูแรนก็กลายเป็นที่ประทับอันเป็นที่โปรดปรานของพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสหลายพระองค์ ปราสาทที่เคยเป็นปราสาทที่มืดทมึนของยุคกลางก็ได้รับการเปลี่ยนแปลงไปเป็นวังแบบเรอเนสซองซ์ ซึ่งทำให้ตูแรนได้ชื่อว่าเป็น "อุทยานแห่งฝรั่งเศส" ฐานะอาณาจักรดยุคของหลวงเปลี่ยนมาเป็นจังหวัดในปี ค.ศ. 1584 และถูกแบ่งย่อยอีกครั้งในปี ค.ศ. 1790

ประวัติศาสตร์

ชาโตในอาเซย์เลอแฟร์รง แคว้นในอดีตของตูแรน ประเทศฝรั่งเศส

ในยุคโรมัน ตูแรนเป็นที่อยู่อาศัยของชนเผ่ากัลลิกตูโรน ชื่อของชนเผ่าเพี้ยนมาเป็นชื่อของจังหวัดและชื่อเมืองหลวงของจังหวัด คือ ตูร์ ชาวตูโรนไม่นิยมทำสงครามและไม่ต่อต้านผู้รุกราน จึงไม่มีปัญหากับการปฏิวัติเวอร์ชิงเจอตอริกซ์ใน 52 ปีก่อนคริสตกาล เมืองหลวง ซีซารอดูนุม ถูกสร้างขึ้นมาบนพื้นที่ทางตะวันออกของเมืองตูร์ในปัจจุบัน ชาววาเลนติเนียนได้ให้ตั้งเป็นมหานครลียงเนส์ที่ 3 ซึ่งมีพื้นที่โดยคร่าวๆ คือ จังหวัดตูแรน, จังหวัดเบรอตาญ, จังหวัดเมน และจังหวัดอ็องฌูในเวลาต่อมา ศาสนาคริสต์เข้ามาในตูแรนอย่างเร็วที่สุดน่าจะในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 4 ในคริสต์ศตวรรษที่ 5 ตูแรนถูกรวมเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรวิซิกอธที่ครอบคลุมตั้งแต่แม่น้ำลัวร์ถึงสเปน เมื่อพระเจ้าโคลวิสล้มล้างอำนาจในกอลของชาววิซิกอธในปี ค.ศ. 507 ตูแรนก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรแฟรงก์ ในช่วงที่มีการแบ่งราชอาณาจักรให้กับเหล่าทายาทของพระเจ้าโคลวิส ตูแรนตกเป็นที่โต้เถียงอย่างมาก เคานต์ในท้องถิ่นสร้างความเจริญให้ประเทศได้น้อยกว่าคนของคริสตจักร และภายใต้การปกครองของพระเจ้าชาร์เลอมาญ พระอธิการอันควินได้ปรับปรุงตูแรนให้ทรงเกียรติภูมิในด้านวัฒนธรรม ในครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 9 ตูแรนตกอยู่ใต้อำนาจของรอแบต์ผู้แข็งแกร่งกับทายาทหรือผู้ท้าชิงตำแหน่งคนอื่นๆ ในคริสต์ศตวรรษที่ 10 เกิดการแก่งแย่งชิงดินแดนกันระหว่างเคานต์แห่งบลัวส์กับเคานต์แห่งอ็องฌู จูฟฟรัว มาร์เตลแห่งอ็องฌูได้ตูแรนไปในปี ค.ศ. 1044

พระเจ้าฟิลิปที่ 2 อูกุสต์แห่งฝรั่งเศสพิชิตตูแรนกลับคืนมาได้ในปี ค.ศ. 1203–05 ในช่วงที่มีการต่อสู้กันอย่างยาวนานระหว่างกษัตริย์ฝรั่งเศสกับกษัตริย์อังกฤษ ในปี ค.ศ. 1360 ตูแรนถูกยกระดับเป็นดัชชีและยังคงอยู่ในฝั่งฝรั่งเศสตามพรมแดนที่ลากตามสนธิสัญญาเบรติญญีระหว่างฝรั่งเศสกับอังกฤษ ในช่วงสำคัญของสงครามร้อยปีที่มีการสู้รบของฌานแห่งอาร์ค ตูแรนเป็นฐานทัพหลักของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7 พระเจ้าหลุยส์ที่ 11 ตั้งเปลสแซ็งเลส์ตูร์เป็นที่พำนักโปรดของพระองค์ ชาโตหรือปราสาทอันสวยสดงดงามที่อ็อมบลัวส์, อาเซย์เลอริดู และเชอนูโซซ์ แสดงให้เห็นถึงความงดงามของเมืองในช่วงหลังของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา

การก่อตั้งที่พำนักหลวงที่แวร์ซายล์ซึ่งอยู่ห่างไกลและการย้ายถิ่นของช่างทอผ้าไหมอูกือนูต์ทำให้ตูแรนเสื่อมถอยลงหลังปี ค.ศ. 1700 แคว้นถูกยุบในปี ค.ศ. 1790 ในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส เมื่อฝรั่งเศสปรับโครงสร้างใหม่เป็นจังหวัด เขตที่อยู่ในตูแรนเหนือ (เชอมิล์เย, แซ็งต์เซียร์ดูกูลต์ และมงตริชาด์) กลายเป็นลัวร์เอต์แชร์ เขตที่อยู่ในฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ (เบรน, ชาตีล์ย็องซูร์แอ็งด์ และอาเซย์เลอแฟร์รง) กลายเป็นแอ็งด์ และเขตที่อยู่ทางตะวันตกสุด (ลารอชโปเซย์และแซ็งต์โรแม็ง) กลายเป็นวีเยน แต่อดีตริเชอลิเยอของปัวตูกับอดีตบูร์เกล์, จิโซซ์ และชาโตลาแวลลิแยร์ของอ็องฌูถูกผนวกเข้ากับพื้นที่ส่วนใหญ่ของตูแรน กลายเป็นจังหวัดแอ็งเดรลัวร์