ดอนฆวน
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
ดอนฆวน (สเปน: Don Juan) หรือ ดอนโจวันนี (อิตาลี: Don Giovanni) เป็นตำนานหรือเรื่องแต่งไร้ศีลธรรมที่ได้รับการบอกเล่าโดยผู้ประพันธ์หลายราย เอลบูร์ลาดอร์เดเซบิยาอีกอนบิดาโดเดปิเอดรา (เดอะทริกสเตอร์ออฟเซวิลล์แอนด์เดอะสโตนเกสต์) โดยตีร์โซ เด โมลินา เป็นละครเวทีที่มีฉากอยู่ในคริสต์ศตวรรษที่ 14 และได้รับการเผยแพร่ในประเทศสเปนช่วง ค.ศ. 1630 ซึ่งเป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่ามันเป็นผลงานเขียนรุ่นแรกของตำนาน ดอนฆวน ในบรรดาผลงานที่รู้จักกันดีเกี่ยวกับตัวละครตัวนี้คือบทละคร ดงฌุอ็องอูเลอแฟ็สแต็งเดอปีแยร์ (ค.ศ. 1665) ของมอลีแยร์, บทกวีมหากาพย์ ดอนฮวน (ค.ศ. 1821) ของไบรอน, บทกวี เอลเอสตูเดียนเตเดซาลามังกา (ค.ศ. 1840) ของโฆเซ เด เอสปรอนเซดา และบทละคร ดอนฆวน เตโนริโอ (ค.ศ. 1844) ของโฆเซ ซอร์ริยา ซึ่ง ดอนฆวน เตโนริโอ (ที่ยังคงได้รับการจัดแสดงทุกวันที่ 2 พฤศจิกายนในทุกประเทศที่พูดภาษาสเปน), ดอนโจวันนี ซึ่งเป็นอุปรากรที่แต่งโดยว็อล์ฟกัง อมาเดอุส โมทซาร์ท กับหนังสือเล่มเล็กโดยโลเรนโซ ดา ปอนเต เป็นฉบับเนื้อหาที่รู้จักกันเป็นอย่างดี โดยได้มีการเผยแพร่ครั้งแรกที่กรุงปรากในปี ค.ศ. 1787 ผลงานเหล่านี้ได้สร้างแรงบันดาลใจต่องานเขียนของเอ. เท. อา. ฮ็อฟมัน, อเล็กซานเดอร์ พุชกิน, เซอเรน เคียร์เคอกอร์, จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ และอาลแบร์ กามูว์ โดยคำว่า "ดอนฆวน" ได้รับการนำมาใช้ในความหมายของ "เจ้าชู้" โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคำสแลงภาษาสเปน และมักจะมีการอ้างอิงถึงอาการใคร่ไม่รู้อิ่ม
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/97/Max_Slevogt_Francisco_d%27Andrade_as_Don_Giovanni.jpg/200px-Max_Slevogt_Francisco_d%27Andrade_as_Don_Giovanni.jpg)
การออกเสียง
แก้ในภาษาสเปนออกเสียงเป็น [doŋˈxwan] ส่วนในภาษาอังกฤษจะออกเสียงเป็น /ˌdɒnˈwɑːn/ โดยมีสองพยางค์และไม่ออกเสียง "J" อย่างไรก็ตาม ในบทกวีมหากาพย์ของไบรอน คำนี้คล้องจองกับคำว่า ruin และ true one แสดงให้เห็นว่ามันตั้งใจที่จะมีการออกเสียงการสะกดคำเป็น /ˌdɒnˈdʒuːən/ คำนี้จะมีลักษณะเฉพาะที่มีอยู่ตามวรรณกรรมภาษาอังกฤษ ที่มักจะกำหนดการออกเสียงภาษาอังกฤษในชื่อภาษาสเปน ดังเช่น ดอนกิโฆเต้ จากสัทอักษร /ˌdɒnˈkwɪksət/
ตำนาน
แก้แม้ว่าวรรณกรรมต่าง ๆ ของตำนานดอนฆวนได้แสดงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง แต่เค้าโครงพื้นฐานก็ยังคงไว้เหมือนเดิม เริ่มต้นด้วยฉบับของตีร์โซ ดอนฆวนจะมีภาพลักษณ์ที่ร่ำรวย หลงระเริงและปากหวาน ใช้ชีวิตของตนสำหรับผู้หญิงที่ติดใจ มีความภาคภูมิใจในความสามารถที่จะโอ้โลมผู้หญิงทุกวัยและทุกที่ที่ไปเยือน ชีวิตของเขายังถูกคั่นด้วยความรุนแรงและการพนัน รวมถึงในหลายการตีความ (ทั้งของตีร์โซ, เอสปรอนเซดา และซอร์ริยา) เขาได้สังหารดอนกอนซาโล ผู้เป็นพ่อของดอญญาอานาซึ่งเป็นหญิงสาวที่เขาได้ล่อลวง สิ่งนี้นำไปสู่ฉากอาหารเย็นมื้อสุดท้ายที่มีชื่อเสียง โดยดอนฆวนได้เชิญพ่อของเธอไปกินอาหารเย็น ซึ่งตอนจบจะขึ้นอยู่กับหนังสือของแต่ละฉบับ ในบทละครต้นฉบับของตีร์โซนั้นหมายถึงนิยายเปรียบเทียบทางศาสนากับเส้นทางที่บาปหนาของดอนฆวน และจบลงด้วยการตายของเขาเอง โดยได้ปฏิเสธการช่วยชีวิตจากพระเจ้า ส่วนนักประพันธ์และนักเขียนบทละครรายอื่นจะตีความหมายในตอนจบในแบบฉบับของตัวเอง โดยดอนเฟลิกซ์ของเอสปรอนเซดาได้เดินเข้าไปในนรกและอำลาโลกจากความตั้งใจของเขาเอง แต่ทว่าดอนฆวนของซอร์ริยาได้เป็นฝ่ายขอ และได้รับการให้อภัยจากพระเจ้า ทั้งนี้ ภาพลักษณ์ของดอนฆวนยังได้สร้างการตีความในสมัยใหม่ไว้เป็นจำนวนมาก
ผลกระทบทางวัฒนธรรม
แก้มีนักประพันธ์อย่างอาลแบร์ กามูว์ ที่ได้เขียนเรื่องราวในลักษณะของดอนฆวน[1] และเจน ออสเตน ยังได้แสดงความประทับใจต่อตัวละครนี้ว่า "ฉันไม่เห็นตัวละครใดบนเวทีที่น่าสนใจมากไปกว่าการรวมกันระหว่างความโหดร้ายและความต้องการทางเพศได้เช่นนี้"[2] สำหรับตอนที่มีชื่อเสียง เซอเรน เคียร์เคอกอร์ ได้กล่าวถึงเรื่องดอนฆวนในฉบับของโมทซาร์ท[3] ส่วนชาลส์ โรเซน ได้เห็นสิ่งที่เขาเรียกว่า "อำนาจทางกายภาพที่มีเสน่ห์" ของเพลงโมทซาร์ทซึ่งเชื่อมโยงกับความมักมาก, ความร้อนแรงทางการเมือง และศิลปะจินตนิยมช่วงแรกเริ่มในศตวรรษที่ 18 [4] นอกจากนี้ ในนวนิยาย คาซาโนวาส์ไชนีสเรสเตอรอนต์ ของแอนโธนี พาวเวล ได้แสดงให้เห็นดอนฆวนในแบบที่แตกต่างของลักษณะ "แค่เพียงชอบอำนาจ" และ "ไม่รู้เรื่องโลกีย์อย่างชัดเจน" กับคาซาโนวา "ผู้ซึ่งมีช่วงเวลาหมกมุ่นในเรื่องโลกีย์อย่างไม่ต้องสงสัย"[5]
อ้างอิง
แก้- ↑ Albert Camus, The Myth of Sisyphus, "The Absurd Man: Don Juanism"
- ↑ D. Le Faye ed., Jane Austen's Letters (1996) p. 221
- ↑ Søren Kierkegaard, Either/Or, "The Immediate Stages of the Erotic, or Musical Erotic."
- ↑ Charles Rosen, The Classical Style (1977) p. 323-4
- ↑ Anthony Powell, Casanova's Chinese Restaurant (1980) p. 38
หนังสืออ่านเพิ่ม
แก้- Macchia, Giovanni (1995) [1991]. Vita avventure e morte di Don Giovanni (ภาษาอิตาลี). Milano: Adelphi. ISBN 88-459-0826-7.
- Said Armesto, Víctor (1968) [1946]. La leyenda de Don Juan (ภาษาสเปน). Madrid: Espasa-Calpe.
- Guillaume Apollinaire: Don Juan (1914).
- Michel de Ghelderode: Don Juan (1928).
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- Don Juan Archiv Wien เก็บถาวร 2013-10-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (เยอรมัน)
- Text of Molière's Dom Juan' เก็บถาวร 2010-11-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ฝรั่งเศส)
- Encyclopædia Britannica article about Don Juan
- Armand E. Singer: A Bibliography of the Don Juan Theme 1954-2003
- "Flowers of Evil", Charles Baudelaire