ซินเดอเรลล่า (ตัวละครดิสนีย์)
ซินเดอเรลล่า (อังกฤษ: Cinderella) เป็นตัวละครที่ปรากฏในภาพยนตร์แอนิเมชันเรื่องที่ 12 ของวอลต์ดิสนีย์โปรดักชันส์ ซินเดอเรลล่า (1950) ในภาพยนตร์ต้นฉบับ ซินเดอเรลล่าให้เสียงโดยนักร้องและนักแสดงชาวอเมริกัน อิลีน วูดส์ สำหรับภาคต่อและการปรากฏตัวในภาพยนตร์และโทรทัศน์ในเวลาต่อมา วูดส์ถูกแทนที่ด้วยนักแสดงหญิงชาวอเมริกัน เจนนิเฟอร์ เฮล และทามิ แทปแพน ซึ่งให้เสียงพูดและร้องเพลงของตัวละคร
| ซินเดอเรลล่า | |
|---|---|
| ตัวละครใน ซินเดอเรลล่า | |
.png) ซินเดอเรลล่าขณะที่ปรากฏตัวในภาพยนตร์ซินเดอเรลล่า (1950) โดยสวมชุดไปงานเต้นรำ | |
| ปรากฏครั้งแรก | ซินเดอเรลล่า (1950) |
| สร้างโดย |
|
| แสดงโดย |
|
| ให้เสียงโดย |
|
| เค้าโครงจาก | ซินเดอเรลล่าจากเทพนิยายของชาร์ล แปโร |
| ข้อมูลตัวละครในเรื่อง | |
| ตำแหน่ง | เจ้าหญิงซินเดอเรลล่า |
| อาชีพ | สาวใช้ (อดีต) |
| สังกัด | เจ้าหญิงดิสนีย์ |
| ครอบครัว |
|
| คู่สมรส | เจ้าชายรูปงาม |
| บุตร | ชาด ชาร์มมิง (เดสเซนแดนต์ส รวมพลทายาทตัวร้าย) โคลอี ชาร์มมิง (เดสเซนแดนต์ส รวมพลทายาทตัวร้าย) |
| ญาติ | พระราชา (พ่อสามี) |
| สัญชาติ | ฝรั่งเศส |
หลังจากการจากไปของพ่อของซินเดอเรลล่าก่อนวัยอันควร เธอถูกทิ้งให้อยู่ในความดูแลของแม่เลี้ยงที่โหดร้ายและพี่สาวเลี้ยงที่ขี้อิจฉา ซึ่งปฏิบัติไม่ดีต่อเธออยู่ตลอดเวลา บังคับให้ซินเดอเรลล่าต้องทำงานเป็นสาวใช้ในห้องครัวในบ้านของเธอเอง เมื่อเจ้าชายชาร์มมิงได้จัดงานเต้นรำ แม่เลี้ยงใจร้ายก็ไม่ยอมให้เธอไป ซินเดอเรลล่าได้รับความช่วยเหลือจากนางฟ้าแม่ทูนหัวผู้ใจดีของเธอ และสวมชุดสีเงินสวยงามและรองเท้าแตะแก้วอันเป็นเอกลักษณ์เข้าร่วมงาน แต่ต้องออกจากงานในเวลาเที่ยงคืน ก่อนที่คาถาของนางฟ้าแม่ทูนหัวจะเสื่อมลง
การตอบรับของซินเดอเรลล่านั้นมีความหลากหลาย โดยนักวิจารณ์ภาพยนตร์บางคนบรรยายว่าตัวละครนี้เฉย ๆ เกินไป มีเพียงมิติเดียว และไม่น่าสนใจเท่ากับตัวละครสมทบของภาพยนตร์เรื่องนี้ นักวิจารณ์คนอื่น ๆ พบว่าเธอเป็นที่รัก มีเสน่ห์ และอยู่เหนือกาลเวลา การแสดงเสียงร้องของวูดส์ก็ได้รับการยกย่องเช่นกัน ซินเดอเรลล่าได้กลายเป็นหนึ่งในเจ้าหญิงที่มีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักมากที่สุดในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ เธอได้กลายเป็นเจ้าหญิงดิสนีย์คนที่สอง ด้วยรองเท้าแก้วอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ เสื้อคลุมสีเงิน ทรงผม และการเปลี่ยนโฉม ซึ่งเป็นหนึ่งในการแปลงโฉมบนหน้าจอครั้งแรก ๆ ตัวละครนี้ได้รับการยอมรับให้เป็นแฟชั่นไอคอน โดยได้รับรางวัลและการยอมรับจากสื่อ อินสไตล์, เอนเตอร์เทนเมนต์วีกลี, แกลเมอร์ และ โอปราห์.คอม เช่นเดียวกับนักออกแบบรองเท้าและไอคอนแฟชั่นอย่างคริสติยง ลูบูแตง ในปี ค.ศ. 2012 ได้ออกแบบและเปิดตัวรองเท้าที่มีพื้นฐานมาจากรองเท้าแก้วของซินเดอเรลล่า ลิลี เจมส์ ผู้รับบทเป็นตัวละครในเวอร์ชันคนแสดงในภาพยนตร์ไลฟ์แอ็กชันในปี ค.ศ. 2015 ดัดแปลงมาจากภาพยนตร์ต้นฉบับปี ค.ศ. 1950
ลักษณะเฉพาะ แก้
ซินเดอเรลล่าเป็นหญิงสาวที่มีผมสีสตรอว์เบอร์รีบลอนด์ยาวปานกลาง ดวงตาสีฟ้า และผิวขาว หลังจากที่พ่อของเธอเสียชีวิต เธอก็ถูกบังคับให้ตกเป็นทาสในบ้านของเธอเอง และถูกทรมานโดยแม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย เลดีเทรเมน และพี่สาวเลี้ยงอีกสองคน อนาสตาเซีย และดริเซลลา ความเกลียดชังของเลดีเทรเมน เกิดจากการที่ซินเดอเรลล่าสวยกว่าลูกสาวของเธอเอง อย่างไรก็ตาม เธอยังคงรักษาความหวังผ่านความฝันของเธอ และยังคงเป็นคนใจดี อ่อนโยน และอ่อนหวาน เธอมีความศรัทธาว่าสักวันความฝันแห่งความสุขของเธอจะเป็นจริงและความเมตตาของเธอจะได้รับการตอบแทน ซินเดอเรลล่าแสดงให้เห็นว่าการมีทัศนคติที่ติดดิน แต่เธอก็เป็นนักฝันกลางวันเช่นกัน ตัวอย่างเช่น ใน "ร้องเพลงนกไนติงเกลอันแสนหวาน" เธอฟุ้งซ่านไปกับฟองสบู่ ปล่อยให้ลูซิเฟอร์เปื้อนพื้นที่เธอกำลังทำความสะอาด นอกจากนี้ หลังจากที่ได้ยินว่าแกรนด์ดุ๊กนั้นกำลังเดินทางไปทั่วอาณาจักรพร้อมกับรองเท้าแก้วที่หายไป เธอกลับไปที่ห้องใต้หลังคาพร้อมกับฮัมเพลงที่เธอได้ยินที่งานเต้นรำ เธอยังแสดงให้เห็นว่ามีด้านเหน็บแนมและมีไหวพริบอันเฉียบแหลม
ลุคของเธออาจได้รับแรงบันดาลใจจากเสื้อผ้าโอต์กูตูร์ของฝรั่งเศสในช่วงปี ค.ศ. 1950 ในขณะที่ชุดขาดของเธอได้รับแรงบันดาลใจอย่างชัดเจนจากชุดเทียร์ของซัลวาดอร์ ดาลี และเอลซา เชียปาเรลลี[1]
ในชุดคนรับใช้ เธอไว้ผมหางม้า ผูกริบบิ้นสีฟ้าอ่อน ผ้าพันคอสีขาว และสวมชุดสีน้ำตาลแขนสีฟ้าอ่อน ผ้ากันเปื้อนสีขาว และรองเท้าส้นเตี้ยสีดำ
ในสื่ออื่น ๆ แก้
ซินเดอเรลล่าเป็นหนึ่งในสมาชิกอย่างเป็นทางการของแฟรนไชส์เจ้าหญิงดิสนีย์ โดยปรากฏตัวในวิดีโอเกม อัลบั้ม และสินค้าอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องหลายรายการ ซินเดอเรลล่าปรากฏตัวเป็นหนึ่งในเจ้าหญิงดิสนีย์ในมังงะ เจ้าหญิงคิลาล่า
ปราสาทซินเดอเรลล่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่แมจิกคิงดอมในวอลต์ดิสนีย์เวิลด์ และโตเกียวดิสนีย์แลนด์ในโตเกียวดิสนีย์รีสอร์ต ทั้งสองแห่งทำหน้าที่เป็นสัญลักษณ์ที่ได้รับการยอมรับทั่วโลกของสวนสนุก ซินเดอเรลล่าและเจ้าหญิงดิสนีย์คนอื่น ๆ ต่างมีสถานที่พบปะสังสรรค์ที่เรียกว่าห้องโถงเจ้าหญิงเทพนิยาย (Princess Fairytale Hall) ในแมจิกคิงดอม[2][3]
ซินเดอเรลล่าร่วมกับเจ้าหญิงดิสนีย์คนอื่น ๆ ปรากฏตัวในภาพยนตร์เรื่อง ราล์ฟตะลุยโลกอินเทอร์เน็ต ตามที่ได้ประกาศในงาน ดี23 เอ็กซ์โป ค.ศ. 2017[4]
ในแฟรนไชส์ เดสเซนแดนต์ส ซินเดอเรลล่าและเจ้าชายชาร์มมิ่งมีลูกชายชื่อแชด ซึ่งปรากฏในภาพยนตร์สามภาคแรกของแฟรนไชส์ และลูกสาวชื่อโคลอี ซึ่งปรากฏในภาพยนตร์เรื่องที่สี่ ซินเดอเรลล่ายังปรากฏในภาพยนตร์เรื่องที่สี่ เดสเซนแดนต์ส: เดอะไรส์ออฟเรด รับบทโดยแบรนดี้ นอร์วูด (ซึ่งก่อนหน้านี้เคยแสดงซินเดอเรลล่าในเวอร์ชันในภาพยนตร์โทรทัศน์เรื่อง ร็อดเจอร์สแอนด์แฮมเมอร์สเตนซินเดอเรลล่า เมื่อปี ค.ศ. 1997 ด้วย) ขณะที่มอร์แกน ดัดลีย์รับบทเป็น "เอลลา" ในวัยเยาว์[5][6]
วิดีโอเกม แก้
ซินเดอเรลล่าปรากฏตัวเป็นหนึ่งในเจ้าหญิงดิสนีย์แห่งหัวใจในซีรีส์ คิงดอมฮาตส์ โดยในคิงดอมฮาตส์ เธอถูกจับโดยมาเลฟิเซนต์ ซึ่งได้ทำลายโลกของเธอ ตัวละครหลักโซระได้ช่วยซินเดอเรลล่าและเจ้าหญิงคนอื่น ๆ แล้วเธอก็ได้กลับบ้าน ซินเดอเรลล่ายังได้เป็นตัวละครที่เล่นได้ในวิดีโอเกมสร้างโลก ดิสนีย์แมจิกคิงดอมส์[7]
การตอบรับและการสืบทอด แก้
การตอบรับที่สำคัญ แก้
แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะได้รับเสียงวิพากษ์วิจารณ์[8] แต่ตัวซินเดอเรลล่าเองก็ได้รับคำวิจารณ์ที่หลากหลายในยุคปัจจุบัน[9][10] วาไรตีไม่ชอบตัวละครนี้ โดยอธิบายว่าเธอนั้น "ไร้สีสัน"[11] โดยเรียกเธอว่า "ทาสที่ถูกกดขี่" เอ็มไพร์บรรยายว่าทั้งเธอและเจ้าชายชาร์มมิงเป็น "ตัวละครที่อ่อนโยนและไร้สีสัน - โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับโฉมงามกับอสูร"[12] บอสลีย์ โครว์เธอร์ จากเดอะนิวยอร์กไทมส์ เขียนในทำนองเดียวกันว่า "ซินเดอเรลล่าที่สวยงามมีใบหน้าและรูปร่างที่ยั่วยวน - ไม่ต้องพูดถึงนิสัยที่กระตือรือร้น - เมื่อเปรียบเทียบกับเดซี เมของอัล แคปป" อย่างไรก็ตาม โบลีได้วิพากษ์วิจารณ์บทบาทและบุคลิกภาพของเธอว่า "ด้วยเหตุนี้ สถานการณ์ที่พวกเขามีส่วนร่วมร่วมกันจึงมีข้อจำกัดและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เหมือนตอนที่แสดงโดยคณะผู้แสดง เมื่อมิสเตอร์ดิสนีย์พยายามทำให้พวกเขาประพฤติตนเหมือนมนุษย์ พวกมันจะซ้ำซากจำเจ[13]
อิทธิพลทางวัฒนธรรม แก้
ตามวัฒนธรรมแล้ว ซินเดอเรลล่ามีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่ออุตสาหกรรมแฟชั่น ตามคำกล่าวของซาราห์ ออสมานแห่งยังฮอลลีวูด "ชุดของซินเดอเรลล่าในภาพยนตร์เรื่องนี้มีความโดดเด่นมากจนเป็นที่ยอมรับว่าซินเดอเรลล่าสวมชุดสีฟ้าอ่อนไปงานเต้นรำ"[14] เพื่อให้ตรงกับการเปิดตัวซินเดอเรลล่า ไดมอนต์อิดิชันในปี ค.ศ. 2012 นักออกแบบรองเท้าชาวฝรั่งเศส คริสติยง ลูบูแตง สร้างสรรค์และออกแบบรองเท้าแก้วอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวละครในเวอร์ชันร่วมสมัย ในการให้สัมภาษณ์กับดิเอ็กซ์เพรสทริบูน ลูบูแตงกล่าวว่าซินเดอเรลล่า "ไม่เพียงแต่เป็นตัวละครที่โดดเด่นในเรื่องของความงาม ความสง่างาม และความรักในเทพนิยายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงรองเท้าด้วย" รองเท้าคู่นี้ได้รับการอธิบายว่า "ทำจากลูกไม้ละเอียดอ่อน [แทนแก้ว] เพื่อให้ดูโปร่งใส และประดับด้วยดีไซน์ผีเสื้อที่หน้ารองเท้าและบนส้นรองเท้าที่หุ้มด้วยคริสตัลสวารอฟกี" ปิดท้ายด้วยพื้นรองเท้าสีแดงอันเป็นเอกลักษณ์ของลูบูแตง มีการผลิตรองเท้าเพียงยี่สิบชุดเท่านั้น[15] ในปี ค.ศ. 2014 เอนเตอร์เทนเมนต์วีกลีจัดอันดับให้ซินเดอเรลล่าอยู่ในอันดับที่ 10 ในบทความ "เจ้าหญิงดิสนีย์: จัดอันดับทรงผมของพวกเขา -- และไม่ควรทำ!" โดยเขียนว่า "โดยทั่วไปแล้วผมหน้าม้าที่ฉุนเฉียวของสาวใช้ผู้ต่ำต้อยจะพัฒนาบุคลิกที่เกือบจะโอ่อ่าเมื่อสัมภาระที่เหลือของเธอถูกกวาดให้เป็นอัพโดที่มีลักษณะคล้ายก้นกระปรี้กระเปร่า"[16]
อ้างอิง แก้
- ↑ Lugli, Emanuele. "Tear That Dress: Cinderella (1950) and Disney's Critique of Postwar Fashion". Bright Lights Film Journal. สืบค้นเมื่อ 2015-08-31.
- ↑ Brigante, Ricky (April 28, 2012). "Walt Disney World reveals New Fantasyland dates, closer look at Princess Fairy Tale Hall, Be Our Guest restaurant, and more". Inside the Magic. สืบค้นเมื่อ April 14, 2013.
- ↑ Princess Fairytale Hall to make royal debut on Sept 18 as Walt Disney World completes new home for Cinderella, Rapunzel Inside the Magic, Retrieved September 7, 2013
- ↑ Breznican, Anthony (July 14, 2017). "Wreck-It Ralph sequel will unite the Disney princesses — and Star Wars!". Entertainment Weekly. สืบค้นเมื่อ September 23, 2017.
- ↑ Petski, Denise (November 21, 2022). "Brandy & Rita Ora Among 7 Cast In Descendants Sequel The Pocketwatch At Disney+". Deadline Hollywood. Penske Media Corporation.
- ↑ Segarra, Edward (March 22, 2023). "'A royal occasion': Brandy, Paolo Montalban to reprise 'Cinderella' roles in 'Descendants' film". Usa Today. สืบค้นเมื่อ March 23, 2023.
- ↑ "Update 3: Cinderella | Trailer". YouTube. July 29, 2016.
- ↑ "Cinderella (1950)". Rotten Tomatoes. Flixster, Inc. สืบค้นเมื่อ March 29, 2014.
- ↑ Greyandus, Steven D. "Cinderella (1950)". Decent Films Guide. Steven D. Greydanus. สืบค้นเมื่อ March 28, 2014.
- ↑ Zanello, Michael (December 11, 2009). "Best & Worst Disney Princesses". Starpulse.com. Starpulse.com. สืบค้นเมื่อ March 29, 2014.
- ↑ "Review: 'Cinderella'". Variety. Variety Media, LLC. December 31, 1949. สืบค้นเมื่อ March 28, 2014.
- ↑ "Cinderella". Empire. Bauer Consumer Media Ltd. 2009. สืบค้นเมื่อ March 28, 2014.
- ↑ Crowther, Bosely (February 23, 1950). "Cinderella (1950) THE SCREEN: SIX NEWCOMERS MARK HOLIDAY; Capitol's 'Malaya' Has Tracy and Stewart in Leads-- Two Imports Offered Walt Disney's Feature-Length 'Cinderella,' at the Mayfair, Heads List of Arrivals At the Capitol At the Criterion At the Rialto At the Palace At 55th St. Playhouse". The New York Times. สืบค้นเมื่อ March 28, 2014.
- ↑ Osman, Sarah. "The 5 Best Cinderella Film Adaptations!". Young Hollywood. Young Hollywood LLC. สืบค้นเมื่อ September 12, 2015.
- ↑ "Christian Louboutin's Cinderella slipper makes fairytale come true". The Express Tribune. The Express Tribune News Network. July 7, 2012. สืบค้นเมื่อ March 29, 2014.
- ↑ Barrett, Annie (March 27, 2014). "Disney Princesses: Ranking Their Hairdos -- and Don'ts!". Entertainment Weekly. Entertainment Weekly Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-14. สืบค้นเมื่อ March 29, 2014.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
