คำยัง
คำยัง หรือ ไทคำยัง เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ชาวไทกลุ่มหนึ่ง ที่อพยพไปอาศัยอยู่ที่ประเทศอินเดีย และทางตอนเหนือของประเทศพม่า เดิมชาวไทคำยังอาศัยอยู่บริเวณเมืองกอง (โมกอง) ใกล้ทิวเขาปาดไก่ และอพยพไปอยู่ร่วมกับชาวไทอาหม เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 18 ดินแดนของชาวไทคำยัง มีอยู่ 2 ส่วน คือ บ้านน้ำ ได้แก่ หมู่บ้านทิสังปานี และหมู่บ้านโซราปัตเถิร แขวงศิวสาคร กับ บ้านดอย ได้แก่ หมู่บ้านตาติบาร์ แขวงโชรหัท[2] และยังมีในแขวงตินสุกิยา
| ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
|---|---|
 ประเทศอินเดีย | 35,000 คน[1] |
| ภาษา | |
| ภาษาคำยัง (จำนวนน้อย) ปัจจุบันใช้ภาษาอัสสัม | |
| ศาสนา | |
| ศาสนาพุทธนิกายเถรวาท | |
| กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง | |
| คำตี่, พ่าเก, อ่ายตน, อาหม, ไทใหญ่ | |
วิถีชีวิต แก้
ชาวไทคำยังมักปลูกข้าว และตำข้าวกินเอง ชาวไทคำยังตื่นเช้าขึ้นมาเพื่อมาตำข้าว โดยตำในครกกระเดื่อง บ้านเรือนของชาวไทคำยังไม่แตกต่างจากชาวไทพวกอื่นมากนัก สภาพจะคล้าย ๆ คนไทยในภาคอีสานบางถิ่น คือกลางครัวมีที่ตั้งเตา ทำเป็นกะบะดินใหญ่ก่ออยู่บนเสากลางของครัว นอกจากนี้ชาวไทคำยังยังมีอาหารการกินที่ใกล้เคียงกับชาวไททั่วไป และยังเคยกินปลาเน่า คือ ปลาร้า หรือกะปิ ซึ่งปัจจุบันนี้ได้เลิกกินไปแล้ว แต่ก็ยังกินข้าวหลามกันอยู่
ภาษา แก้
ชาวไทคำยังใช้ภาษาคำยัง ซึ่งเป็นภาษาในกลุ่มภาษาย่อยไทตะวันตกเฉียงเหนือ ในกลุ่มภาษากัม-ไท ตระกูลภาษาขร้า-ไท แต่ชาวไทคำยังส่วนใหญ่ในปัจจุบันได้สูญเสียภาษาไทไปแล้ว ที่หมู่บ้านชาวไทคำยังในหมู่บ้านโซลาปัตเถิร ได้พบพ่อเฒ่าคนหนึ่งสามารถพูดไทคำยังได้บ้าง และพบว่าเป็นภาษาใกล้เคียงกับภาษาไทคำตี่ และคล้ายกับภาษาคำเมืองทางเหนือของไทย แต่ทั้งหมู่บ้านโซลาปัตเถิร มีพ่อเฒ่าคนเดียวเท่านั้นที่จำภาษาไทคำยังได้ สาเหตุก็มาจากในอัสสัม ใคร ๆ ก็พูดภาษาอัสสัม ถ้าไม่ใช้ภาษาอัสสัมก็จะประกอบอาชีพได้ยาก นานวันก็ลืมภาษาของตนเองไป แต่ใช่ว่าจะสูญเสียไปเสียหมด เพราะว่าปัจจุบันในอัสสัม ยังมีชาวไทคำยังที่พูดภาษาไทได้เหลืออยู่หนึ่งหมู่บ้าน คือ หมู่บ้านโป่อ่ายมุข[3]
อ้างอิง แก้
- ↑ Ethnic group pins culture hopes on Gogoi
- ↑ ฉัตรทิพย์ นาถสุภา และคณะ. เมืองนุนสุนคำ
- ↑ ฉัตรทิพย์ นาถสุภา และคณะ. เมืองนุนสุนคำ. หน้า 68