วิกิพีเดีย

จังหวัดของประเทศศรีลังกา

จังหวัด หรือในชื่อภาษาท้องถิ่นได้แก่ปฬาตะ (สิงหล: පළාත, อักษรโรมัน: Paḷāta) และมากาณัม (ทมิฬ: மாகாணம், อักษรโรมัน: Mākāṇam) เป็นเขตการปกครองย่อยระดับแรกของประเทศศรีลังกา จังหวัดในประเทศศรีลังกามีที่มาตั้งแต่สมัยที่อยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิบริติช โดยเริ่มแบ่งเขตจังหวัดครั้งแรกใน ค.ศ. 1833 อย่างไรก็ตาม ในช่วงศตวรรษต่อมา อำเภอซึ่งเป็นหน่วยย่อยของจังหวัดเริ่มมีบทบาทสำคัญในการปกครองมากกว่า ในขณะที่จังหวัดเริ่มลดความสำคัญลงเป็นเพียงเชิงสัญลักษณ์เท่านั้น จนกระทั่ง ค.ศ. 1987 สภาจังหวัดจึงได้รับอนุมัติให้จัดตั้งขึ้นหลังจากการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาธิปไตยศรีลังกา ค.ศ. 1978 ครั้งที่ 13[1][2] ในปัจจุบันประเทศศรีลังกาประกอบด้วย 9 จังหวัด

จังหวัด
หรือเรียกว่า
ปฬาตะ (สิงหล: පළාත)
มากาณัม (ทมิฬ: மாகாணம்)
ที่ตั้งประเทศศรีลังกา
ก่อตั้ง1 ตุลาคม ค.ศ. 1833
จำนวน9
ประชากร1,061,315–5,851,130
พื้นที่3,684–10,472 ตารางกิโลเมตร
การปกครองสภาจังหวัด
หน่วยการปกครองอำเภอ

การแบ่งเขตการปกครองสมัยบริติชซีลอน

แก้

หลังจากจักรวรรดิบริติชเข้าปกครองเกาะซีลอนโดยสมบูรณ์ใน ค.ศ. 1815 เกาะซีลอนถูกแบ่งออกเป็นสามเขตตามชนชาติได้แก่ชาวสิงหลพื้นที่ราบ ชาวสิงหลกัณฏิ และชาวทมิฬ ต่อมาใน ค.ศ. 1829 ทางจักรวรรดิบริติชได้ตั้งกรรมาธิการโคลบรุก–คาเมรอนเพื่อทบทวนการบริหารราชการบริติชซีลอนอีกครั้ง[3] กรรมาธิการดังกล่าวเสนอว่าเขตชนชาติทั้งสามเขตควรยุบรวมกันเป็นหน่วยเดียวและแบ่งออกเป็นจังหวัดตามที่ตั้งภูมิศาสตร์แทน[3] ในวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1833 จึงได้มีการจัดตั้งจังหวัด 5 จังหวัดดังนี้[4][5][6][7]

ตลอดช่วงที่เหลือของคริสต์ศตวรรษที่ 19 ได้มีการจัดตั้งจังหวัดเพิ่มเติมอีก 4 จังหวัดได้แก่[6][7][8]

จังหวัดตะวันออกเฉียงเหนือ (ค.ศ. 1988 – 2006)

แก้
 
แผนที่แสดงพื้นที่ของจังหวัดตะวันออกเฉียงเหนือ (ค.ศ. 1988 – 2006)

หลังจากที่ประธานาธิบดี เจ. อาร์. ชยวรรธนะแห่งสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาธิปไตยศรีลังกาและนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐอินเดียร่วมลงนามในข้อตกลงอินโด-ลังกาในช่วงสงครามกลางเมืองศรีลังกาใน ค.ศ. 1987 ในปีถัดมาประธานาธิบดีชยวรรธนะได้ประกาศยุบรวมจังหวัดตะวันออกและจังหวัดเหนือเข้าด้วยกันเป็นจังหวัดตะวันออกเฉียงเหนือ[12] โดยตั้งใจจะให้เป็นมาตรการชั่วคราวจนกว่าจะมีการจัดประชามติประชาชนในจังหวัดตะวันออกว่าจะให้ยุบรวมเป็นการถาวรหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ประธานาธิบดีหลายคนที่ขึ้นดำรงตำแหน่งต่อจากประธานาธิบดีชยวรรธนะตัดสินใจที่จะต่ออายุมาตรการชั่วคราวดังกล่าวออกไปเรื่อย ๆ แทนที่จะจัดประชามติ ประชามติดังกล่าวนั้นไม่เคยเกิดขึ้น[13] ชาวศรีลังกาชาตินิยมไม่พอใจกับการยุบรวมสองจังหวัดดังกล่าว ในวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 2006 พรรคจนตาวิมุกติเปรมุณะ หรือพรรคแนวร่วมประชาชนปลดปล่อยของศรีลังกาได้ยื่นคำร้องต่อศาลสูงสุดเพื่อให้พิจารณาตั้งสภาจังหวัดตะวันออกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ในวันที่ 16 ตุลาคมปีเดียวกัน ศาลสูงสุดได้วินิจฉัยว่าการยุบรวมจังหวัดตะวันออกและจังหวัดเหนือตามประกาศของประธานาธิบดีชยวรรธนะเป็นโมฆะ[12] จังหวัดตะวันออกเฉียงเหนือแยกตัวกลับไปเป็นจังหวัดเหนือและจังหวัดตะวันออกตามเดิมในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2007

จังหวัดของประเทศศรีลังกาในปัจจุบัน

แก้

ในปัจจุบันประเทศศรีลังกาแบ่งการปกครองออกเป็น 9 จังหวัดได้แก่

ธงจังหวัด ชื่อจังหวัด
อักษรไทย 		ชื่อจังหวัด
อักษรสิงหล 		ชื่อจังหวัด
อักษรทมิฬ 		แผนที่ เมืองเอก ค.ศ. ที่จัดตั้ง พื้นที่พื้นดิน
(ตร.กม.)[14] 		พื้นที่พื้นน้ำ
(ตร.กม.)[14] 		พื้นที่รวม
(ตร.กม.)[14] 		ประชากร
(ค.ศ. 2012)[15] 		ความหนาแน่น
(ต่อ ตร.กม)[a] 		รหัสไอเอสโอ[16]
  จังหวัดกลาง මධ්‍යම පළාත
มัธยมะปฬาตะ 		மத்திய மாகாணம்
มัตติยะมากาณัม 		  กัณฏิ 1833 5,575 99 5,674 2,571,557 461 LK-2
  จังหวัดกลางเหนือ උතුරු මැද පළාත
อุตุรุแมดะปฬาตะ 		வட மத்திய மாகாணம்
วฏะมัตติยะมากาณัม 		  อนุราธปุระ 1873 9,741 731 10,472 1,266,663 130 LK-7
  จังหวัดตะวันตก බස්නාහිර පළාත
บัสนาหิระปฬาตะ 		மேல் மாகாணம்
เมลมากาณัม 		  โคลัมโบ 1883 3,593 91 3,684 5,851,130 1628 LK-1
  จังหวัดตะวันตกเฉียงเหนือ වයඹ පළාත
วยัมบะปฬาตะ 		வட மேல் மாகாணம்
วฏะเมลมากาณัม 		  กุรุแณกละ 1845 7,506 382 7,888 2,380,861 317 LK-6
  จังหวัดตะวันออก නැගෙනහිර පළාත
แนเกนหิระปฬาตะ 		கிழக்கு மாகாணம்
กิฬักกุมากาณัม 		  ตรินโคมาลี 1833 9,361 635 9,996 1,555,510 166 LK-5
  จังหวัดใต้ දකුණු පළාත
ดกุนุปฬาตะ 		தென் மாகாணம்
เต็ณมากาณัม 		  กอลล์ 1833 5,383 161 5,544 2,477,285 460 LK-3
  จังหวัดสพรคมุวะ සබරගමුව පළාත
สพรคมุวะปฬาตะ 		சபரகமுவ மாகாணம்
จปรกมุวะมากาณัม 		  รัตนปุระ 1889 4,921 47 4,968 1,928,655 392 LK-9
  จังหวัดเหนือ උතුරු පළාත
อุตุรุปฬาตะ 		வட மாகாணம்
วฏะมากาณัม 		  แจฟฟ์นา 1833 8,290 594 8,884 1,061,315 128 LK-4
  จังหวัดอูวะ ඌව පළාත
อูวะปฬาตะ 		ஊவா மாகாணம்
อูวะมากาณัม 		  พทุลละ 1886 8,335 165 8,500 1,266,463 152 LK-8
รวม 62,705 2,905 65,610 20,359,439 325
  1. ↑ ความหนาแน่นประชากรคำนวณจากพื้นที่พื้นดิน

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ Law, Gwillim (2010). "Provinces of Sri Lanka". statoids.com. สืบค้นเมื่อ 19 January 2010.
  2. ↑ "Introduction". Provincial Councils. Government of Sri Lanka. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 July 2009. สืบค้นเมื่อ 16 January 2010.
  3. ↑ 3.0 3.1 "The Colebrooke-Cameron Reforms". Sri Lanka. Library of Congress. สืบค้นเมื่อ 16 August 2009.
  4. ↑ Mills, Lennox A. (1933). Ceylon Under British Rule 1795–1932. London: Oxford University Press/Humphrey S. Milford. p. 68. สืบค้นเมื่อ 16 August 2009.
  5. ↑ Mendis 1946, p. 39.
  6. ↑ 6.0 6.1 Samarasinghe, L. M. (21 March 2003). "River basins as administrative divisions". Daily News (Sri Lanka).
  7. ↑ 7.0 7.1 "Sinhala Colonisation in the Hereditary Tamil Regions of the Island of Sri Lanka". UN Commission on Human Rights 56th Sessions: March/April 2000. Tamil Nation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-05. สืบค้นเมื่อ 16 August 2009.
  8. ↑ Karalliyadda, S. B. (4 February 2009). "Independence Struggle for a Hundred and Thirty Three Years". Daily News (Sri Lanka). สืบค้นเมื่อ 16 August 2009.
  9. ↑ Mendis 1946, p. 51.
  10. ↑ 10.0 10.1 Mendis 1946, p. 84.
  11. ↑ Mendis 1946, p. 85.
  12. ↑ 12.0 12.1 Selvanayagam, S. S. (17 October 2006). "North-East merger illegal: SC". The Daily Mirror (Sri Lanka). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 April 2013.
  13. ↑ Sambandan, V. S. (14 November 2003). "Sri Lanka's North-East to remain united for another year". The Hindu. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2004-02-25. สืบค้นเมื่อ 2020-11-23.
  14. ↑ 14.0 14.1 14.2 "Table 1.1: Area of Sri Lanka by province and district" (PDF). Statistical Abstract 2014. Department of Census and Statistics, Sri Lanka.
  15. ↑ "Census of Population and Housing of Sri Lanka, 2012 – Table A1: Population by district, sex and sector" (PDF). Department of Census & Statistics, Sri Lanka. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2014-12-28. สืบค้นเมื่อ 2020-11-23.
  16. ↑ "LK - Sri Lanka". องค์การระหว่างประเทศว่าด้วยการมาตรฐาน. 2019-11-22. สืบค้นเมื่อ 2020-11-23.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=จังหวัดของประเทศศรีลังกา&oldid=11362758"