กำสรวลสมุทร
กำสรวลสมุทร มีชื่ออื่นอย่าง กำสรวลโคลงดั้น กำสรวลศรีปราชญ์ หรือ โคลงกำสรวล เป็นงานประพันธ์ประเภทนิราศสมัยอยุธยาตอนต้น พ. ณ ประมวญมารค ได้รวบรวมเป็นเล่ม พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ. 2502[1] กำสรวลสมุทรเป็นนิราศที่มีอิทธิพลต่อนิราศยุคหลัง ๆ เช่น นิราศนรินทร์ นิราศพระยาตรัง โดยเฉพาะสำนวนโวหารและความเปรียบ เนื้อความของกำสรวลสมุทร เริ่มด้วยร่ายดั้นบทหนึ่งและโคลงดั้นชมพระนครอยุธยาจากนั้นกล่าวแสดงอาลัยถึงท้าวศรีจุฬาลักษณ์ นางผู้เป็นที่รัก แล้วจึงจบลงด้วยกล่าวถึงการเดินทางซึ่งมีผู้มาส่งมากมาย[2]
กำสรวลสมุทร | |
---|---|
ชื่ออื่น | กำสรวลโคลงดั้น, กำสรวลศรีปราชญ์, โคลงกำสรวล |
กวี | สมเด็จพระไชยราชาธิราช |
ประเภท | นิราศ |
คำประพันธ์ | ร่ายแบบโบราณ 1 บท แล้วตามด้วยโครงดั้นราว 129 บท |
ยุค | สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ ถึงสมเด็จพระไชยราชาธิราช |
ปีที่แต่ง | พ.ศ. 2025–2034 อาจแต่งเมื่อ พ.ศ. 2031 |
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมวรรณศิลป์ |
ต้นฉบับและผู้แต่ง
แก้ต้นฉบับเดิมเป็นตัวเขียนบนสมุดไทยที่คัดลอกกันต่อ ๆ กันมา เริ่มด้วยร่ายแบบโบราณ 1 บท แล้วตามด้วยโคลงดั้นราว 129 บท แต่การคัดลอกที่ทำกันต่อ ๆ กันมา ต้นฉบับที่หอสมุดแห่งชาติมีอยู่ 6 ฉบับ ทุกฉบับมีความแตกต่างกันทั้งอักษรและความ มีฉบับหนึ่งได้มีผู้เขียนบนโคลงบานแผนก จารึกหน้าโคลง ซึ่งแต่งเพิ่มโดยผู้คัดลอกโดยยุคต้นกรุงเทพ มีคำว่า กำสรวลศรีปราชญ์ จึงเป็นเหตุให้นักวิชาการในสมัยหลังเรียกชื่อวรรณกรรมเรื่องนี้ว่า "กำสรวลศรีปราชญ์" และเชื่อว่าศรีปราชญ์เป็นผู้ประพันธ์[3] พ. ณ ประมวญมารคเรียกชื่อวรรณดคีเล่มนี้ว่า กำสรวลสมุทร (ตามชื่อในจินดามณี) โดยตรวจสอบพบว่าผู้แต่งคือ พระบรมราชาที่ 3 พระโอรสของสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ ที่ทรงประพันธ์ถึงท้าวศรีจุฬาลักษณ์ สตรีสูงศักดิ์แห่งอาณาจักรสุโขทัย ในคราวที่ต้องจากกัน เพราะท้าวศรีจุฬาลักษณ์ต้องตามเสด็จสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถขึ้นไปพิษณุโลก เมืองหลวงของอาณาจักรสุโขทัย ส่วนพระบรมราชาต้องทรงรั้งกรุงศรีอยุธยา ไม่อาจติดตามขึ้นไปด้วย
กำสรวลสมุทรน่าจะแต่งขึ้นก่อนสมัยสมเด็จพระไชยราชาธิราชแห่งกรุงศรีอยุธยา (พ.ศ. 2077–2089) เนื่องจากเนื้อหาได้กล่าวถึงการล่องแม่น้ำเจ้าพระยาใช้เส้นทางอ้อมตามแม่น้ำเดิมที่เวลานี้เป็นคลองบางกอกน้อย ซึ่งจะขุดลัดในสมัยสมเด็จพระไชยราชาธิราช[4] พ. ณ ประมวญมารค สันนิษฐานว่าแต่งระหว่าง พ.ศ. 2025–2034 อาจแต่งเมื่อ พ.ศ. 2031 หากเปรียบเทียบเวลากับพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ พ.ศ. 2031 สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 3 เสด็จไปเอาเมืองทวาย ขณะที่สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถเสด็จสวรรคตที่พิษณุโลก และ พ.ศ. 2034 สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 3 เสด็จสวรรคต[5]
เนื้อหาโดยย่อและเส้นทางการเดินทาง
แก้เริ่มด้วยร่ายสดุดีกรุงศรีอยุธยา ต่อจากนั้นกล่าวถึงการที่ต้องจากนาง แสดงความห่วงใย รำพันเปรียบเทียบชื่อตำบลเข้ากับความอาลัยที่มีต่อนาง ตำบลที่ผ่าน เช่น บางกะจะ เกาะเรียน ด่านขนอน บางทรนาง บางขดาน ย่านขวาง ราชคราม ทุ่งพญาเมือง ละเท เชิงราก เข้ากรุงเทพ ผ่านบางเขน (คลองบางเขน) บางกรูด บางพลู ฉมังราย ผ่านโค้งเกือกม้าของแม่น้ำสายเดิม ได้พรรณนาถึงบางระมาด บางเชือกหนัง บางจาก บางนางนอง[6] ก่อนนั่งเรือเลี้ยวขวาไปทางคลองด่าน (ตรงวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ) ผ่านคุ้งบางกะเจ้าเอ่ยถึงบางผึ้ง ออกอ่าวไทย มุ่งเกาะสีชัง เกาะไผ่ จากนั้นตัดข้ามอ่าวไทย ไปบางค่อม บางนายหญี่ สวาโถกน ขทิงทอง บางสบู บางคล ขนบ
นอกจากนี้ได้นำบุคคลในวรรณคดีมาเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ในชีวิตของตน โดยกล่าวถึง พระรามกับนางสีดา พระสูตรธนู (สุธนู) กับนางจิราประภา และพระสมุทรโฆษกกับนางพิษทุมดีว่าต่างได้อยู่ร่วมกันอีก ภายหลังที่ต้องจากกันชั่วเวลาหนึ่ง การพรรณนาสถานที่สิ้นสุดลงโดยที่ไม่ถึงนครศรีธรรมราช
อ้างอิง
แก้- ↑ "ศรีปราชญ์ไม่มีจริง แต่เป็นนิทานคู่กับศรีธนญชัย". มติชน.
- ↑ "กำสรวลสมุทร". นามานุกรมวรรณคดีไทย.
- ↑ "กำสรวลสมุทร เป็นพระราชนิพนธ์ยุคต้นกรุงศรีอยุธยา" (PDF).
- ↑ "ตกลงว่า "มีจริง" หรือเพียง "จินตนาการ" !!! นักวิชาการด้านประวัติศาสตร์...ชี้ชัด "ศรีปราชญ์" มหากวีเอกผู้โด่งดัง "ไม่มีตัวตนจริง" !!!". ทีนิวส์.
- ↑ "กำสรวลสมุทรเป็นพระราชนิพนธ์ยุคต้นกรุงศรีอยุธยา หรือ กำสรวลศรีปราชญ์" (PDF). ศิลปวัฒนธรรม.
- ↑ "กว่า 500 ปีก่อน ชุมชนเก่าแก่ของกรุงเทพฯ อยู่ที่ไหนบ้าง ?". ศิลปวัฒนธรรม.