การประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษา
การประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษา (อังกฤษ: credential evaluation) เป็นวิธีการเปรียบเทียบวุฒิการศึกษาและวุฒิทางวิชาชีพที่ได้รับในประเทศหนึ่งกับที่ได้รับในประเทศอื่น[1] มหาวิทยาลัย วิทยาลัย และนายจ้างทั่วโลกใช้การประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจการศึกษาในต่างประเทศ และเพื่อตัดสินผู้สมัครเข้าศึกษาหรือการจ้างงาน[2]
ผู้อพยพสามารถใช้การประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาเพื่อให้ได้รับการยอมรับสำหรับการศึกษาที่สำเร็จแล้วนอกประเทศที่พวกเขาอพยพเข้าไป และในการทำเช่นนั้นจะทำให้สามารถสมัครงานในฐานะผู้อพยพที่มีทักษะ[3] นักศึกษาต่างชาติใช้การประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาเพื่อนำเสนอหลักสูตรและผลการเรียนก่อนหน้านี้แก่มหาวิทยาลัยเพื่อสมัครเข้าศึกษาต่อ
สหรัฐ
แก้มหาวิทยาลัยและวิทยาลัยในสหรัฐมีจำนวนนักศึกษาต่างชาติที่สมัครเข้าเรียนเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งเป็นช่วงที่ประเทศในยุโรปหลายประเทศกำลังฟื้นตัวจากสงคราม ความต้องการความเข้าใจที่ถูกต้องและเป็นธรรมเกี่ยวกับประวัติการศึกษาของนักเรียนเกิดขึ้นและมีความสำคัญมากยิ่งขึ้น ตามข้อมูลของสมาคมนักการศึกษานานาชาติ (NAFSA: Association of International Educators) เนื่องจากจำนวนนักเรียนต่างชาติที่กำลังศึกษาอยู่ในสหรัฐเพิ่มขึ้นจาก 25,000 คนในช่วงหลังสงคราม เป็นมากกว่า 866,000 คนที่กำลังศึกษาอยู่ในช่วงปี ค.ศ. 2013 ถึง 2014[4] ในปี ค.ศ. 2019 สหรัฐรับนักศึกษาต่างชาติมากกว่า 1,000,000 คนเป็นปีที่สี่ติดต่อกัน[5]
ในขณะที่มหาวิทยาลัยต้องเผชิญกับการสนับสนุนทางการเงินจากสาธารณะที่ลดลงและความกดดันในการรักษาค่าเล่าเรียนให้ไม่แพง สถาบันการศึกษาจึงอาศัยนักศึกษาต่างชาติเพื่อชดเชยค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นของการศึกษาระดับอุดมศึกษา[6] นักเรียนต่างชาติส่วนใหญ่ในสหรัฐมาจากประเทศจีน อินเดีย และเกาหลีใต้[7] อย่างไรก็ตาม มีการเติบโตอย่างมากและสม่ำเสมอของจำนวนนักศึกษาต่างชาติจากบราซิล เวียดนาม อินโดนีเซีย และไนจีเรีย[8]
ไม่มีข้อบังคับของการประเมินวุฒิการศึกษาจากนานาชาติในสหรัฐ และกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐ หรือหน่วยงานภาครัฐไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องหรือรับรองหน่วยงานประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาจากต่างประเทศใด ๆ[9] ดังนั้นจึงไม่มีหน่วยงานระดับชาติของรัฐบาลกลางที่กำกับดูแลการประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาในสหรัฐ[10] มีสมาคมวิชาชีพต่าง ๆ เช่น สมาคมผู้ประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษานานาชาติ (Association of International Credential Evaluators, Inc.; AICE) และสมาคมผู้ประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาแห่งชาติ (National Association of Credential Evaluators; NACES) ที่สร้างและรักษามาตรฐานทางจริยธรรมในสาขานี้ แม้ว่าจะไม่ได้เป็นหน่วยงานกำกับและการเป็นสมาชิกของผู้ประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษานั้นเป็นความสมัครใจ[11] อย่างไรก็ตามผู้ประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาจะต้องมีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์บางประการจึงจะเป็นสมาชิกของ AICE และ NACES ได้ นอกจากนี้มหาวิทยาลัยและวิทยาลัยยังประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาเอง โดยปกติแล้วหน่วยงานของ NACES หรือ AICE จะถูกกำหนดให้เป็นผู้ดำเนินการให้กับมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ในสหรัฐ[12][13]
แคนาดา
แก้การประเมินหนังสือรับรองทางการศึกษา (Educational credential assessment, ECA) สามารถนำมาใช้สำหรับการย้ายถิ่นฐาน การศึกษา และการออกใบอนุญาต[14] ECA เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับผู้อพยพที่กำลังมองหาการเข้าประเทศแคนาดาภายใต้โครงการต่าง ๆ สำหรับการเป็นพลเมืองและการย้ายถิ่นฐานของแคนาดา (Citizenship and Immigration Canada, CIC) รวมถึงโครงการแรงงานมีฝีมือของรัฐบาลกลาง (Federal Skilled Worker Program, FWSP) ผ่านทางโปรแกรมการย้ายถิ่นฐานแบบด่วนสำหรับผู้มีทักษะ (Express Entry) ซึ่งกำหนดให้ผู้อพยพต้องสำเร็จการศึกษาขั้นต่ำเทียบเท่ากับประกาศนียบัตรมัธยมศึกษาของแคนาดา[14] รัฐบาลแคนาดาไม่ได้ดำเนินการประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาจากต่างประเทศ โดย CIC ได้มอบหมายให้ตั้งหน่วยงานประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาเจ็ดแห่งซึ่งทำหน้าที่ประเมินสำหรับผู้ที่อพยพเข้าไปยังแคนาดา หน่วยงานที่ได้รับมอบหมายเหล่านี้เป็นสมาชิกของกลุ่มพันธมิตรบริการประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาแห่งแคนาดา (Alliance of Credential Evaluation Services of Canada)[15]
คณะกรรมการออกใบอนุญาตของแคนาดาหรือหน่วยงานออกใบอนุญาตวิชาชีพส่วนใหญ่กำหนดให้ต้องมีการประเมินวุฒิการศึกษาจากผู้เชี่ยวชาญที่ได้รับการศึกษาระดับนานาชาติ การประเมินจะกระทำโดยองค์กรหรือโดยสมาชิกของกลุ่มพันธมิตร
ยุโรป
แก้อนุสัญญาว่าด้วยการรับรองคุณวุฒิทางการศึกษาระดับอุดมศึกษาในภูมิภาคยุโรปหรือที่เรียกกันทั่วไปว่าอนุสัญญาการรับรองลิสบอน (Lisbon Recognition Convention) เป็นข้อตกลงทางกฎหมายหลักที่ควบคุมการรับรองคุณวุฒิทางการศึกษาระหว่างประเทศสมาชิกของสภายุโรป ยกเว้นกรีซและโมนาโก[16] เครือข่ายศูนย์ข้อมูลแห่งยุโรปและศูนย์ข้อมูลการรับรองทางวิชาการแห่งชาติ (European Network of Information Centres and the National Academic Recognition Information Centres, ENIC-NARIC) สามารถประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาและออก "คำชี้แจงความสามารถเปรียบเทียบ" สำหรับปริญญามหาวิทยาลัยที่ได้รับจากในประเทศสมาชิกหนึ่งเพื่อนำไปใช้ในอีกประเทศหนึ่ง[17] อนุสัญญาระบุว่าผู้ถือปริญญาจะต้องสามารถเข้าถึง “การประเมินที่เพียงพอ” สำหรับวุฒิการศึกษาของตน และปริญญาจะต้องได้รับการยอมรับในหมู่ประเทศสมาชิก เว้นแต่จะมีการพิสูจน์ว่า “มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ” ระหว่างปริญญาที่ได้รับในประเทศนั้นกับปริญญาที่ได้รับการประเมิน[16]
ออสเตรเลีย
แก้รัฐบาลออสเตรเลียจะประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาจากต่างประเทศโดยขึ้นอยู่กับเหตุผลในการประเมิน[18] ตัวอย่างเช่น หากจำเป็นต้องมีการประเมินเพื่อวัตถุประสงค์ในการเข้าเมืองเท่านั้น กรมตรวจคนเข้าเมืองและป้องกันชายแดน (DIBP) จะประเมินคุณวุฒิ[18] มีการกำหนดหน่วยงานประเมินสำหรับวิชาชีพเฉพาะเช่น สถาบันเพื่อการสอนและความเป็นผู้นำโรงเรียนออสเตรเลีย (Australian Institute For Teaching and School Leadership) ซึ่งประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาสำหรับอาชีพครูในโรงเรียน[19] สำหรับการประเมินหนังสือรับรองอื่น ๆ ส่วนใหญ่ หน่วยคุณวุฒิในต่างประเทศ (Overseas Qualifications Unit, OQU) ได้รับการจัดตั้งขึ้นในรัฐและดินแดนส่วนใหญ่ของออสเตรเลียเพื่อประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาจากต่างประเทศ[19] กระทรวงศึกษาธิการและการฝึกอบรมยังสามารถประเมินหนังสือรับรองสำหรับผู้อยู่อาศัยในรัฐนิวเซาท์เวลส์ที่เกิดในต่างประเทศ และประเมินหนังสือรับรองสำหรับอาชีพที่ไม่จำเป็นต้องลงทะเบียน การขอใบอนุญาต หรือการเป็นสมาชิกองค์กรวิชาชีพ[20]
ตะวันออกกลาง
แก้อนุสัญญาว่าด้วยการรับรองการศึกษา อนุปริญญา และปริญญาในระดับอุดมศึกษาในรัฐอาหรับ จัดขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1978 เพื่อ "นำคำศัพท์และเกณฑ์การประเมินมาใช้ให้คล้ายกันที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้... เพื่อทำให้การประยุกต์ใช้ระบบง่ายขึ้นซึ่งจะรับประกันความสามารถในการเปรียบเทียบหน่วยกิต, วิชาทีศึกษา และหนังสือสำคัญ” และเพื่อส่งเสริมการเคลื่อนย้ายนักศึกษาข้ามพรมแดน[21] สิบแปดรัฐลงนามในอนุสัญญาดังกล่าว ซึ่งรวมถึงจอร์แดน โมร็อกโก กาตาร์ และซาอุดีอาระเบีย[21]
ประเภทของการประเมินหนังสือรับรอง
แก้โดยทั่วไปประเภทของการประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับประเทศและวัตถุประสงค์ของการประเมิน ENIC-NARIC นำเสนอรายงานที่เทียบเท่าหรือเปรียบเทียบได้อย่างสมบูรณ์[17] ในสหรัฐและแคนาดา การประเมินวุฒิบัตรมีตั้งแต่การวิเคราะห์รายวิชาโดยละเอียดไปจนถึงการวิเคราะห์เอกสารต่อเอกสาร ขึ้นอยู่กับข้อกำหนดการรับเข้าเรียนของสถานศึกษาเฉพาะ หรือข้อกำหนดสำหรับการจ้างงานและการย้ายถิ่นฐาน[22] สถาบันการศึกษาและสถาบันวิชาชีพอาจใช้การประเมินหนังสือรับรองผลการศึกษาเพื่อประเมินคุณสมบัติของผู้สมัคร ซึ่งสถาบันเหล่านั้นจะตัดสินใจว่าหนังสือรับรองของผู้สมัครมีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดในการสมัครหรือไม่
อ้างอิง
แก้- ↑ "What is a Credential Evaluation?". World Education Services. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Obtaining a Credential Evaluation". Global Talent Bridge. สืบค้นเมื่อ 22 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Credential Evaluation". Global Talent Bridge. สืบค้นเมื่อ 23 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Project Atlas". Institute of International Education. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 กรกฎาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Number of International Students in the United States Hits All-Time High". www.iie.org. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2020.
- ↑ Jordan, Miriam (24 มีนาคม 2015). "International Students Stream Into U.S. Colleges". Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ Choudaha, Rahul. "Beyond More of the Same: The Top Four Emerging Markets for International Student Recruitment". WENR: World Education News and Reviews. World Education Services. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ Fang, Yuanyuan; Roy, Megha; Ortiz, Alejandro A. "Top Emerging Markets for International Student Recruitment". WENR: World Education News and Reviews. World Education Services. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Evaluation of Foreign Degrees". Global Community Liaison Office. U.S. Department State.
- ↑ "Recognition of Foreign Qualifications". U.S. Department of Education. U.S. Department of Education. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Evaluating Credentials". U.S. Department of State. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Admission Requirement, University of Miami". International Evaluation Requirement. University of Miami.
- ↑ "Admission Requirement, University of South Florida". How to Apply Graduate Certificates. University of South Florida.
- ↑ 14.0 14.1 "Have Your Education Assessed - Skilled Immigrants (Express Entry)". Citizenship and Immigration Canada. Government of Canada. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Alliance of Credential Evaluation Services Canada". ACESC: Alliance of Credential Evaluation Services of Canada. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 สิงหาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ 16.0 16.1 "The Lisbon Recognition Convention". Enic-Naric. European Network of Information Centres in the European Region and National Academic Recognition Information Centres in the European Union. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ 17.0 17.1 "Recognition of Academic Diplomas". Europa.eu. European Union. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ 18.0 18.1 "Qualifications Recognition". Department of Education and Training. Australian Government. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ 19.0 19.1 "Qualification and Skills Recognition". Information and Services. Australian Government. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Qualification Assessment". Department of Education and Training. Australian Government. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ 21.0 21.1 "Convention on the Recognition of Studies, Diplomas and Degrees in Higher Education in the Arab States 1978". United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. United Nations. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "Why should I get my international educational credentials evaluated?". Settlement.Org: Information Newcomers Can Trust. Settlement.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 มีนาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2015.