เดอะเคียวร์

(เปลี่ยนทางจาก The Cure)

เดอะเคียวร์ (อังกฤษ: The Cure) เป็นวงดนตรีสัญชาติอังกฤษ ก่อตั้งวงในครอว์ลีย์ เวสต์ซัสเซ็กซ์ ในปี 1976 วงมีการเปลี่ยนแปลงสมาชิกหลายครั้งพร้อมกับผู้นำวง นักร้องนำ นักกีตาร์ และนักแต่งเพลงหลัก โรเบิร์ต สมิธ เป็นเพียงสมาชิกคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงอยู่ เดอะเคียวร์เริ่มการปล่อยเพลงในยุค 1970 กับอัลบั้มเปิดตัว ทรีอิแมจิแนรีบอยส์ (Three Imaginary Boys) พร้อมกับหลายซิงเกิลในยุคแรก วงเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวของดนตรีโพสต์พังก์และนิวเวฟ ที่ได้ผุดขึ้นมาในการตื่นตัวในการปฏิวัติของดนตรีพังก์ร็อกในสหราชอาณาจักร ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 วงได้เพิ่มโน้ตเพลงที่มีความมืดและทรมานยิ่งขึ้นที่ช่วยให้ก่อตัวเป็นแนวกอทิกร็อก[1][2][3]

เดอะเคียวร์
ข้อมูลพื้นฐาน
ที่เกิดครอว์ลีย์ อังกฤษ
แนวเพลงกอทิกร็อก ออลเทอร์นาทิฟร็อก โพสต์พังก์ นิวเวฟ
ช่วงปี1976 — ปัจจุบัน
ค่ายเพลงFiction, Suretone, Geffen, Polydor, Elektra, Sire
สมาชิกRobert Smith
Porl Thompson
Simon Gallup
Jason Cooper
อดีตสมาชิกLol Tolhurst
Michael Dempsey
Matthieu Hartley
Phil Thornalley
Andy Anderson
Boris Williams
Roger O'Donnell
Perry Bamonte
เว็บไซต์http://www.thecure.com/

หลังจากออกอัลบั้ม พอร์นอกราฟี (Pornography) อนาคตของวงยังไม่เด่นชัด และสมิธได้รู้สึกกระตือรือร้นที่จะดำเนินผ่านพ้นกับความโด่งดังที่แง่ร้ายของวงที่ได้มา กับ ซิงเกิลปีใน 1982 "Let's Go to Bed" สมิธ เริ่มที่จะใส่ความรู้สึกเพลงป็อปเข้าไปข้างในเพลงของวง (เช่นเดียวกับขั้นตอนที่ไม่ซ้ำกัน) ความนิยมของเดอะเคียวร์ได้เพิ่มขึ้นในทุกทศวรรษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหรัฐอเมริกา อย่างเพลง "Just Like Heaven", "Lovesong" และ "Friday I'm in Love" ได้เข้าสู่บิลบอร์ดฮอต 100 ชาร์ต โดยเริ่มจากยุค 1990 เดอะเคียวร์เป็นหนึ่งในวงออลเทอร์นาทิฟร็อกที่มียอดนิยมมากที่สุดในโลก วงคาดว่าจะมียอดขาย 27 ล้านอัลบั้มในปี 2004[4] เดอะเคียวร์ได้ออกสิบสามอัลบั้มสตูดิโอ พร้อมกับ 10 อีพี และ มากกว่าสามสิบซิงเกิล ในระหว่างเส้นทางอาชีพของพวกเขา ตั้งแต่ปี 2010 พวกเขาได้ทำงานกับสตูดิโออัลบั้มเพลงที่สิบสี่[5]

ผลงาน แก้

อ้างอิง แก้

  1. John Doran, John (27 October 2008). "The Cure: Selecting The Best For One Side Of A C90". thequietus. สืบค้นเมื่อ 2 February 2012. It doesn’t matter if we all die” begins Pornography, The Cure’s gothic piece de resistance - a laudably existential opening salvo on this acid fuelled, sensuous and senseless gape into the void.
  2. Mason, Stewart. "Pornography Review". allmusic.com. สืบค้นเมื่อ 1 February 2012. one of the key goth rock albums of the '80s
  3. McNulty, Bernadette (24 March 2008). "The Cure: Godfather of goth relishes his power". The Telegraph. สืบค้นเมื่อ 5 February 2012.
  4. Lee, Steve (8 July 2004). "Move Day 2: The Cure interview". ManchesterEveningNews.co.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-09-30. สืบค้นเมื่อ 31 March 2007.
  5. "I GIVE MYSELF VERY GOOD ADVICE". thecure.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-01-17. สืบค้นเมื่อ 1 October 2011.