โทรทัศน์ความละเอียดมาตรฐาน

โทรทัศน์ความละเอียดมาตรฐาน (อังกฤษ: Standard-definition television; ชื่อย่อ: SDTV, SD เนื่องจากมักย่อให้เป็น "ความละเอียดมาตรฐาน" (อังกฤษ: Standard definition)) เป็นระบบโทรทัศน์ที่ใช้ความละเอียดที่ไม่ถือว่าเป็นโทรทัศน์ความละเอียดสูง (HDTV) หรือโทรทัศน์ความละเอียดกึ่งสูง (EDTV) โดยโทรทัศน์ระบบ SD และ HD เป็นรูปแบบการแสดงผลสองประเภทสำหรับการส่งสัญญาณโทรทัศน์ระบบดิจิทัล (DTV) "มาตรฐาน" หมายถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเป็นข้อกำหนดที่แพร่หลายสำหรับการออกอากาศโทรทัศน์ภาคพื้นดิน (และเคเบิลในเวลาต่อมา) ในช่วงกลางถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20

ความละเอียดของ SDTV ตามประเทศ เนื่องจากเหตุผลทางประวัติศาสตร์ ประเทศต่าง ๆ จึงใช้ 480i หรือ 576i เป็นรูปแบบภาพความละเอียดมาตรฐาน

สัญญาณ SDTV ทั่วไปมี 2 ประเภทคือ 576i โดยมีความละเอียดแบบอินเตอร์เลซ 576 เส้นที่มาจากระบบแพล และเซกาม ที่พัฒนาในทวีปยุโรป และ 480i ซึ่งใช้ระบบเอ็นทีเอสซีของสหรัฐ อัตราการรีเฟรชของโทรทัศน์ระบบ SD โดยทั่วไปคือ 25, 29.97 และ 30 เฟรมต่อวินาที ทั้งคู่ใช้อัตราส่วน 4:3

มาตรฐานที่รองรับการออกอากาศ SDTV ในระบบดิจิทัล ได้แก่ DVB, ATSC และ ISDB สองตัวสุดท้ายได้รับการพัฒนาสำหรับโทรทัศน์ระบบ HD แต่ยังใช้สำหรับความสามารถในการส่งสตรีมวิดีโอและเสียงในระบบ SD หลายรายการผ่านอุปกรณ์รวมส่งสัญญาณ ในทวีปอเมริกาเหนือ ทีวีดิจิทัลระบบ SD จะออกอากาศในอัตราส่วน 4:3 เช่นเดียวกับสัญญาณเอ็นทีเอสซี โดยเนื้อหาแบบจอกว้างมักถูกตัดตรงกลาง อย่างไรก็ตาม อัตราส่วนกว้างยาวของเนื้อหาแบบจอกว้างอาจถูกเก็บรักษาไว้ในกรอบ 4:3 โดยใช้จอสี่เหลี่ยม ในส่วนอื่น ๆ ของโลกที่ใช้ระบบสีแพลหรือเซกาม ปัจจุบันทีวีดิจิทัลมักแสดงด้วยอัตราส่วน 16:9 โดยมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นระหว่างกลางทศวรรษที่ 1990 ถึงกลางทศวรรษที่ 2000 ขึ้นอยู่กับภูมิภาค โปรแกรมรุ่นเก่าที่มีอัตราส่วนภาพ 4:3 จะออกอากาศพร้อมกับแฟล็กที่เปลี่ยนการแสดงผลเป็น 4:3

ทีวีดิจิทัลระบบ SD ช่วยขจัดภาพซ้อนและภาพที่มีเสียงดังที่เกี่ยวข้องกับระบบแอนะล็อก อย่างไรก็ตาม หากการรับสัญญาณมีสัญญาณรบกวนหรือไม่ดีซึ่งการแก้ไขข้อผิดพลาดไม่สามารถชดเชยได้จะพบเหตุการณ์อื่น ๆ เช่น ภาพค้าง พูดติดอ่าง หรือระดับสัญญาณลดลงจากการขาดหายไปภายในเฟรม หรือการบล็อกจากแม็คโครบล็อกที่ขาดหายไป

อัตราส่วนพิกเซล

ตารางด้านล่างสรุปอัตราส่วนพิกเซลสำหรับการปรับขนาดของเส้นวิดีโอในโทรทัศน์ระบบ SD ประเภทต่าง ๆ

Video format	อัตราส่วนการแสดงผล	ความละเอียด	อัตราส่วนพิกเซล	หลังจากปรับขนาดแนวนอน
480i	4:3	704×480 (ตัดช่องว่างแนวนอน)	10:11	640×480
		720×480 (เต็มกรอบ)		654×480
	16:9	704×480 (ตัดช่องว่างแนวนอน)	40:33	854×480
		720×480 (เต็มกรอบ)		872×480
576i	4:3	704×576 (ตัดช่องว่างแนวนอน)	12:11	768×576
		720×576 (เต็มกรอบ)		786×576
	16:9	704×576 (ตัดช่องว่างแนวนอน)	16:11	1024×576
		720×576 (เต็มกรอบ)		1048×576

อัตราส่วนพิกเซลจะเท่ากันสำหรับความละเอียด 720 และ 704 พิกเซล เนื่องจากภาพที่มองเห็นได้ (ไม่ว่าจะเป็น 4:3 หรือ 16:9) อยู่ตรงกลางพิกเซลแนวนอน 704 พิกเซลของกรอบดิจิทัล ในกรณีของเส้นวิดีโอดิจิทัลที่มีพิกเซลแนวนอน 720 พิกเซล (รวมถึงการเว้นช่องว่างแนวนอน) เฉพาะจุดกึ่งกลาง 704 พิกเซลเท่านั้นที่มีภาพ 4:3 หรือ 16:9 จริง และแถบกว้าง 8 พิกเซลที่ด้านใดด้านหนึ่งเรียกว่า การเว้นช่องว่างแบบแอนะล็อกเล็กน้อย หรือการเว้นช่องว่างแนวนอน และควรทิ้งเมื่อแสดงภาพ ไม่ควรสับสนระหว่างการเว้นช่องว่างแบบแอนะล็อกที่กำหนดกับการโอเวอร์สแกนเนื่องจากพื้นที่โอเวอร์สแกนเป็นส่วนหนึ่งของภาพ 4:3 หรือ 16:9 ที่แท้จริง

เพื่อให้สอดคล้องกับ SMPTE 259M-C ภาพที่ออกอากาศในโทรทัศน์ระบบ SD จะถูกปรับขนาดให้กว้าง 720 พิกเซล สำหรับทุก ๆ 480 NTSC (หรือ 576 PAL) ของภาพ โดยจำนวนเส้นที่ไม่ได้สัดส่วนจะขึ้นอยู่กับอัตราส่วนของจอภาพหรือพิกเซล อัตราส่วนการแสดงผลสำหรับออกอากาศบนจอกว้างโดยทั่วไปคือ 16:9 อัตราส่วนการแสดงผลสำหรับการออกอากาศแบบดั้งเดิมหรือแบบกล่องจดหมายคือ 4:3

ภาพในโทรทัศน์ระบบ SD ที่อยู่นอกข้อจำกัดของมาตรฐาน SMPTE ไม่จำเป็นต้องมีการปรับขนาดที่ไม่ได้สัดส่วนด้วย 640 พิกเซล สำหรับทุกบรรทัดของภาพ โดยทั่วไปไม่จำเป็นต้องใช้อัตราส่วนการแสดงผลและพิกเซลสำหรับความสูงของเส้นที่กำหนดขนาดภาพ สำหรับจอกว้าง 16:9 360 เส้น จะกำหนดภาพแบบจอกว้าง และสำหรับ 4:3 แบบดั้งเดิม 480 เส้น จะกำหนดรูปภาพ

ดูเพิ่ม

• จอสี่เหลี่ยม
• จอกว้าง
• เอ็มเพก