วังวาล็องแซ

(เปลี่ยนทางจาก Château de Valençay)

วังวาล็องแซ (ฝรั่งเศส: Château de Valençay) เป็นคฤหาสน์ที่พำนักของตระกูลเดต็องป์แห่งวาล็องแซและตาแลร็อง-เปรีกอร์ที่ตั้งอยู่ที่วาล็องแซในจังหวัดแอ็งดร์ทางตอนกลางของประเทศฝรั่งเศส แม้ว่าที่ตั้งของวังจะอยู่ในจังหวัดแบรีแต่ลักษณะทางสถาปัตยกรรมดูคล้ายคลึงกับสิ่งก่อสร้างแบบเรอเนซองซ์แบบเดียวกับปราสาทและวังแห่งลุ่มแม่น้ำลัวร์โดยเฉพาะเมื่อเปรียบเทียบกับพระราชวังช็องบอร์ คฤหาสน์วาล็องแซได้รับการสรรเสริญโดยนักประพันธ์ชาวฝรั่งเศสฌอร์ฌ ซ็องด์ว่าเป็น "สิ่งก่อสร้างที่งดงามที่สุดในโลก" และกล่าวต่อไปว่า "ไม่มีกษัตริย์พระองค์ใดที่เป็นเจ้าของอุทยานอันงดงามมากไปกว่าอุทยานของวาล็องแซ"

วังวาล็องแซ
Château de Valençay
วังวาล็องแซ
ประเภทวัง
พื้นที่วาล็องแซ, จังหวัดแอ็งดร์, ฝรั่งเศส
ประวัติศาสตร์
สร้างคริสต์ทศวรรษ 1540
สร้างโดยฌีล แบร์เตอโล

ประวัติ แก้

คฤหาสน์วาล็องแซที่ตั้งอยู่ตอนปลายที่ราบสูงเหนือแม่น้ำสายเล็ก ๆ ชื่อนาองสร้างอย่างใหญ่โตเช่นวังหลวงโดยนักลงทุนของตระกูลเดต็องป์แห่งวาล็องแซเป็นเวลาราว 200 ปี การก่อสร้างเริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1540 โดยฌัก เดต็องป์ แทนที่สิ่งก่อสร้างเดิมที่เป็นปราสาทที่สร้างในคริสต์ศตวรรษที่ 12 และมาสร้างเสร็จเมื่อต่อเติมหอทางด้านใต้ในคริสตร์ศตวรรษที่ 18

คฤหาสน์วาล็องแซเปลี่ยนมือต่อเนื่องกันในหลายครั้งในคริสต์ศตวรรษที่ 18 รวมทั้งจอห์น ลอว์ นายธนาคารผู้มีชื่อเสียงชาวสกอต ผู้ซื้อคฤหาสน์ในปี ค.ศ. 1719 และ 50 ปีต่อมาในปี ค.ศ. 1803 จักรพรรดินโปเลียนมีพระบรมราชโองการให้ชาร์ล มอริส เด ตาแลร็อง-เปรีกอร์ รัฐมนตรีต่างประเทศ แสวงหาสถานที่ที่เหมาะแก่การรับรองพระราชอาคันตุกะชาวต่างประเทศ โดยเฉพาะสำหรับพระเจ้าเฟอร์ดินานด์ที่ 7 แห่งสเปน ผู้เสด็จมาประทับที่วาล็องแซเป็นเวลา 6 ปีในฐานะนักโทษของนโปเลียน ก่อนที่จะทรงได้รับอิสรภาพในปี ค.ศ. 1813

ช่วงที่เป็นที่พำนักของตาแลร็องเป็นยุคทองของวาล็องแซ เมื่อตาแลร็องมีอำนาจในการปกครองเมืองต่าง ๆ ถึง 23 เมือง วาล็องแซเป็นของตระกูลตาแลร็องต่อมาจนถึงปี ค.ศ. 1952 เมื่อผู้สืบเชื้อสายที่เป็นชายมาสิ้นสุดลง ตาแลร็องคนสุดท้ายยกวาล็องแซให้แก่บุตรบุญธรรม ผู้ขายวังให้แก่สมาคมวังประวัติศาสตร์ในปี ค.ศ. 1979

วังวาล็องแซเป็นส่วนหนึ่งของปราสาทและวังที่ตั้งอยู่ในบริเวณลุ่มแม่น้ำลัวร์ที่ได้รับการประกาศโดยองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกโลก[1]ในปี ค.ศ. 2000

อ้างอิง แก้

  1. UNESCO: 933[1]
  • R.P. Raoul. Guide historique de Valençay. Le château-l'église-le tombeau de Talleyrand. Chateauroux: Laboureur, 1953.

ดูเพิ่ม แก้

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

  วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ วังวาล็องแซ

47°09′27″N 1°33′48″E / 47.1576°N 1.5633°E / 47.1576; 1.5633