แบร์นาร์ อาร์โน
แบร์นาร์ ฌ็อง เอเตียน อาร์โน (ฝรั่งเศส: Bernard Jean Étienne Arnault) เป็นนักธุรกิจชาวฝรั่งเศส[2][3] ดำรงตำแหน่งประธานและประธานบริหารของแอลวีเอ็มเอช บริษัทข้ามชาติผู้ผลิตสินค้าฟุ่มเฟือย ได้รับการจัดอันดับให้เป็นบุคคลที่รวยที่สุดในโลกเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2018[4] และเดือนมกราคม ค.ศ. 2020[5]
แบร์นาร์ อาร์โน | |
|---|---|
_-_2017_(cropped).jpg) อาร์โน เมื่อปี ค.ศ. 2017 | |
| เกิด | แบร์นาร์ ฌ็อง เอเตียน อาร์โน 5 มีนาคม ค.ศ. 1949 รูแบ ฝรั่งเศส |
| สัญชาติ | ฝรั่งเศส |
| ศิษย์เก่า | เอกอลปอลีแต็กนิก ปาแลโซ |
| อาชีพ | นักธุรกิจ เจ้าของสื่อ นักสะสมงานศิลปะ |
| ตำแหน่ง | ประธานและประธานเจ้าหน้าที่บริหารแอลวีเอ็มเอช ประธานคริสเตียนดิออร์ |
| คู่สมรส | แอนน์ เดอวาแวร็ง (สมรส 1973; หย่า 1990) เอแลน แมร์ซีเย (สมรส 1991) |
| บุตร | 5 คน |
งานสะสมศิลปะ แก้
งานสะสมศิลปะของอาร์โนรวมถึงผลงานของปาโบล ปิกาโซ, อีฟว์ แกล็ง, เฮนรี มัวร์ และแอนดี วอร์ฮอล[6][7] นอกจากนี้เขายังมีส่วนสำคัญในการสร้างแอลวีเอ็มเอชให้เป็นผู้อุปถัมภ์งานศิลปะที่สำคัญในฝรั่งเศส[8] แอลวีเอ็มเอชยังแฟชันดิไซเนอร์ได้รับการจัดขึ้นเพื่อเป็นการแข่งขันระดับนานาชาติที่เปิดรับนักศึกษาจากโรงเรียนวิจิตรศิลป์ ทุก ๆ ปี ผู้ชนะจะได้รับทุนเพื่อสนับสนุนการสร้างตราสินค้าของตนเองพร้อมที่ปรึกษาเป็นเวลาหนึ่งปี[9][10]
ตั้งแต่ ค.ศ. 1999 ถึง ค.ศ. 2003 อาร์โนเป็นเจ้าของบริษัท Phillips de Pury & Company ซึ่งเป็นบริษัทประมูลงานศิลปะ และซื้อตาฌ็อง ผู้ประมูลชาวฝรั่งเศสรายแรก[11][12] ใน ค.ศ. 2006 อาร์โนเริ่มโครงการสร้างมูลนิธิหลุยส์ วิตตอง อาคารนี้ออกแบบโดยสถาปนิกแฟรงก์ แกรี[13] อุทิศแด่การสร้างสรรค์และศิลปะร่วมสมัย การเปิดตัวมูลนิธิอย่างยิ่งใหญ่ที่ฌาร์แด็งดากลีมาตาซียงนั้นจัดขึ้นเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม ค.ศ. 2014[14]
อ้างอิง แก้
- ↑ "Forbes profile:Bernard Arnault". Forbes.com. สืบค้นเมื่อ 28 April 2020.
- ↑ "Bernard Arnault & family". Forbes.
- ↑ Galloni, Alessandra (5 March 2009). "Being LVMH's Bernard Arnault". WSJ. Magazine. สืบค้นเมื่อ 31 May 2011.
- ↑ "LVMH's CEO Bernard Arnault Is Now the Richest Person in Fashion". Highsnobiety (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 12 April 2018. สืบค้นเมื่อ 12 April 2018.
- ↑ Hayley C. Cuccinello (2020-01-17). "Jeff Bezos Is No Longer The Richest Person In The World (Again)". Forbes. สืบค้นเมื่อ 2020-04-28.
- ↑ "Billionaire Art Collectors". Forbes. 6 March 2002. สืบค้นเมื่อ 27 July 2012.
- ↑ Hannah Elliott, In Luxury, Bernard Arnault Alone Makes the Most Powerful List เก็บถาวร 18 มกราคม 2017 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Forbes, 11 April 2010
- ↑ Julie Zeveloff (28 June 2012). "The 10 Biggest Art Collectors Of 2012". Businessinsider.com. สืบค้นเมื่อ 2 March 2013.
- ↑ Scarlett Kilcooley-O'Halloran, Tait Takes LVMH Prize เก็บถาวร 19 ธันวาคม 2014 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Vogue UK, 28 May 2014
- ↑ Sarah Jones, LVMH creates $400K design prize to cultivate young talent เก็บถาวร 19 ธันวาคม 2014 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Luxury Daily, 12 November 2013
- ↑ "Phillips de Pury & Company". Phillipsdepury.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 พฤษภาคม 2011. สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2011.
- ↑ Aymeric Mantoux, Voyage au pays des ultra-riches, Éditions Flammarion Capital, 2010, ISBN 978-2-8104-0287-8, page 85.
- ↑ Alan Riding, Vuitton plans a Gehry-Designed Arts Center in Paris เก็บถาวร 27 กันยายน 2017 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน The New York Times, 3 October 2006
- ↑ David Chazan, Frank Gehry 'Iceberg' art gallery to open in Paris เก็บถาวร 22 กันยายน 2018 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน The Telegraph, 19 October 2014