บี-52 สตราโตฟอร์เทรส
บี-52 สตราโตฟอร์เทรส (อังกฤษ: B-52 Stratofortress) เป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์พลังไอพ่นพิสัยไกลที่ถูกใช้โดยกองทัพอากาศสหรัฐฯ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2498 สร้างโดยบริษัทโบอิง แอร์เพลน คัมปะนี
 | |
| บทบาท | เครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์ |
|---|---|
| ชาติกำเนิด |  สหรัฐ |
| บริษัทผู้ผลิต | โบอิง |
| บินครั้งแรก | 15 เมษายน พ.ศ. 2495 |
| เริ่มใช้ | กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2498 |
| สถานะ | ประจำการ 76 ลำ[1] สำรอง 20 ลำ[1] |
| ผู้ใช้งานหลัก | กองทัพอากาศสหรัฐ นาซ่า |
| ช่วงการผลิต | พ.ศ. 2495-2505 |
| จำนวนที่ผลิต | 744 ลำ[2] |
| มูลค่า | 14.43 ล้านดอลาาร์สหรัฐฯ (บี-52บี)[3] 9.28 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (บี-52เอชพ.ศ. 2505) 53.4 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (บี-52เอชพ.ศ. 2541)[3] |
ประวัติ แก้
บี-52 สตราโตฟอร์เทรส เริ่มจากสัญญาที่ประสบความสำเร็จในวันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2489 ได้ผ่านขั้นตอนมากมายตั้งแต่เครื่องบินปีกตรงที่มีเครื่องยนต์หกเครื่องจนถึงต้นแบบสุดท้ายของวายบี-52 ที่มีเครื่องยนต์ทั้งสิ้นแปดเครื่อง เครื่องบินทำการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2495 โดยมีเท็กซ์ จอห์นสันเป็นนักบิน[4]
บี-52 ถูกสร้างมาเพื่อบรรทุกอาวุธนิวเคลียร์ในสงครามเย็น บี-52 สตราโตฟอร์เทรสได้เข้ามาแทนที่คอนแวร์ บี-36 ถึงแม้ว่าจะเป็นทหารผ่านศึกจากสงครามจำนวนมาก สตราโตฟอร์เทรสได้ทิ้งระเบิดธรรมดาเท่านั้น บี-52 สามารถบรรทุกอาวุธได้ 32,000 กิโลกรัม[5]
กองทัพอากาศสหรัฐฯ มีบี-52 ในประจำการตั้งแต่ปี พ.ศ. 2498 ด้วยการทำงานที่ยอดเยี่ยมในความเร็วต่ำกว่าเสียง และค่าใช้จ่ายต่ำทำให้บี-52 ยังคงอยู่ในประจำการถึงแม้ว่ามีการเสนอที่จะนำเอ็กซ์บี-70 วัลคีรี บี-1บีแลนเซอร์ และบี-2 สปิริทเข้ามาแทนที่ ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2548 บี-52 ได้กลายมาเป็นเครื่องบินแบบที่สองที่ทำการนานที่สุดหลังจากอิงลิช อิเลคทริก แคนเบอร์รา มีเครื่องบินทั้งหมดหกแบบที่อยู่ในรายชื่อเดียวกันเมื่อปี พ.ศ. 2552 อีกสี่ลำคือตูโปเลฟ ตู-95 ซี-130 เฮอร์คิวลิส เคซี-135 สตราโตแทงค์เกอร์ และล็อกฮีด ยู-2
รายละเอียด บี-52เอช สตราโตฟอร์เทรส แก้
ข้อมูลจำเพาะ[6]
- ผู้สร้าง :บริษัทโบอิง แอร์เพลน คัมปะนี (สหรัฐอเมริกา)
- ประเภท:เจ๊ตทิ้งระเบิดยุทธศาสตร์ และ ฐานปล่อยอาวุธนำวิถีอากาศสู่พื้น เจ้าหน้าที่ 6 นาย
- เครื่องยนต์:เทอร์โบเจ๊ต แพรทท์ แอนด์วิทนีย์ ทีเอฟ-33 ให้แรงขับสถิตเครื่องละ 17,000 ปอนด์ จำนวน 8 เครื่อง
- กางปีก: 56.42 เมตร
- ยาว: 48.03 เมตร
- สูง: 12.39 เมตร
- พื้นที่ปีก: 371.6 ตารางเมตร
- น้ำหนักรวมสูงสุด: 221,350 กิโลกรัม
- อัตราเร็วขั้นสูงสุด: 1062 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 6,000 เมตร
- พิสัยบิน: 16,000 กิโลเมตร
- เพดานบิน: 15,240 เมตร
- อาวุธ:ปืนกลอากาศเอ็ม61 วัลแคนขนาด 20 ม.ม.หนึ่งกระบอกที่ป้อมท้าย (ได้ทำการถอดออกแล้วตั้งแต่ปี1991)
- ขีปนาวุธนำวิถีอากาศสู่พื้นดิน เอจีเอ็ม-28 ฮาวด์ด็อก 2 นัดที่ใต้ปีก
- อาวุธปล่อย สแรม 20 นัด
- ระเบิดไฮโดรเจนภายในลำตัว สามารถบรรทุกระเบิดได้ 31,750 กิโลกรัม
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 "Status", 18 January 2009. Retrieved 24 February 2009.
- ↑ Knaack, 1988, p. 291.
- ↑ 3.0 3.1 Knaack 1988
- ↑ "The Boeing Logbook: 1952–1956 15 April 1952", โบอิง
- ↑ "บี-52 สตราโตฟอร์เทรส เก็บถาวร 2007-08-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน", ฐานทัพอากาศไมนอท, กองทัพอากาศสหรัฐฯ, ตุลาคม พ.ศ. 2548, Retrieved 12 January 2009
- ↑ อภิวัตน์ โควินทรานนท์. อากาศยาน 1979 ฉบับเครื่องบิน. กรุงเทพ : เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์, 2522.
