แอลเอ็นอีอาร์ คลาสเอ 3 4472 ฟลายอิงสกอตส์แมน

รถจักรไอน้ำหมายเลข 4472 ฟลายอิงสกอตส์แมน (อังกฤษ: No. 4472 Flying Scotsman) เป็นรถจักรไอน้ำแอลเอ็นอีอาร์ คลาสเอ 3 ประเภท 4-6-2 "แปซิฟิก" สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1923 ที่โรงงานดองคัสเตอร์เวิกส์ (Doncaster Works) สำหรับการรถไฟลอนดอนและตะวันออกเฉียงเหนือ (LNER) ออกแบบโดยเซอร์ไนเจล เกรสลีย์ เคยให้บริการรถไฟโดยสารด่วนทางไกลบนเส้นทางรถไฟหลักสายอีสต์คอสต์ที่ดำเนินงานโดย LNER และหน่วยงานสืบทอดอย่างการรถไฟอังกฤษ (BR) เขตตะวันออก และเขตตะวันออกเฉียงเหนือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนบริการรถไฟเดอะฟลายอิงสกตอส์แมน (The Flying Scotsman) ระหว่างสถานีลอนดอนคิงส์ครอส กับสถานีรถไฟเอดินบะระ เวฟเวอร์ลีย์ อันเป็นที่มาของชื่อรถจักรคันนี้

แอลเอ็นอีอาร์ คลาสเอ 3 หมายเลข 60103 ฟลายอิงสกอตส์แมน
ในปี 2017 ฟลายอิงสกอตส์แมน ยังคงสภาพเดิมสมัยที่ใช้งานกับการรถไฟอังกฤษ โดยหมายเลขประจำรถคือ 60103 ตัวถังเป็นสีเขียวบรันส์วิกของการรถไฟฯ ติดตั้งกั้นควันแบบเยอรมัน และปล่องไฟคู่
ประเภทและที่มา
ประเภทเครื่องยนต์ไอน้ำ
ผู้ออกแบบเซอร์ไนเจล เกรสลีย์
ผู้สร้างดองคัสเตอร์เวิกส์
หมายเลขสั่งซื้อ297
หมายเลขตัวรถ1564
วันสร้าง24 กุมภาพันธ์ 1923
คุณลักษณะ
การกำหนดค่า:
 • Whyte4-6-2 "แปซิฟิก"
ช่วงกว้างราง4 ฟุต 8+1⁄2 นิ้ว (1,435 มม.) สแตนดาร์ดเกจ
Driver dia.80 นิ้ว (2,032 มม.) เส้นผ่านศูนย์กลาง
ความยาว70 ฟุต (21.34 ม.)
ความสูง13 ฟุต (3.96 ม.)
Loco weight96.25 ลองตัน (97.79 ตัน; 107.80 ชอร์ตตัน)
ลูกสูบ3
ค่าประสิทธิภาพ
แรงฉุด
  • เริ่มแรก: 29,835 ปอนด์แรง (132.71 กิโลนิวตัน)
  • คลาสเอ 3: 32,910 ปอนด์แรง (146.39 กิโลนิวตัน)
การบริการ
ผู้ให้บริการ
ระดับชั้นA3
หมายเลขตัวรถ
  • LNER 1472 (ถึงกุมภาพันธ์ 1924)
  • LNER 4472 (กุมภาพันธ์ 1924–มกราคม 1946)
  • LNER 103 (พฤษภาคม 1946–ธันวาคม 1948)
  • BR 60103 (ธันวาคม 1948–ปัจจุบัน)
ชื่อเป็นทางการฟลายอิงสกอตส์แมน (Flying Scotsman)
ถอดประจำการ15 มกราคม 1963
คืนค่า1963, 2016
เจ้าของปัจจุบันพิพิธภัณฑ์การรถไฟแห่งชาติ
การจัดการใช้งาน

ฟลายอิงสกอตส์แมนปลดประจำการจากการรถไฟอังกฤษ (British Railways) ในปี ค.ศ. 1963 หลังจากวิ่งไปแล้วกว่า 2.08 ล้านไมล์ (3.3 ล้านกิโลเมตร) ได้รับการยกย่องว่าเป็นรถจักรไอน้ำที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในโลก ชื่อเสียงอันยิ่งใหญ่ของรถจักรคันนี้มาจากการได้รับการอนุรักษ์โดยเจ้าของหลายท่านตามลำดับได้แก่ แอลัน เพ็กเลอร์, เซอร์วิลเลียม แมกอัลไพน์, โทนี มาร์ชิงตัน และตั้งแต่ปี ค.ศ. 2004 เป็นต้นมาโดยพิพิธภัณฑ์การรถไฟแห่งชาติ (National Railway Museum) 4472 กลายเป็นรถจักรไอน้ำที่สำคัญของ LNER เคยเป็นตัวแทนของบริษัทเข้าร่วมงานนิทรรศการจักรวรรดิอังกฤษ (British Empire Exhibition) ถึงสองครั้ง และในปี ค.ศ. 1928 ก็ได้เป็นรถจักรลากจูงขบวนรถไฟเดอะฟลายอิงสกอตส์แมนในเที่ยวแรกที่วิ่งแบบไม่หยุดพัก นอกจากนี้ฟลายอิงสกอตส์แมนยังทำลายสถิติโลกด้านการเดินรถด้วยไอน้ำถึง 2 ครั้ง โดยเป็นหัวรถจักรไอน้ำคันแรกที่ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการว่าทำความเร็วได้ถึง 161 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (100 ไมล์ต่อชั่วโมง) ในวันที่ 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1934[1] และทำสถิติการวิ่งแบบไม่หยุดพักที่ไกลที่สุดในโลกสำหรับหัวรถจักรไอน้ำคือ 679 กิโลเมตร (422 ไมล์) ระหว่างการทัวร์ที่ออสเตรเลียเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม ค.ศ. 1989

อ้างอิง

แก้
  1. "The 'Flying Scotsman' Made Train History When The Speedometer Hit 100". Smithsonian magazine. สืบค้นเมื่อ 27 June 2023.