เว่ย์ จงเสียน

เว่ย์ จงเสียน (จีน: 魏忠賢) เป็นขันทีชาวจีนผู้มีชีวิตอยู่ในปลายราชวงศ์หมิง เขาได้รับการกล่าวถึงจากนักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ ฐานะเป็นขันทีที่ฉาวโฉ่ที่สุดในประวัติศาสตร์จีน เขาเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในการรับใช้ในราชสำนักของจักรพรรดิเทียนฉี่ (ค. 1620–1627) เมื่ออำนาจของเขาเทียบเท่ากับองค์จักรพรรดิ

เว่ย์ จงเสียน
เกิด	27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1568(1568-02-27)
ถึงแก่กรรม	11 ธันวาคม ค.ศ. 1627(1627-12-11) (59 ปี)

ในรัชสมัยของพระองค์ จักรพรรดิเทียนฉี่ไม่ใส่พระทัยต่อกิจการบ้านเมืองปล่อยให้เว่ย์ จงเสียนใช้อำนาจเกินขอบเขต ออกประกาศแต่งตั้งและปลดขุนนางหลายร้อยคน 1 ในขุนพลที่ได้รับการสนับสนุนจากเว่ย์ จงเสียนคือเหมา เหวินหลง ระหว่างรัชสมัยจักรพรรดิเทียนฉี่ เว่ย์ส่งราชโองการให้หน่วยองครักษ์เสื้อแพรที่นำโดย สฺวี เซี่ยนฉุน (許顯純) ผู้บัญชาการเรือนจำ เพื่อกำจัดข้าราชการที่ทุจริตและศัตรูทางการเมือง สฺวีดำเนินการปราบปรามขบวนการตงหลิน ด้วยการจับกุมและปลดข้าราชการและบัณฑิตที่เกี่ยวข้องหลายร้อยคน รวมถึงโจว ซ่งเจี้ยน โจว ชุนชาง และหยางเหลียน

เมื่อจักรพรรดิฉงเจินขึ้นครองราชย์ พระองค์ได้รับฎีการ้องเรียนเกี่ยวกับพฤติกรรมของเว่ย์ จงเสียน และสฺวี เซี่ยนฉุน จักรพรรดิฉงเจินจึงมีพระบัญชาให้หน่วยทหารองครักษ์เสื้อแพรเข้าจับกุมเว่ย์ จงเสียน เว่ย์จึงตัดสินใจจบชีวิตตัวเองด้วยการฆ่าตัวตาย นอกจากนี้ ยังมีพระราชโองการลงโทษขุนนาง 161 คน และประหารชีวิตผู้ร่วมขบวนการของเว่ย์จำนวน 24 คน แม่นมเค่อ ซึ่งเป็นภรรยาของเว่ย์ถูกทุบตีจนตาย ชาวจีนจำนวนมากแสดงความไม่พอใจต่อเหตุการณ์นี้ โดยมีการแต่งเรื่องราวและบทละครเพื่อเสียดสีและวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวาง ในที่สุด ราชวงศ์หมิงก็ล่มสลายพ่ายแพ้ต่อราชวงศ์ชิง

ประวัติ

แทบไม่มีใครทราบเกี่ยวกับชีวิตของเว่ย์ก่อนเข้าสู่ราชสำนัก เว่ย์ไม่รู้หนังสือเลยตลอดชีวิต ซึ่งอาจเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเขาเกิดในครอบครัวชนชั้นชาวนาหรือชนชั้นพ่อค้า สันนิษฐานว่าเขาเกิดในปี 1568 ในอำเภอซู่หนิง (100 ไมล์ทางตะวันออกเฉียงใต้ของกรุงปักกิ่ง) ได้แต่งงานกับหญิงสาวสกุลฟางและตอนตัวเองเมื่ออายุ 21 ปี (บันทึกราชวงศ์หมิงอ้างว่าเขาทำอย่างนั้นเพื่อหนีหนี้การพนันของเขา) ด้วยชื่อเสียงที่โด่งดังในวัฒนธรรมจีนกว่า 400 ปีที่ผ่านมา เรื่องราวอื่น ๆ เกี่ยวกับชีวิตช่วงต้นของเขาก็ปรากฏขึ้นมากมาย หลายเรื่องแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นอันธพาลและนักพนันตัวยง

ก้าวเข้าสู่ราชสำนัก

โดยอาศัยญาติทางฝ่ายแม่ เว่ย์จึงสามารถเข้ารับราชการในพระราชวังต้องห้ามได้ หลังจากเข้ารับราชการในฐานะขันที เขาก็ใช้ชื่อว่า หลี่ จิ้นจง ในฐานะขันทีในราชสำนักหมิง เว่ย์จงเสียนค่อย ๆ ได้รับความไว้วางใจจากข้าราชสำนัก ขณะทำงานในตำแหน่งต่าง ๆ ที่ไม่เป็นทางการ ในปี 1605 เขาได้รับมอบหมายให้รับใช้พระสนมหวังและเจ้าชายจู โหย่วเจียว พระโอรสองค์น้อยของพระนาง ซึ่งในที่สุดจะกลายเป็นจักรพรรดิเทียนฉี่ ในช่วงที่รับใช้พระสนมหวัง เขาสนิทสนมกับแม่นมเค่อ แม่นมของเจ้าชายจู โหย่วเจียว เมื่อเจ้าชายจู โหย่วเจียวเจริญพระชันษาขึ้น พระองค์ก็ผูกพันกับแม่นมเค่อ และเว่ย์ จงเสียน อย่างมาก โดยปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนพระบิดาพระมารดาแท้ ๆ ของพระองค์เมื่อพระมารดาของพระองค์สิ้นพระชนม์ในปี 1619

เรืองอำนาจ

เมื่อจักรพรรดิว่านลี่ และจักรพรรดิไท่ชาง ผู้สืบทอดราชบัลลังก์ต่อจากพระองค์ ทั้งสองสวรรคตพร้อมกันในปี 1620 จึงได้เกิดวิกฤตการสืบราชบัลลังก์ หลังจากการสวรรคตของจักรพรรดิไท่ชาง ทำให้แม่นมเค่อ, เว่ย์ จงเสียน และเจ้าชายจู โหย่วเจียว อยู่ภายใต้การดูแลของ พระสนมหลี่ พระสนมในจักรพรรดิไท่ชาง ซึ่งเจ้าชายจู โหย่วเจียว รู้สึกเกลียดชังเป็นอย่างมาก เช่นเดียวกับ หยางเหลียน ขุนนางฝ่ายตงฉินที่คัดค้านการขึ้นสู่อำนาจของพระสนมหลี่ เกรงว่าแผ่นดินจะตกอยู่ในเงื้อมมือของผู้สำเร็จราชการที่เป็นผู้หญิง (เจ้าชายจู โหย่วเจียว ยังทรงพระเยาว์พระชนม์เพียง 15 พรรษา) ด้วยเหตุนี้ หยางเหลียน จึงบุกเข้าพระราชวังต้องห้าม สถาปนาเจ้าชายจู โหย่วเจียวเป็นจักรพรรดิ

อ้างอิง

ผลงานที่อ้างถึง

• Dardess, John W. (2002), Blood and History in China: The Donglin Faction and its Repression, Honolulu: University of Hawai’i Press
• Wu, H Laura (May 2009). "Corpses on Display: Representations of Torture and Pain in the Wei Zhongxian Novels". Ming Studies. 59 (1): 42–55. doi:10.1179/175975909X466435. S2CID 144247718.
• Tsai, Shi-shan Henry (1996). The Eunuchs in the Ming Dynasty. Albany, NY: State University of New York Press.