เจ้า ฟู่
เจ้า ฟู่ (จีน: 趙旉; 23 กรกฎาคม 1127 - 28 กรกฎาคม 1129) เป็นพระราชโอรสเพียงพระองค์เดียวของจักรพรรดิซ่งเกาจง พระองค์เสด็จสวรรคตด้วยพระชนมายุเพียง 2 พรรษา หลังจากการสวรรคตของพระองค์ พระราชบิดาของพระองค์ก็ไม่มีรัชทายาทชายสายตรงทำให้สายของจักรพรรดิซ่งไท่จงสิ้นสุดลง และต้องส่งต่อราชบัลลังก์ให้กับพระราชโอรสบุญธรรมซึ่งมาจากสายของจักรพรรดิซ่งไท่จู่
เจ้า ฟู่ | |
---|---|
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ซ่ง | |
ครองราชย์ | 26 มีนาคม 1129 - 20 เมษายน 1129 |
ก่อนหน้า | จักรพรรดิซ่งเกาจง |
ถัดไป | จักรพรรดิซ่งเกาจง |
ผู้สำเร็จราชการ | จักรพรรดินีเมิ่ง |
ประสูติ | 23 กรกฎาคม ค.ศ. 1127 |
สวรรคต | 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1129[1] | (2 ปี)
พระราชบิดา | จักรพรรดิซ่งเกาจง |
พระราชประวัติ
แก้ในวันที่ 26 มีนาคม ค.ศ. 1129 เจ้า ฟู่ ได้ขึ้นครองบัลลังก์จากการกบฏที่นำโดยทหารรักษาวังที่นำโดย เหมียว ฟู (苗傅) และหลิว เจิ้งเหยียน (劉正彥) จากนั้นบังคับให้จักรพรรดิเกาจงสละราชบัลลังก์ให้กับเจ้า ฟู่ พระราชโอรสพระชนมายุ 1 พรรษาที่ปกครองภายใต้นามศักราชว่า Mingshou[2]
เชิงอรรถ
แก้อ้างอิง
แก้- Bo Yang (1977). Timeline of Chinese History 中國歷史年表. Taipei: Sing-Kuang Book Company Ltd.
- Tao, Jing-Shen (2009). "The Move to the South and the Reign of Kao-tsung". ใน Paul Jakov Smith; Denis C. Twitchett (บ.ก.). The Cambridge History of China: Volume 5, The Sung Dynasty and Its Precursors, 907-1279. Cambridge University Press. pp. 556–643. ISBN 978-0-521-81248-1.