วิกิพีเดีย

อแมนด้า มัสตาร์ด

อแมนด้ามัสตาร์ดเป็นช่างภาพชาวอเมริกันประจำที่กรุงเทพมหานครประเทศไทย[1][2][3] เธอเป็นผู้สนับสนุนความปลอดภัยในการทำงานของนักข่าวอิสระในพื้นที่ที่มีความขัดแย้งตลอดจนการสนับสนุนความเท่าเทียมกันของผู้หญิงในวงการช่างภาพ.[4]

อแมนด้ามัสต
เกิด1990
อาชีพช่างภาพ
เว็บไซต์www.amandamustard.com

ประวัติและการทำงาน แก้

มัสตาร์ดเกิดในปีค.ศ.1990 และเติบโตในฟาร์มต้นคริสต์มาสรัฐเพนซิลเวอร์เนียประเทศสหรัฐอเมริกาเธอเล่นเครื่องดนตรีมาริมบา (Marimba)เธอฝึกฝนเรียนรู้ที่จะเป็นช่างภาพอิสระด้วยตนเองและเธอได้ย้ายไปอยู่ที่กรุงไคโรประเทศอียิปต์ในปีค.ศ. 2011 เพื่อติดตามความขัดแย้งและผลกระทบที่สืบเนื่องมากจากเหตุการ์ณอาหรับสปริง( Arab Spring).[5][6]

หลังจากนั้นมัสตาร์ดได้ย้ายไปประจำที่กรุงเทพมหานครในปีค.ศ.2014 และเธอได้ร่วมงานถ่ายภาพให้กับหลากหลายสำนักข่าวและองค์กรเช่นThe New York Times,[7][8][9] Al Jazeera,[10][11] The Guardian,[12] TIME,[1] The Daily Telegraph,[13] National Geographic Proof,[14] Bloomberg,[15] Explore Parts Unknown,[16] Roads & Kingdoms.[17]

มัสตาร์ดยังมีส่วนร่วมในการสนับสนุนเรื่องความปลอดภัยในการทำงานของนักข่าวอิสระในพื้นที่ขัดแย้งและสนับสนุนความเท่าเทียมกันของผู้หญิงในวงการช่างภาพอย่างต่อเนื่องมาโดยตลอด[18] ในวันที่3ตุลาคมค.ศ.2017เธอได้ตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับผลกระทบของการคุกคามทางเพศต่อการมีส่วนร่วมในวงการช่างภาพของช่างภาพผู้หญิง[19]

ในปีค.ศ. 2016 มัสตาร์ดได้รับเลือกเข้าโครงการJoopSwart Masterclassจากผลงานเรื่องผลกระทบจากการล่วงละเมิดทางเพศเด็กในแต่ละช่วงอายุในและเธอยังได้รับตำแหน่งที่ปรึกษาให้กับศูนย์จริยธรรมเกี่ยวกับการถ่ายภาพ(Photo Ethics Center)[20][21]

รางวัลและการยอมรับ แก้

  • 2018 - Marilyn Stafford Fotoreportage Award (Honorable Mention)[22][23]
  • 2016 - Reporting Grants for Womens Stories from IWMF[24]
  • 2016 - JoopSwart Masterclass[20]
  • 2015 - PDN's 30 New and Emerging Photographers to Watch[25]
  • 2015 - Wallis Annenberg Prize (Finalist)[26]
  • 2014 - 30 Under 30 Women Photographers[27]
  • 2011 - PDN: The Shot, First Place[28]

อ้างอิง แก้

  1. ↑ 1.0 1.1 Bachor, Kenneth (3 June 2016). "Thailand's Intriguing Luk Thep Doll Culture". time.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  2. ↑ "The Last Fight Of Nanjing'S Survivors". roadsandkingdoms.com. 11 December 2013. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  3. ↑ Richard C. Paddock, Ryn Jirenuwat (28 November 2017). "The Last Fight Of Nanjing'S SurvivorsLurking in Toilets, Swimming the Streets: Snakes of Bangkok Move In". nytimes.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  4. ↑ Holly Stuart Hughes, David Walker (1 September 2017). "Photographers, Men In Authority, And Sexual Harassment". pdnonline.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-06-05. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  5. ↑ "Amanda Mustard Photographer". artpil.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  6. ↑ Zhang, Michael (18 August 2013). "A First-Person View of What It's Like to Photograph Protests in Egypt". petapixel.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  7. ↑ Suhartono, Muktita (12 August 2018). "In Thailand, 'Obesity in Our Monks Is a Ticking Time Bomb'". nytimes.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  8. ↑ Beech, Hannah (29 July 2018). "Pet Cremation: Seeking 'Good Afterlife' for Bangkok's Pampered Dogs". nytimes.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  9. ↑ "Tigers Are Rescued in Thailand". nytimes.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  10. ↑ "The end for Thailand's infamous Tiger Temple". aljazeera.com. 5 June 2016. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  11. ↑ Ramsey, Adam (25 June 2016). "South Thailand's battle against the trauma of conflict". aljazeera.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  12. ↑ Ellis-Petersen, Hannah (28 June 2018). "Deluge of electronic waste turning Thailand into 'world's rubbish dump'". theguardian.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  13. ↑ Sherwell, Philip (11 April 2016). "How Thailand has fallen in love with Leicester City". telegraph.co.uk. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  14. ↑ Dotschkal, Janna (20 January 2015). "Finding Respite Among Cairo's Pigeon Fanciers". nationalgeographic.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  15. ↑ Thanthong-Knight, Randy. "Thailand's Democrat Party Keeps Ex-Premier as Leader Before Poll". bloomberg.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  16. ↑ Ramsey, Adam (12 July 2017). "The Ultimate Northern Thailand Road Trip". explorepartsunknown.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  17. ↑ "Hong Kong: Umbrellas And Revolution". roadsandkingdoms.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  18. ↑ "How to Cover a Protest". columbiavisuals.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  19. ↑ Mustard, Amanda (3 October 2017). "Want more women in journalism? Get predators out of our way". witness.worldpressphoto.org. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  20. ↑ 20.0 20.1 "12 Photographers Named For This Year's Joop Swart Masterclass". time.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  21. ↑ "Amanda Mustard Advisor". photoethics.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-06-05. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  22. ↑ "Shortlist Announced for Marilyn Stafford FotoReportage Award 2018". fotodocument.org. 12 June 2018. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  23. ↑ "Marilyn Stafford FotoReportage Award Winner". fotodocument.org. 16 June 2017. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  24. ↑ "Amanda Mustard". iwmf.org. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  25. ↑ "PDN'S 30 2015: Our Choice Of New And Emerging Photographers To Watch". photoville.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  26. ↑ "Malin Fezehai Is Awarded The $10,000 Wallis Annenberg Prize". digitalmag.pdnonline.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.[ลิงก์เสีย]
  27. ↑ "30 Under 30 Women Photographers". artpil.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
  28. ↑ Goodman, Elyssa (18 September 2014). "Young Photojournalist Amanda Mustard On Life In Cairo". featureshoot.com. สืบค้นเมื่อ 27 December 2018.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อแมนด้า_มัสตาร์ด&oldid=11161929"