วิกิพีเดีย

อิบน์ อัรรอวันดี

อะบูลฮะซัน อะห์มัด อิบน์ ยะห์ยา อิบน์ อิสฮาก อัรรอวันดี (อาหรับ: أبو الحسن أحمد بن يحيى بن إسحاق الراوندي) โดยทั่วไปรู้จักในนาม อิบน์ อัรรอวันดี (อาหรับ: ابن الراوندي;‎ ค.ศ. 827–911)[2] เป็นนักวิชาการและนักเทววิทยาชาวเปอร์เซียยุคแรก ในช่วงแรก เขาเป็นนักวิชาการสายอัลมัวะอ์ตะซิละฮ์ แต่ภายหลังปฏิเสธแนวคิดนี้ จากนั้นเขาจงกลายเป็นนักวิชาการชีอะฮ์ โดยมีข้อโต้แย้งว่าเขายังคงเป็นชีอะฮ์จนกระทั่งเสียชีวิตหรือกลายเป็นผู้ที่สงสัย[3] แม้ว่าข้อมูลส่วนใหญ่ยืนยันว่าภายหลังเขาปฏิเสธทุกศาสนาและกลายเป็นนักอเทวนิยม[4][5][6][7][8][9][10][11] ถึงแม้ว่าไม่มีหนังสือเล่มใดที่เหลือรอด ความเห็นของเขาก็ได้รับการรักษาผ่านนักวิจารณ์และหนังสือตอบกลับที่ยังหลงเหลืออยู่[12]

อิบน์ อัรรอวันดี
เกิดค.ศ. 827
มัรวุรรูษ[1] รัฐเคาะลีฟะฮ์อับบาซียะฮ์
เสียชีวิตค.ศ. 911
ชื่ออื่นอะบูลฮะซัน อะห์มัด อิบน์ ยะห์ยา อิบน์ อิสฮาก อัรรอวันดี
อาชีพนักเขียน
ยุคสมัยสมัยอับบาซียะฮ์ตอนต้นถึงตอนกลาง

ประวัติ แก้

อะบูลฮะซัน อะห์มัด อิบน์ ยะห์ยา อิบน์ อิสฮาก อัรรอวันดีเกิดใน ค.ศ. 827 ที่เกรตเตอร์โฆรอซอน ซึ่งปัจจุบันอยู่ในอัฟกานิสถานตะวันตกเฉียงเหนือ[13] อัรรอวันดีเกิดที่บัสราในรัชสมัยเคาะลีฟะฮ์อัลมะอ์มูนแห่งอับบาซียะฮ์[14] ยะห์ยา พ่อของเขา เป็นชาวเปอร์เซียเชื้อสายยิวที่หันมาเข้ารับอิสลามและสอนเรื่องการหักล้างทัลมุดแก่มุสลิม[15]

เขาเข้าร่วมฝ่ายอัลมัวะอ์ตะซิละฮ์แห่งแบกแดดและได้รับความโดดเด่น ในที่สุดเขาก็เหินห่างจากกลุ่มนี้และจัดตั้งพันธมิตรอย่างใกล้ชิดกับมุสลิมนิกายชีอะฮ์[6][8]และผู้ที่ไม่ใช่มุสลิม (มาณีกี, ยิว และอาจรวมคริสต์ด้วย) อัรรอวันดีกลายเป็นผู้ติดตามของอะบู อีซา อัลวัรรอก ก่อนจะเลิกนับถือศาสนาไปในที่สุด โดยเขาเขียนหนังสือหลายเล่มวิจารณ์ทุกศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งศาสนาอิสลาม[16][6][8]

อ่านเพิ่ม แก้

  • Stroumsa, Sarah (1999). Freethinkers of Medieval Islam: Ibn al-Rāwandī, Abū Bakr al-Rāzī, and Their Impact on Islamic Thought. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-11374-9.

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Sarah Stroumsa, The Blinding Emerald: Ibn al-Rāwandī's Kitāb al-Zumurrud
  2. ↑ Al-Zandaqa Wal Zanadiqa, by Mohammad Abd-El Hamid Al-Hamad, First edition 1999, Dar Al-Taliaa Al-Jadida, Syria (Arabic)
  3. ↑ Mirzaay, Abas (Spring 2014). "Ibn Rawandi's Defense of Kufan Shi'ism". Islamic Theology Studies. 2.
  4. ↑ Inati, Shams C (2000). Concise Routledge Encyclopedia of Philosophy. New York NY: Routledge. p. 377. ISBN 0-415-22364-4. ... Ibn ar-Rawandi wavered between a number of Islamic sects and then abandoned all of them in favour of atheism.
  5. ↑ al-A'sam, A. (1975). History of Ibn Ar-Riwandi the Heretic. Beirut: dar al-afaq al-Jadida.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 Groff, Peter (2007). Islamic Philosophy A-Z. Edinburgh: Edinburgh University Press Ltd. pp. 86–87. ISBN 978-0-7486-2089-0. A protean freethinker who experimented with Mu'tazilism and Shi'ism before finally embracing atheism, Ibn al-Rawandi was condemned by most Muslims as a dangerous heretic.
  7. ↑ Stroumsa, Sarah (1999). Freethinkers of Medieval Islam: Ibn Al-Rāwandī, Abū Bakr Al-Rāzī, and Their Impact on Islamic Thought. Leiden: Brill. doi:10.1163/9789004452848. ISBN 978-9004315471.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 Grant, Edward (2007). A History of Natural Philosophy: From the Ancient World to the Nineteenth Century. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 84–87. ISBN 9780511292101. สืบค้นเมื่อ 8 March 2021. Early in his life, Ibn al-Rawandi was a Mutazilite scholar, who, like all Mutazilite scholars sought to apply Greek philosophy to explicate Islamic theology. After rejecting Mutazilism, he turned for a while to Shi'ism. At some point, however, and for reasons that are apparently unknown, al-Rawnadi became a free thinker and repudiated Islam and revealed religion.
  9. ↑ Karabela, Mehmet (2014). Kalin, Ibrahim (บ.ก.). The Oxford Encyclopedia of Philosophy, Science, and Technology in Islam. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0199812578. Abū al-Ḥusayn Aḥmad b. Yaḥyā Ibn al-Rāwandī(815–860 or 910), perhaps one of the most controversial figures in early Islamic history, is frequently called the “arch-heretic”...both Muslims and non-Muslims (especially Jews) wrote polemics against Ibn al-Rāwandī in which they acknowledged the serious threat his work posed not only to Islam, but also to Judaism and all Abrahamic religions.
  10. ↑ Stroumsa, Sarah (1994). "The Blinding Emerald: Ibn Al Rawandi's Kitab Al-Zumurrud". Journal of the American Oriental Society. 114 (2): 163–185. doi:10.2307/603315. JSTOR 603315. สืบค้นเมื่อ 8 March 2021. Ibn al-Rawandi was indeed a heretic who denied the possibility of prophecy, and the K. al-Zumurrud was written in order to expound his heretical views
  11. ↑ Inati, Shams. "Ibn ar-Rawandi". MuslimPhilosophy.com. Routledge. สืบค้นเมื่อ 6 March 2021. A highly enigmatic and controversial figure in the history of Islamic thought, Ibn ar-Rawandi wavered between a number of Islamic sects and then abandoned all of them in favour of atheism. As an atheist, he used reason to destroy religious beliefs, especially those of Islam. He compared prophets to unnecessary magicians, God to a human being in terms of knowledge and emotion, and the Qur'an to an ordinary book. Contrary to Islamic belief, he advocated that the world is without a beginning and that heaven is nothing special.
  12. ↑ Ibn al-Rawandi, by Mehmet Karabela, in The Oxford Encyclopedia of Philosophy, Science, and Technology in Islam, edited by Ibrahim Kalin, vol. 1, New York: Oxford University Press, 2014.
  13. ↑ Medieval Islamic Civilization By Josef W. Meri, Jere L. Bacharach
  14. ↑ Min Tareekh Al-Ilhad Fi Al-Islam, From the History of Atheism in Islam by Abd-El Rahman Badawi pages: 87–206, Second edition 1991, Sinaa Lil Nasher Egypt (Arabic)
  15. ↑ Routledge Encyclopedia of Philosophy: Genealogy to Iqbal Page 636
  16. ↑ Stroumsa, Sarah (2006). Meri, Josef W.; Bacharach, Jere L. (บ.ก.). Medieval Islamic Civilization. ISBN 9780415966900. He became estranged from his former colleagues, perhaps due to his association with his mentor, the Manichaean Abu 'Isa al-Warraq. From that point on Ibn al-Rawandi is depicted by most (though not all) of our sources as a heretic who maliciously scoffs at all religions, particularly Islam...He spared no religion, but his most severe criticism was directed against Islam.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อิบน์_อัรรอวันดี&oldid=10647205"