อักษรสะมาริตัน

อักษรสะมาริตัน;
ชนิด	อักษรไร้สระ
ช่วงยุค	600 ปีก่อน ค.ศ. – ปัจจุบัน
ทิศทาง	ขวาไปซ้าย, บนลงล่าง
ภาษาพูด	ภาษาฮีบรูสะมาริตัน, ภาษาแอราเมอิกสะมาริตัน
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	ไฮเออโรกลีฟอียิปต์ ชุดตัวอักษรไซนายดั้งเดิม ฟินิเชีย พาลีโอ-ฮีบรู อักษรสะมาริตัน; ; ; ;
ISO 15924
ISO 15924	Samr (123), Samaritan
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง	Samaritan
ช่วงยูนิโคด	U+0800–U+083F
	บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ

อักษรสะมาริตัน พัฒนามาจากอักษรฮีบรูโบราณโดยชาวสะมาริตัน ซึ่งตามคัมภีร์ไบเบิล อพยพจากเมโสโปเตเมียมาสู่ปาเลสไตน์ในช่วง 1,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช และพัฒนาวัฒนธรรมและศาสนายิวขึ้น อักษรนี้ยังคงใช้โดยชาวสะมาริตันกลุ่มเล็กๆ ในเมืองนับลุสและในจตุรัสของโฮโลน

อักษรสะมาริตันเป็นที่รู้จักในโลกตะวันตกครั้งแรกผ่านการตีพิมพ์เอกสารตัวเขียนโทราห์สะมาริตันใน ค.ศ. 1631 โดยฌ็อง มอแร็ง^[2] ใน ค.ศ. 1616 Pietro della Valle นักเดินทาง ซื้อเอกสารฉบับสำเนาที่ดามัสกัส และเอกสารตัวเขียนนี้ (ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อ Codex B) ถูกนำไปฝากไว้ในห้องสมุดแถวปารีส^[3]

การพัฒนา

ตารางข้างล่างแสดงการพัฒนาของอักษรสะมาริตัน โดยเทียบกับอักษรฮีบรูด้านซ้าย แถวแนวตั้ง X แสดงรูปอักษรในสมัยใหม่

การพัฒนาของอักษรสะมาริตัน

อักษร

จารึกโบราณในภาษาฮีบรูสะมาริตัน ภาพถ่ายใน ป. ค.ศ. 1900 โดย Palestine Exploration Fund.

พยัญชนะ

ࠀ‎ ā'lāf

ࠁ‎ bīt

ࠂ‎ gā'mān

ࠃ‎ dā'lāt

ࠄ‎ īy

ࠅ‎ bā̊

ࠆ‎ zēn

ࠇ‎ īt

ࠈ‎ ṭīt

ࠉ‎ yūt

ࠊ‎ kā̊f

ࠋ‎ lā'bāt

ࠌ‎ mīm

ࠍ‎ nūn

ࠎ‎ sin'gā̊t

ࠏ‎ īn

ࠐ‎ fī

ࠑ‎ ṣā̊'dīy

ࠒ‎ qūf

ࠓ‎ rīš

ࠔ‎ šān

ࠕ‎ tā̊f

สระ

ࠖ‎

ࠗ‎ ā'lāf

࠘‎ รูปกลั้น

࠙‎ dagesh

ࠚ‎ แทรกเสียง yūt

ࠛ‎ แทรกเสียง yût

ࠜ‎ ē

ࠝ‎ e/ə

ࠞ‎ ā̊ː

ࠟ‎ ā̊

ࠠ‎ å

ࠡ‎ āː

ࠢ‎ ā

ࠣ‎ a

ࠤ‎ ă

ࠥ‎ ă

ࠦ‎ ū

ࠧ‎ u

ࠨ‎ î

ࠩ‎ ī

ࠪ‎ i

ࠫ‎ ō

ࠬ‎ sukun

เครื่องหมายวรรคตอน^[4]

࠭‎ Nequdaa (variant reading sign)

࠰‎ Nequdaa (word separator)

࠱‎ Afsaaq (interruption)

࠲‎ Anged (restraint)

࠳‎ Bau (prayer)

࠴‎ Atmaau (surprise)

࠵‎ Shiyyaalaa (question)

࠶‎ Abbreviation mark

࠷‎ Melodic qitsa

࠸‎ Ziqaa (shouting)

࠹‎ Qitsa (end of section)

࠺‎ Zaef (outburst)

࠻‎ Turu (teaching)

࠼‎ Arkaanu (submissiveness)

࠽‎ Sof mashfaat (full stop)

࠾‎ Annaau (rest)

อ้างอิง

↑ Himelfarb, Elizabeth J. "First Alphabet Found in Egypt", Archaeology 53, Issue 1 (Jan./Feb. 2000): 21.
↑ Exercitationes ecclesiasticae in utrumque Samaritanorum Pentateuchum, 1631
↑ Flôrenṭîn 2005, p. 1: "When the Samaritan version of the Pentateuch was revealed to the Western world early in the 17th century... [footnote: 'In 1632 the Frenchman Jean Morin published the Samaritan Pentateuch in the Parisian Biblia Polyglotta based on a manuscript that the traveler Pietro Della Valle had bought from Damascus sixteen years previously.]"
↑ Murtonen, A. (2015). "Materials for a non-Masoretic Hebrew Grammar III: A grammar of the Samatiran dialect of Hebrew". Studia Orientalia Electronica. 29: 1–113. สืบค้นเมื่อ 9 January 2024.

บรรณานุกรม

Flôrenṭîn, Moše (2005). Late Samaritan Hebrew: A Linguistic Analysis of Its Different Types. Brill. ISBN 978-900413841-4.

แหล่งข้อมูลอื่น

A Samaritan Bible, at the British library เก็บถาวร 2013-11-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Omniglot.com - Samaritan alphabet
Link to free Samaritan font (consonants only as of 2010)
Online keyboard for Samaritan script

[1] Himelfarb, Elizabeth J. "First Alphabet Found in Egypt", Archaeology 53, Issue 1 (Jan./Feb. 2000): 21.

[2] Exercitationes ecclesiasticae in utrumque Samaritanorum Pentateuchum, 1631

[FOOTNOTEFlôrenṭîn20051-3] Flôrenṭîn 2005, p. 1: "When the Samaritan version of the Pentateuch was revealed to the Western world early in the 17th century... [footnote: 'In 1632 the Frenchman Jean Morin published the Samaritan Pentateuch in the Parisian Biblia Polyglotta based on a manuscript that the traveler Pietro Della Valle had bought from Damascus sixteen years previously.]"

[4] Murtonen, A. (2015). "Materials for a non-Masoretic Hebrew Grammar III: A grammar of the Samatiran dialect of Hebrew". Studia Orientalia Electronica. 29: 1–113. สืบค้นเมื่อ 9 January 2024.

[1]

[2]

[3]

[4]