สังขยา (อาหารใช้ทา)
(เปลี่ยนทางจาก สังขยา (ขนมปัง))
สังขยา เป็นของหวานชนิดหนึ่งของไทยทำจาก ไข่ น้ำตาล กะทิ นำมากวนให้เข้ากัน นิยมแต่งสีและกลิ่นด้วยใบเตยให้ได้สีเขียว หรือผสมกับน้ำชาเรียกสังขยาชาเย็น ใช้ทาขนมปังหรือใช้เป็นไส้ขนมปัง ซาลาเปา[2]ในมาเลเซียและอินโดนีเซียมีขนมลักษณะเดียวกันนี้เรียก กายา หรือศรีกายา เป็นแบบที่ทำให้ข้น ใช้ทาขนมปัง ใช้เป็นไส้ขนมได้ด้วย ส่วนผสมเป็นไข่ กะทิ น้ำตาล เคี่ยวให้เข้ากัน นิยมใส่ใบเตยให้เป็นสีเขียวอ่อนหรือใส่ไข่ให้เป็นสีส้ม กายาที่ใช้กินกับขนมปังจะต่างจากกายาที่กินกับข้าวเหนียว[3]
พื้นผิวสังขยาแบบใกล้ชิด | |
ประเภท | ทา, จุ่ม |
---|---|
ภูมิภาค | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ภาคพื้นสมุทร[1] |
ชาติที่มีอาหารประจำชาติที่เกี่ยวข้อง | สิงคโปร์, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, บรูไน, ฟิลิปปินส์ และไทย |
ส่วนผสมหลัก | มะพร้าว, น้ำตาล, ไข่ |
ข้อมูลอื่น | คนละชนิดกับสัขยาที่กินกับข้าวเหนียวมูน |
ฟิลิปปินส์
แก้สังขยาในฟิลิปปินส์ทำจากกะทิ และน้ำตาลหรือกากน้ำตาล มีลักษณะคล้ายกัน
ระเบียงภาพ
แก้-
ขนมปังปิ้งทาสังขยา
-
สังขยาใบเตย
-
สังขยาชาเย็นเคียงกับขนมปังนึ่ง
อ้างอิง
แก้- ↑ Hui, Siu-Ling (April 2004). Queen Victoria Market: History, Recipes, Stories (ภาษาอังกฤษ). Wakefield Press. ISBN 978-1-86254-601-1.
- ↑ ติ๋มซำห้องแถวเป็นอาชีพ. กทม. แสงแดด. 2556
- ↑ พจน์ สัจจะ. สังขยามาจากไหน. ครัว. ปีที่ 19 ฉบับที่ 217 กรกฎาคม 2555. หน้า 91 - 95