ในศาสนาฮินดูและศาสนาพุทธแบบทิเบต ศักติ (สันสกฤต: शक्ति) คือพลังอำนาจที่ขับเคลื่อนเอกภพ โดยเฉพาะในศาสนาฮินดูมีลัทธิศักติซึ่งบูชาพระแม่อาทิศักติเป็นพระเป็นเจ้า[1]

ลัทธิศักติเกิดขึ้นภายหลังการเสื่อมถอยของศาสนาพุทธในอนุทวีปอินเดีย เทวีท้องถิ่นและพื้นเมืองต่าง ๆ รวมถึงวีรสตรีท้องถิ่นได้ถูกรวมเข้ากันเป็นเทวีทั้งของฮินดูและวัชรยาน[2] แนวคิดของลัทธิศักติมีอิทธิพลต่อลัทธิไวษณพ (ลัทธิที่บูชาพระวิษณุเป็นหลัก) และ ลัทธิไศวะ (ลัทธิที่บูชาพระศิวะเป็นหลัก) โดยมีองค์เทวีต่าง ๆ เป็น ศักติ/พลัง ของพระวิษณุและพระศิวะตามลำดับ

อ้างอิง แก้

  1. https://xn--12cn0cga1azjg1mtc2h.com/40-116-ความหมาย-ศักติ.html
  2. Sanderson, Alexis. "The Śaiva Literature". เก็บถาวร 4 มีนาคม 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Journal of Indological Studies (Kyoto), Nos. 24 & 25 (2012–2013), 2014, pp. 80.