วิกิพีเดีย

ลัทธิอนาธิปไตย-คอมมิวนิสต์

ลัทธิอนาธิปไตย-คอมมิวนิสต์, ลัทธิอนาธิปไตยคอมมิวนิสต์,[1] ลัทธิคอมมิวนิสต์เสรี, ลัทธิคอมมิวนิสต์แบบอิสรนิยม,[2][3][4][5][6] หรือ ลัทธิคอมมิวนิสต์อนาธิปไตย[7][8] เป็นปรัชญาทางการเมืองและแนวคิดในการฝักฝ่ายอนาธิปไตย ซึ่งได้สนับสนุนในการล้มล้างรัฐ ทุนนิยม ค่าจ้างแรงงาน และทรัพย์สินส่วนบุคคล (ในขณะที่ยังคงไว้ในการเคารพสำหรับทรัพย์สินส่วนบุคคล พร้อมกับสินค้าที่เป็นเจ้าของโดยรวม สินค้าและบริการ)[9] ในความนิยมของคอมมูนผู้เป็นเจ้าของร่วมกันของวิธีการผลิต[10][11] ระบอบประชาธิปไตยโดยตรง(ระหว่างคอมมูน ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม) สหกรณ์ การกระจายของมีค่าอย่างเท่าเทียมกัน และเครือข่ายระดับระนาบของสภาแรงงานกับการผลิตและการบริโภคที่มีหลักการชี้นำเป็นพื้นฐาน: "จากแต่ละคนตามความสามารถ ให้แต่ละคนตามความต้องการ"[12][13]

บางรูปแบบของอนาธิปไคยคอมมิวนิสต์ เช่น การก่อจลาจลอนาธิปไตย ซึ่งได้รับอิทธิพลอย่างมากจากความเห็นแก่ตัวและลัทธิปัจเจกชนนิยม มีความเชื่อว่า อนาธิปไคยคอมมิวนิสต์เป็นระบบสังคมที่ดีที่สุดจากการตะหนักถึงเสรีภาพส่วนบุคคล[14][15][16][17] นักอนาธิปไตย-คอมมิวนิสต์ส่วนใหญ่มักจะมองว่าอนาธิปไคยคอมมิวนิสต์เป็นวิธีการปรองดองของฝ่ายค้านระหว่างปัจเจกบุคคลและสังคม[18][19][20][21][22]

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Bolloten, Burnett (1991). The Spanish Civil War: revolution and counterrevolution. UNC Press Books. p. 65. ISBN 978-0-8078-1906-7. สืบค้นเมื่อ 2011-03-25.
  2. ↑ According to anarchist historian Max Nettlau, the first use of the term "libertarian communism" was in November 1880, when a French anarchist congress employed it to more clearly identify its doctrines. Nettlau, Max (1996). A Short History of Anarchism. Freedom Press. p. 145. ISBN 978-0-900384-89-9.
  3. ↑ "Anarchist communism is also known as anarcho-communism, communist anarchism, or, sometimes, libertarian communism". "Anarchist communism - an introduction" by Libcom.org.
  4. ↑ "The terms libertarian communism and anarchist communism thus became synonymous within the international anarchist movement as a result of the close connection they had in Spain (with libertarian communism becoming the prevalent term)". "Anarchist Communism & Libertarian Communism" by Gruppo Comunista Anarchico di Firenze. from "L'informatore di parte", No.4, October 1979, quarterly journal of the Gruppo Comunista Anarchico di Firenze.
  5. ↑ "The 'Manifesto of Libertarian Communism' was written in 1953 by Georges Fontenis for the Federation Communiste Libertaire of France. It is one of the key texts of the anarchist-communist current". "Manifesto of Libertarian Communism" by Georges Fontenis.
  6. ↑ "In 1926 a group of exiled Russian anarchists in France, the Delo Truda (Workers' Cause) group, published this pamphlet. It arose not from some academic study but from their experiences in the 1917 Russian revolution". "The Organizational Platform of the Libertarian Communists" by Delo Truda.
  7. ↑ "The Schism Between Individualist and Communist Anarchism" by Wendy McElroy.
  8. ↑ "Anarchist communism is also known as anarcho-communism, communist anarchism, or, sometimes, libertarian communism". "Anarchist communism - an introduction" by Jacques Roux.
  9. ↑ "The revolution abolishes private ownership of the means of production and distribution, and with it goes capitalistic business. Personal possession remains only in the things you use. Thus, your watch is your own, but the watch factory belongs to the people". Alexander Berkman. "What Is Communist Anarchism?" [1].
  10. ↑ Mayne, Alan James (1999). From Politics Past to Politics Future: An Integrated Analysis of Current and Emergent Paradigms. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-96151-0. สืบค้นเมื่อ 2010-09-20.
  11. ↑ Anarchism for Know-It-Alls By Know-It-Alls For Know-It-Alls, For Know-It-Alls. Filiquarian Publishing, LLC. January 2008. p. 14. ISBN 978-1-59986-218-7. สืบค้นเมื่อ 2010-09-20.
  12. ↑ Fabbri, Luigi. "Anarchism and Communism." Northeastern Anarchist #4. 1922. 13 October 2002. [2].
  13. ↑ Makhno, Mett, Arshinov, Valevski, Linski (Dielo Trouda). "The Organizational Platform of the Libertarian Communists". 1926. Constructive Section: available here.
  14. ↑ Christopher Gray, Leaving the Twentieth Century, p. 88.
  15. ↑ "Towards the creative Nothing" by Renzo Novatore
  16. ↑ Post-left anarcho-communist Bob Black after analysing insurrectionary anarcho-communist Luigi Galleani's view on anarcho-communism went as far as saying that "communism is the final fulfillment of individualism...The apparent contradiction between individualism and communism rests on a misunderstanding of both...Subjectivity is also objective: the individual really is subjective. It is nonsense to speak of "emphatically prioritizing the social over the individual,"...You may as well speak of prioritizing the chicken over the egg. Anarchy is a "method of individualization." It aims to combine the greatest individual development with the greatest communal unity."Bob Black. Nightmares of Reason.
  17. ↑ "Modern Communists are more individualistic than Stirner. To them, not merely religion, morality, family and State are spooks, but property also is no more than a spook, in whose name the individual is enslaved - and how enslaved!...Communism thus creates a basis for the liberty and Eigenheit of the individual. I am a Communist because I am an Individualist. Fully as heartily the Communists concur with Stirner when he puts the word take in place of demand - that leads to the dissolution of property, to expropriation. Individualism and Communism go hand in hand". "Stirner: The Ego and His Own". Max Baginski. Mother Earth. Vol. 2. No. 3 May 1907.
  18. ↑ "Communism is the one which guarantees the greatest amount of individual liberty — provided that the idea that begets the community be Liberty, Anarchy...Communism guarantees economic freedom better than any other form of association, because it can guarantee wellbeing, even luxury, in return for a few hours of work instead of a day's work". "Communism and Anarchy" by Peter Kropotkin.
  19. ↑ "This other society will be libertarian communism, in which social solidarity and free individuality find their full expression, and in which these two ideas develop in perfect harmony". Organisational Platform of the Libertarian Communists by Dielo Truda (Workers' Cause).
  20. ↑ "I see the dichotomies made between individualism and communism, individual revolt and class struggle, the struggle against human exploitation and the exploitation of nature as false dichotomies and feel that those who accept them are impoverishing their own critique and struggle". "My Perspectives" เก็บถาวร 2011-07-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน by Willful Disobedience Vol. 2, No. 12.
  21. ↑ L. Susan Brown, The Politics of Individualism, Black Rose Books (2002).
  22. ↑ L. Susan Brown, "Does Work Really Work?".
 

บทความเกี่ยวกับการเมือง การปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ลัทธิอนาธิปไตย-คอมมิวนิสต์&oldid=10229897"