ลอดช่อง
ลอดช่อง คือ ขนมพื้นบ้านที่ใช้แป้งข้าวเจ้าเป็นวัตถุดิบ เป็นที่นิยมแพร่หลายในไทยชนิดหนึ่ง มีจุดกำเนิดร่วมในทั่วทั้ง เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เชื่อกันว่ามีต้นกำเนิดมาจากประเทศ อินโดนีเซีย[1] โดยอินโดนีเซีย[1] มาเลเซีย[2] เรียกว่า เจ็นดล (cendol; 珍多冰; Zhēn duō bīng; เจิน โตว ปิง) อีกทั้งแพร่หลายในพม่า (เรียกว่า မုန့်လက်ဆောင်း; Mont let saung) เวียดนาม และสิงคโปร์
 | |
| ชื่ออื่น | Mont let saung (พม่า) เซนดอล (มาเลเซีย สิงคโปร์ อินโดนีเซีย) ดาเว็ต (เกาะชวา) |
|---|---|
| ประเภท | ขนม |
| แหล่งกำเนิด | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
| ส่วนผสมหลัก | กะทิ, แป้งใส่สีเขียว, น้ำแข็งไส, น้ำตาลมะพร้าว |
ในประเทศไทย ลอดช่อง บางทีเรียกว่า ลอดช่องสิงคโปร์ มีที่มาจากชื่อร้านสิงคโปร์โภชนาที่เยาวราช กรุงเทพฯ[3]
รากศัพท์แก้ไข
ในอินโดนีเซียเชื่อว่า เจ็นดลมีความเกี่ยวข้องกับคำ jendol ในภาษาชวา ภาษาซุนดาและภาษาอินโดนีเซีย หมายถึง โหนก หรือ โป่ง ซึ่งมีความหมายโดยนัยหมายถึงเยลลี่ที่มีรูปร่างคล้ายตัวหนอน ในเวียดนาม เรียกว่าบั๊ญหลต (bánh lọt) " ซึ่งเป็นส่วนผสมของขนมที่ชื่อเจ่ หรือเจ่บาเหม่า
ส่วนผสมแก้ไข
ส่วนผสมทั่วไปของลอดช่องสิงคโปร์คือกะทิ แป้งปั้นเป็นรูปแท่งใส่สีเขียว โดยปกติมาจากใบเตย น้ำแข็งปั่นและน้ำตาลมะพร้าว ส่วนผสมเพิ่มอื่นๆได้แก่ ถั่วแดง ข้าวเหนียว เฉาก๊วย ในซุนดา ลอดช่องสิงคโปร์เป็นขนมทำจากแป้งหรือสาคูปั้นเป็นแท่ง กินกับกะทิและน้ำเชื่อมจากน้ำตาลของต้นหมาก ไม่ใส่น้ำแข็ง ในภาษาชวา เจ็นดล หมายถึงส่วนที่เป็นแป้งสีเขียวเท่านั้น ถ้านำเจ็นดลมารวมกับน้ำตาลมะพร้าว และกะทิจะเรียกดาเว็ต ดาเว็ตที่นิยมมากที่สุดคือ เอส ดาเว็ตในชวากลาง ด้วยอิทธิพลจากสิงคโปร์ และอาหารตะวันตก ทำให้มีลอดช่องสิงคโปร์รูปแบบแปลกๆ เช่น กินกับไอศกรีมวานิลลาหรือทุเรียน[4]
การจำหน่ายแก้ไข
เจ็นดลเป็นขนมที่นิยมทั่วไปในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และนิยมขายทั้งในศูนย์อาหาร ข้างถนนและที่อื่น ๆ[5] ลอดช่องสิงคโปร์หรือดาเว็ตดั้งเดิมไม่กินกับน้ำแข็ง แต่เมื่อเทคโนโลยีเข้ามาทำให้มีเจ็นดลเย็นกินกับน้ำแข็ง (เอส เซอรัต) เป็นไปได้ว่าในแต่ละประเทศมีสูตรเฉพาะของตนเอง โดยเฉพาะเมืองเก่าของมาเลเซีย เช่น มะละกา ปีนัง และกัวลาลัมเปอร์
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ 1.0 1.1 "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-09-10. สืบค้นเมื่อ 2012-07-13.
- ↑ Shaving the Ice, Cutting the Heat
- ↑ aichan (2564-04-04). "สิงคโปร์โภชนา ต้นกำเนิดลอดช่องสิงคโปร์ ขนมหวานสัญชาติไทยแท้ ๆ". ทรูไอดี. กรุงเทพฯ: True Digital Group. สืบค้นเมื่อ 2564-04-11.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=และ|date=(help)CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ YourSingapore.com - Cendol
- ↑ "My Asian Kitchen: Cendol". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-14. สืบค้นเมื่อ 2012-07-13.
แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข
| คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: ลอดช่อง |