รูด็อล์ฟ ดีเซิล

รูด็อล์ฟ คริสทีอัน คาร์ล ดีเซิล (เยอรมัน: Rudolf Christian Karl Diesel; 18 มีนาคม ค.ศ. 1858 – 30 กันยายน ค.ศ. 1913) เป็นชาวเยอรมันคนแรกที่นำเครื่องจักรดีเซลแรงอัดสูงมาใช้ ดีเซิลเริ่มพัฒนาเครื่องจักรเป็นชื่อของตนเอง ในปี ค.ศ. 1892 และได้รับสิทธิบัตรเครื่องยนต์สันดาปภายในที่ใช้น้ำมันเป็นเชื้อเพลิงชนิดใหม่ ซึ่งเป็นการจุดระเบิดโดยความร้อนจากการอัดอากาศในโมเลกุลมีความหนาแน่นขึ้นในกระบอกสูบ เมื่อโฝเลกุลถูกบีบอัดก็จะเกิดพลังงานความร้อนขึ้น และฉัดน้ำมันเพื่อให้เกิดการสันดาป โดยไม่ใช้ประกายไฟหรือหัวเทียน เครื่องยนต์ดีเซลต้นแบบสร้างเสร็จในปี ค.ศ. 1897 ได้รับความสนใจจากทั่วโลก ภายหลังมีการตั้งโรงงานผลิตเครื่องยนต์ที่เมืองเอาคส์บวร์ค ซึ่งมีการปรับปรุงในการออกแบบและมีการนำโลหะผสมที่น้ำหนักเบามาช่วยแก้ไขข้อบกพร่องอีกด้วย

รูด็อล์ฟ ดีเซิล
ดีเซิล ป. ค.ศ. 1900
เกิด	Rudolf Christian Karl Diesel 18 มีนาคม ค.ศ. 1858(1858-03-18) ปารีส, จักรวรรดิฝรั่งเศสที่สอง
เสียชีวิต	29 กันยายน ค.ศ. 1913(1913-09-29) (55 ปี) ช่องแคบอังกฤษ
สาเหตุเสียชีวิต	ไม่ทราบ; เป็นไปได้ทั้งถูกฆ่า (อรรถาธิบาย) หรือฆ่าตัวตาย (ชีวประวัติ)
สุสาน	ทะเลเหนือ
สัญชาติ	เยอรมัน
อาชีพ	วิศวกร, นักประดิษฐ์, ผู้ประกอบการ
นายจ้าง	Sulzer, Linde, MAN AG, Deutz
มีชื่อเสียงจาก	ผู้คิดค้นเครื่องยนต์ดีเซล
คู่สมรส	Martha Flasche
บุตร	3
บิดามารดา	Elise Diesel, Theodor Diesel
รางวัล	Elliott Cresson Medal (1901)
ลายมือชื่อ

รูด็อล์ฟ ดีเซิล เมื่อ ค.ศ. 1883

ประวัติ

รูด็อล์ฟ ดีเซิล เกิดเมื่อวันที่ 18 มีนาคม ค.ศ. 1858 ในกรุงปารีส ฝรั่งเศส พ่อแม่ของเขาย้ายมาจากเยอรมนี เขาเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะจึงได้รับการศึกษาที่ดี เขาได้เข้ามาศึกษาที่ประเทศอังกฤษ และในระดับอุดมศึกษาเขาได้ศึกษาต่อที่โรงเรียนอาชีวศึกษาที่เมืองเอาคส์บวร์ค และราชวิทยาลัยเทคนิคบาวาเรียแห่งมิวนิก สาขาวิศวกรรมศาสตร์

หลังจากจบการศึกษาจากราชวิทยาลัยเทคนิคบาวาเรียแห่งมิวนิก ดีเซิลได้เดินทางกลับบ้านเกิดที่กรุงปารีส และได้เข้าทำงานในโรงงานประกอบเครื่องทำน้ำแข็งของศาสตราจารย์คาร์ล ฟ็อน ลินเดอ ซึ่งเป็นอาจารย์ของเขาเองที่วิทยาลัย การทำงานในโรงงานแห่งนี้ ดีเซิลต้องทำงานในหลายตำแหน่งหน้าที่ ได้แก่ ตัวแทนซื้อขาย คนคุมงาน ประดิษฐ์ซ่อมเครื่องกล ผู้อำนวยการและที่ปรึกษา ต่อมาเมื่อลินเดอเปิดโรงงานประกอบเครื่องทำน้ำแข็งขึ้นในเมืองมิวนิก ดีเซิลได้ขอลินเดอย้ายไปทำงานที่นั่น

ในระหว่างนี้เอง ดีเซิลได้ศึกษาเกี่ยวกับเครื่องจักร และสามารถประดิษฐ์เครื่องยนต์ที่ใช้ก๊าซแอมโมเนียแทนการใช้พลังงานไอน้ำได้ และเครื่องยนต์ที่อาศัยหลักการสันดาป แต่ผลงานที่สร้างชื่อเสียงให้กับเขามากที่สุดก็คือ เครื่องยนต์แบบใช้อากาศอัด แต่เครื่องยนต์ชนิดใหม่ที่ดีเซิลได้ประดิษฐ์ขึ้นก็ยังมีข้อเสียอยู่ที่ผนังกระบอกสูบไม่แข็งแรงพอที่จะต่อความดันอากาศสูง ๆ ได้ ดังนั้นเขาจึงหันมาปรับปรุงการประดิษฐ์กระบอกสูบ เครื่องยนต์ของดีเซิลประสบความสำเร็จในปี ค.ศ. 1897 โดยเขาได้ใช้เวลาในการค้นคว้านานถึง 5 ปี ดีเซิลได้ตั้งชื่อเครื่องยนต์ตามชื่อของเขาว่า "ดีเซิล" (ดีเซล) ตามคำแนะนำของภรรยา

สิทธิบัตรเครื่องยนต์ดีเซล

ต่อมาในเดือนตุลาคมปีเดียวกันนั้นเอง ดีเซิลได้ตั้งบริษัทขึ้นเพื่อผลิตเครื่องยนต์ดีเซลออกจำหน่าย โดยตั้งชื่อบริษัทแห่งนี้ว่า ไรซิงเกอร์ไมเยอร์ และรูด็อล์ฟ ดีเซิล บริษัทของเขาได้ดำเนินกิจการไปได้ด้วยดี นอกจากนี้เขายังได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยอีกหลายแห่ง แต่ในไม่ช้าดีเซิลก็ต้องพบกับความเดือดร้อนแสนสาหัส เนื่องจากในขณะนั้นกฎหมายเรื่องสิทธิบัตร ยังมีความละหลวมอยู่มาก ทำให้ดีเซิลต้องเสียเงินทองเป็นจำนวนมากในการฟ้องร้องเพื่อเรียกร้องในสิทธิบัตรเครื่องยนต์ของเขา อีกทั้งสุขภาพของเขายังเสื่อมโทรมลงเรื่อย ๆ เพราะความเหน็ดเหนื่อยทั้งทางกายและทางใจจากการต่อสู้ในเรื่องสิทธิบัตร และต่อมาบริษัทของเขาก็ต้องประสบกับภาวะการขาดทุนอย่างรุนแรง

ในช่วงบั้นปลายชีวิตของดีเซิล เขาท้อแท้ใจอย่างมากเพราะสิ่งที่เขาทุ่มเทอย่างหนักมาตลอดระยะเวลาต้องล้มเหลวลงอย่างไม่เป็นท่า ดังนั้นในปี ค.ศ. 1913 เขาได้เดินทางไปยังประเทศอังกฤษและไม่ได้เดินทางกลับมาอีกเลย ซึ่งภายหลังมีข่าวว่าเขาได้หายไปในช่องแคบอังกฤษ แม้ว่าดีเซิลจะเสียชีวิตไปแล้ว แต่สิ่งที่เขาได้ทิ้งไว้สร้างคุณประโยชน์ให้กับนักประดิษฐ์รุ่นหลังเป็นอย่างมากก็คือ เครื่องยนต์ดีเซล ที่มีประสิทธิภาพในการใช้งาน

แหล่งข้อมูลอื่น

• http://social.eduzones.com/hunny/3700 เก็บถาวร 2008-05-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน