สายสีแดง (องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์)

สายสีแดง
ข้อมูลทั่วไป
เจ้าของ	การคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์
ที่ตั้ง	บอสตัน
ปลายทาง	สถานีอะเลไวฟ์; สถานีแอชมอนต์;
จำนวนสถานี	17 (Alewife–Ashmont); 18 (Alewife–Braintree)
การดำเนินงาน
รูปแบบ	รถไฟใต้ดิน
เส้นทาง	2
ผู้ดำเนินงาน	การคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์
ขบวนรถ	Type 1, Type 2, Type 3 Red Line
ผู้โดยสารต่อวัน	241,603 คน (2010)
ประวัติ
เปิดเมื่อ	ค.ศ. 1912
ข้อมูลทางเทคนิค
ลักษณะทางวิ่ง	ใต้ดิน
รางกว้าง	4 ft 8 1⁄2 in (1,435 mm)
ระบบจ่ายไฟ	รางที่สาม

รถไฟใต้ดินบอสตัน สายสีแดง เป็นเส้นทางรถไฟฟ้าในระบบการคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์ บอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ เชื่อมต่อกับ รถไฟชานเมืองบอสตัน รถไฟใต้ดินบอสตัน สายสีเขียว รถไฟใต้ดินบอสตัน สายสีส้ม และรถโดยสารประจำทางบอสตัน สายสีเงิน เป็นเพียงเส้นทางเดียวที่ผ่านมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด

รายชื่อสถานี แก้

เส้นทางหลัก แก้

สถานี	ที่ตั้ง	เปิดให้บริการ	จุดเชื่อมต่อและหมายเหตุ
สถานีอะเลไวฟ์	แคมบริดจ์	30 มีนาคม ค.ศ. 1985^[2]	สถานีขนส่งผู้โดยสาร
สถานีเดวิส	โซเมอร์วิลล์	8 ธันวาคม ค.ศ. 1984^[2]
สถานีปอร์เตอร์	แคมบริดจ์	8 ธันวาคม ค.ศ. 1984^[2]	รถไฟชานเมืองอ่าวแมสซาชูเซตส์
สถานีฮาร์วาร์ด	ใกล้กับ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด	6 กันยายน ค.ศ. 1983
สถานีเซ็นทรัล	แคมบริดจ์	23 มีนาคม ค.ศ. 1912
สถานีเคนดัล/เอ็มไอที	แคมบริดจ์	23 มีนาคม ค.ศ. 1912	เดิมชื่อ "เคนดัล"
สถานีชาร์ลส์/เอ็มจีเอช	บอสตัน	27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1932	เดิมชื่อ "ชาร์ลส์"
สถานีปาร์คสตรีท	บอสตัน	23 มีนาคม ค.ศ. 1912	รถไฟใต้ดินอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีเขียว
สถานีดาวน์ทาวน์ครอสซิง	บอสตัน	4 เมษายน ค.ศ. 1915	รถไฟใต้ดินอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีส้ม และรถโดยสารประจำทางอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีเงิน
สถานีเซาท์	บอสตัน	3 ธันวาคม ค.ศ. 1916	รถโดยสารประจำทางอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีเงิน
สถานีบรอด์เวย์	เซาท์บอสตัน	15 ธันวาคม ค.ศ. 1917
สถานีแอนดรูว์	เซาท์บอสตัน	29 มิถุนายน ค.ศ. 1918
North of JFK/UMass, the Red Line surfaces and separates into two branches which operate on separate platforms at JFK/UMass. Just south of the station, the two branches divide as described below.
สถานีเจเอฟเค/ยูมาส	ดอร์เชสเตอร์	5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1927	รถไฟชานเมืองอ่าวแมสซาชูเซตส์

สายแอชมอนต์ แก้

สถานี	ที่ตั้ง	เปิดให้บริการ
สถานีซาวินฮิล	ถนนซาวินฮิล ถนนซิดนีย์	5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1927
สถานีฟีลด์คอร์นเนอร์	ถนนชาร์ลส์ ถนนดอร์เชสเตอร์	5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1927
สถานีชาวมัต	ถนนเดย์ตัน	1 กันยายน ค.ศ. 1928
สถานีแอชมอนต์	ถนนแอชมอนต์ ถนนดอร์เชสเตอร์	1 กันยายน ค.ศ. 1928

สายเบรนทรี แก้

สถานี	ที่ตั้ง	เปิดให้บริการ^[2]	จุดเชื่อมต่อและหมายเหตุ
สถานีนอร์ทควูนซี	ควูนซี	1 กันยายน ค.ศ. 1971
สถานีวอลลาสตัน	ควูนซี
สถานีควูนซีเซ็นเตอร์	ควูนซี		รถไฟชานเมืองอ่าวแมสซาชูเซตส์
สถานีควูนซีแอดัมส์	ควูนซี	10 กันยายน ค.ศ. 1983	Park and ride
สถานีเบรนด์ทรี	เบรนด์ทรี	22 มีนาคม ค.ศ. 1980	รถไฟชานเมืองอ่าวแมสซาชูเซตส์: Old Colony Lines Park and ride

อ้างอิง แก้

↑ "Ridership and Service Statistics" (PDF). Massachusetts Bay Transportation Authority. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-08-13. สืบค้นเมื่อ 3 October 2011.
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Belcher, Jonathan (20 July 2011). "Changes to Transit Service in the MBTA district" (PDF). NETransit. สืบค้นเมื่อ 3 October 2011.

บรรณานุกรม แก้

Cheney, Frank. (2002) Boston's Red Line: Bridging the Charles from Alewife to Braintree, Arcadia Publishing. ISBN 9780738510477

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

[1] "Ridership and Service Statistics" (PDF). Massachusetts Bay Transportation Authority. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-08-13. สืบค้นเมื่อ 3 October 2011.

[changes-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 Belcher, Jonathan (20 July 2011). "Changes to Transit Service in the MBTA district" (PDF). NETransit. สืบค้นเมื่อ 3 October 2011.

[1]

[2]