มูฮัมมัด รัคมัน
มูฮัมมัด รัคมัน (อินโดนีเซีย: Muhammad Rachman) มีชื่อเต็มว่า มูฮัมมัด รัคมัน ซาวาลูดิน บิน ซูไฮมัต (Mohamad Rachman Sawaludin bin Suhaimat) เกิดเมื่อ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2514 ที่เมืองเมอเราเก จังหวัดปาปัว ประเทศอินโดนีเซีย เป็นอดีตแชมป์โลกในรุ่นมินิมัมเวต (105 ปอนด์) 2 สมัย ใน 2 สถาบัน คือ สหพันธ์มวยนานาชาติ (ไอบีเอฟ) และสมาคมมวยโลก (ดับเบิลยูบีเอ)
มูฮัมมัด รัคมัน | |
|---|---|
| เกิด | มูฮัมมัด รัคมัน ซาวาลูดิน บิน ซูไฮมัต 23 ธันวาคม พ.ศ. 2514 |
ประวัติ
แก้รัคมันเป็นแชมป์โลกคนที่ 4 ของอินโดนีเซียต่อจากเอ็ลลี ปีกัล, นิกโก้ โธมัส และคริส จอห์น รัคมัน เป็นแชมป์โลกรุ่นมินิฟลายเวต สหพันธ์มวยนานาชาติ ที่ได้แชมป์จากดาเนียล เรเยส ฉายา "เดอะร็อกเบรกเกอร์" ของรัคมันได้มาจากหลังจากชนะเออร์เนสโต้ รูบิลลาร์ ซึ่งมีฉายาว่า "เดอะร็อก" ซึ่งรัคมันได้เสียแชมป์ให้โฟลรันเต คอนเดส นักมวยชาวฟิลิปปินส์
ใน พ.ศ. 2549 รัคมันเข้าเรียนกฎหมายที่มหาวิทยาลัยปูตราบังซา อินโดนีเซีย
ใน พ.ศ. 2554 รัคมันสามารถเอาชนะน็อกขวัญไทย ศิษย์หมอเส็ง นักมวยชาวไทยได้ถึงประเทศไทย ทำให้ได้แชมป์โลกในสมัยที่ 2 ของสมาคมมวยโลก แต่เมื่อป้องกันตำแหน่งครั้งแรกก็เสียแชมป์ทันทีเมื่อเป็นฝ่ายแพ้คะแนนอย่างไม่เป็นเอกฉันท์ ต่อพรสวรรค์ ป.ประมุข นักมวยชาวไทยอีกเช่นกัน ซึ่งทางรัคมันไม่ยอมรับผลการตัดสินในครั้งนี้[1]
ในวันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 รัคมันมีโอกาสขึ้นชิงแชมป์โลกเฉพาะกาลในรุ่นมินิมัมเวต สมาคมมวยโลก กับน็อคเอาท์ ซีพีเฟรชมาร์ท เจ้าของตำแหน่งชาวไทย ที่เวทีมวยชั่วคราว ลานหน้าศาลากลางจังหวัดจันทบุรี ในฐานะรองแชมป์โลกอันดับ 9 ท่ามกลางเสียงวิจารณ์จากสื่อมวลชน เพราะรัคมันขึ้นชกเพียง 2 ครั้งเท่านั้นในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา อีกทั้งมีวัยกว่า 43 ปีแล้ว[2] ผลการชก รัคมันเป็นฝ่ายแพ้คะแนนไปอย่างเป็นเอกฉันท์[3]
เกียรติประวัติ
แก้- แชมป์อินโดนีเซียรุ่นมินิมัมเวต (2542 – 2543)
- แชมป์อินโดนีเซียรุ่นไลต์ฟลายเวต (2543 )
- แชมป์สหพันธ์มวยนานาชาติ แพนแปซิฟิกรุ่นมินิมัมเวต
- ชิง 1 ธันวาคม 2543 ชนะน็อก โรเจอร์ มานานกวิน ยก 8 ที่กรุงจาการ์ตา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่1, 3 เมษายน 2544 เสมอกับ ลิโต ดันกุด ที่อินโดนีเซีย
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่2, 12 มีนาคม 2545 ชนะคะแนน ลิน เมมานี ที่ชวาตะวันออก อินโดนีเซีย
- สละแชมป์
- แชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวต IBF
- ชิง 14 กันยายน 2547 ชนะคะแนน ดาเนียล เรเยส ที่จาการ์ตา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่1, 5 เมษายน 2547 เสมอโดยเทคนิคกับ ฟ้าลั่น ศักดิ์กรีรินทร์ ที่ปาปัว
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่2, 6 พฤษภาคม 2549 ชนะน็อก โอมาร์ โซโต ยก 6 ที่จาการ์ตา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่3, 23 ธันวาคม 2549 ชนะน็อก เบนจี้ โซรอลลา ยก 7 ที่จาการ์ตา
- เสียแชมป์ 7 กรกฎาคม 2550 แพ้คะแนน โฟลรันเต คอนเดส ที่จาการ์ตา
- แชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวต WBA (2554)
- ชิง 19 เมษายน 2554 ชนะน็อก ขวัญไทย ศิษย์หมอเส็ง ยก 9 ที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี แขวงทวีวัฒนา เขตทวีวัฒนา กรุงเทพมหานคร[4]
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่1, 30 กรกฎาคม 2554 แพ้คะแนน พรสวรรค์ ป.ประมุข ที่เวทีมวย สตูดิโอ 5 อินโดนีเซียทีวี สถานีโทรทัศน์ SCTV จาการ์ตา[5]
อ้างอิง
แก้- ↑ [https://web.archive.org/web/20110731232257/http://dailynews.co.th/newstartpage/index.cfm?page=content&categoryId=282&contentID=154285 เก็บถาวร 2011-07-31 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน อิเหนาประท้วงพรสวรรค์ไม่ตรวจฉี่ จากเดลินิวส์]
- ↑ สื่ออัดเละ..น็อกเอ้าท์ ป้อง รัชมาน…!
- ↑ หน้า 19 กีฬา, น็อกเอาท์ป้องแชมป์ต้อนรัชมาน. "ย่อยข่าวกีฬา". เดลินิวส์ฉบับที่23,885: วันศุกร์ที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2558 แรม 2 ค่ำ เดือน 4 ปีมะเมีย
- ↑ [ลิงก์เสีย] "ขวัญไทย" แพ้น็อกเสียเข็มขัดให้มวยเฒ่าจากอินโดฯ "พูนสวัสดิ์" ปลอบใจแฟนคาดแชมป์สำเร็จ จากมติชน
- ↑ 'พรสวรรค์'ทำสำเร็จ อัดอิเหนา ซิวแชมป์WBA จากไทยรัฐ
- สถิติการชก boxrec.com เก็บถาวร 2012-06-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อังกฤษ)