ภาษาพิวนิก
ภาษาพิวนิก (อังกฤษ: Punic language) เป็นวิธภาษาที่สูญหายแล้วของภาษาฟินิเชีย ภาษาคานาอันในสาขาเซมิติกตะวันตกเฉียงเหนือของกลุ่มภาษาเซมิติก ถือเป็นสาขาของภาษาฟินิเชียบในบริเวณชายฝั่งเอเชียตะวันตก (ในบริเวณที่ปัจจุบันคือประเทศเลบานอนและซีเรียตะวันตกเฉียงเหนือ) ที่มีผู้พูดโดยหลักเป็นชาวพิวนิก หรือชาวฟินิเชียตะวันตก รอบทะเลเมดิเตอร์เรเนียน บริเวณชายฝั่งแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือ คาบสมุทรไอบีเรีย และหมู่เกาะในเมดิเตอร์เรเนียนบางส่วน เช่น มอลตา ซิซิลี และซาร์ดีเนีย ตลอดช่วงสมัยคลาสสิก ตั้งแต่ศตวรรษที่ 8 ก่อน ค.ศ. ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 6[1][2][3][4][5][6]
ภาษาพิวนิก | |
---|---|
ฟินิเชีย-พิวนิก, คาร์เธจ | |
หนึ่งในจารึกพิวนิกตรีโปลิตาเนียที่มีทั้งอักษรละติน (บน) และพิวนิก (ล่าง) | |
ภูมิภาค | ตูนิเซีย ชายฝั่งแอลจีเรีย, โมร็อกโก, ไอบีเรียตอนใต้, หมู่เกาะแบลีแอริก, ลิเบีย, มอลตา, ซิซิลีตะวันตก, ซาร์ดิเนียตอนใต้ถึงตะวันออก |
ยุค | ศตวรรษที่ 8 ก่อน ค.ศ. ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 6 |
ตระกูลภาษา | |
รูปแบบก่อนหน้า | ฟินิเชีย
|
ระบบการเขียน | อักษรฟินิเชีย |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | xpu |
นักภาษาศาสตร์ | xpu |
คำจำกัดความ
แก้ภาษาพิวนิกเป็นสำเนียงที่ตายแล้วของภาษาฟินิเชียที่ใช้พูดในจักรวรรดิของชาวฟินิเชียในแอฟริกาเหนือ รวมทั้งคาร์เธจและดินแดนอื่นในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เป็นที่รู้จักจากจารึกและชื่อบุคคลที่เหลืออยู่
ออกุสตินแห่งฮิบโปเป็นนักเขียนคนสุดท้ายในยุคโบราณที่มีความรู้เกี่ยวกับภาษาพิวนิก แต่ก่อนเชื่อว่าภาษาพิวนิกมีอิทธิพลต่อภาษามอลตาแต่ปัจจุบันได้ลดความเชื่อนี้ลง
อ้างอิง
แก้- ↑ Moscati, Sabatino (2001). The Phoenicians (ภาษาอังกฤษ). I.B.Tauris. p. 200. ISBN 9781850435334.
- ↑ Palma, Salvatore Di (2014-11-18). L'Histoire des marques depuis l'antiquité jusqu'au moyen âge (ภาษาฝรั่งเศส). Société des Ecrivains. p. 139. ISBN 9782342031201.
- ↑ Jouhaud, Edmond Jules René (1968). Historie de l'Afrique du Nord (ภาษาฝรั่งเศส). Éditions des Deux Cogs d’Or. p. 22.
- ↑ Camps, Gabriel (1992). L'Afrique du Nord au féminin (ภาษาฝรั่งเศส). Perrin (réédition numérique FeniXX). p. 45. ISBN 9782262057435.
- ↑ Temporini, Hildegard, บ.ก. (1975). Politische Geschichte (Provinzen und Randvölker: Allgemeines; Britannien, Hispanien, Gallien) (ภาษาฝรั่งเศส). Walter de Gruyter GmbH & Co KG. p. 664. ISBN 9783110882070.
- ↑ Caruana, A. A. (1852). Report on the Phœnician and Roman Antiquities in the Group of the Islands of Malta (ภาษาอังกฤษ). U.S. Government Printing Office. p. 50.