ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สายสมร"

ธีรพงศ์ เรืองขำ สันนิษฐานว่าเพลง "สายสมร" คือเพลงมโหรีบรรเลงขับกล่อมพระมหากษัตริย์ในเขตพระราชฐานชั้นในดังที่ตราไว้ในกฎมณเฑียรบาลว่า "หกทุ่มเบิกเสภาดนตรี" ในช่วงเวลาที่[[สมเด็จพระนารายณ์มหาราช]]ทรงใช้เวลาในการปรึกษาราชการแผ่นดิน โดยมี[[พระยาวิไชเยนทร์ (คอนสแตนติน ฟอลคอน)]] เป็นชาวตะวันตกเพียงคนเดียวที่ร่วมอยู่ในการนั้น เป็นคนที่ชำนาญการใช้ภาษาต่าง ๆ รวมทั้งมีโอกาสติดต่อกับราชทูตฝรั่งเศสได้โดยตรง เขาอาจเป็นผู้ถอดเสียงเพลง "สายสมร" ให้ลา ลูแบร์บันทึก และเข้าใจว่า "สายสมร" ในที่นี้น่าจะหมายถึง[[พระกษัตรีย์|พระอัครมเหสี]]]ที่สวรรคตไปแล้วของสมเด็จพระนารายณ์<ref name="standard"/> ส่วน[[สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์]] ทรงวินิจฉัยว่าเพลง "สายสมร" หาใช่เพลงสรรเสริญพระบารมี เพราะเนื้อหาบ่งในเชิงสังวาสมากกว่า<ref>{{cite web |url= https://www.sanook.com/news/3893730/ |title= เพลงสรรเสริญพระนารายณ์ |author=|date= 16 ตุลาคม 2560 |work= สนุกดอตคอม |publisher=|accessdate= 27 พฤษภาคม 2564}}</ref> ขณะที่ศิริพจน์ เหล่ามานะเจริญ ให้ความเห็นว่า งานเขียนของลา ลูแบร์ อาจเขียนขึ้นจาก "ความแปลกประหลาด" ที่ชาวตะวันตกมองคนนอกยุโรป จึงสร้างเนื้อเพลงมาประกอบเท่านั้น เพลงนี้จึงอาจไม่มีอยู่จริง เพราะ "...โน้ตเพลงสายสมรออกจะเป็นการบันทึกที่เลอะเทอะหาแก่นสารอะไรไม่ได้"<ref>{{cite web |url= https://www.matichonweekly.com/culture/article_8649 |title= ดนตรีในรัฐที่โน้ตเพลงที่เก่าที่สุดของตนเอง เป็นแค่เรื่องพาฝัน |author= ศิริพจน์ เหล่ามานะเจริญ |date= 22 กันยายน 2559 |work= มติชนสุดสัปดาห์ |publisher=|accessdate= 27 พฤษภาคม 2564}}</ref> สอดคล้องกับข้อมูลของกลุ่มเผยแพร่และประชาสัมพันธ์ [[กรมศิลปากร]] ที่ให้ข้อมูลว่า "[เพลงสายสมร]...ไม่สะดวกกับการขับร้อง และท่วงทำนองก็ไม่ได้ชี้ชัดว่าเป็นเพลงตะวันออกแต่อย่างใด"<ref name="กรมศิลปากร"/>