ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระองค์เม็ญ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
แอนเดอร์สัน (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
แอนเดอร์สัน (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 15:
}}
'''พระองค์เม็ญ''' (หรือ '''มี'''),<ref name="พงศาวดาร242">''ราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา'', หน้า 242</ref> '''พระองค์เจ้ามี'''<ref name="พงศาวดาร212">''ราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา'', หน้า 212</ref><ref>''เขมรสมัยหลังพระนคร'', หน้า 114</ref> หรือ '''นักองค์เม็ญ'''<ref name="พงศาวดาร239">''ราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา'', หน้า 239</ref><ref name= "เม็ญ">''เขมรสมัยหลังพระนคร'', หน้า 98</ref> ({{lang-km|អង្គមី}}; พ.ศ. 2358 — ธันวาคม พ.ศ. 2417) เป็นพระมหากษัตริย์แห่ง[[อาณาจักรเขมรอุดง]]<ref>[http://www.ilovekhmer.org/blog/2009/07/list-of-khmer-king/ បញ្ជីព្រះនាមព្រះមហាក្សត្រខ្មែរពីសតវត្សទី១ ដល់បច្ចុប្បន្ន]</ref> เป็นพระราชธิดาใน[[สมเด็จพระอุไทยราชาธิราชรามาธิบดี]] หรือนักองค์จัน ทั้งนี้พระองค์เม็ญเป็นหนึ่งใน[[รายพระนามพระมหากษัตริย์และรายนามประมุขแห่งกัมพูชา|ผู้ปกครอง]]ที่เป็นสตรีไม่กี่คนใน[[ประวัติศาสตร์กัมพูชา]]<ref>[http://www.guide2womenleaders.com/Cambodia_Heads.htm Female Heads of State of Cambodia]</ref> พระองค์เม็ญทรงเป็นที่รู้จักในนาม '''บา กง จั๊ว''' (พระนางเจ้าหญิง) หรือพงศาวดารกัมพูชาออกพระนามว่า '''บากุ๋นภู'''<ref name="พงศาวดาร233"/> มีพระนามเป็น[[ภาษาเวียดนาม]]ว่า '''เจ้าหญิงหง็อก เวิน''' ({{lang|vi|Công chúa Ngọc Vân}}, {{lang|vi|玉雲}}) และภายหลังมีตำแหน่งเป็น '''เจ้าหญิงหมี เลิม''' ({{lang|vi|Quận chúa Mỹ Lâm}}, {{lang|vi|美林}})
หลังสมเด็จพระอุไทยราชาธิราชรามาธิบดีเสวยทิวงคตในช่วงสงคราม[[อานัมสยามยุทธ]] [[จักรพรรดิมิญ หมั่ง|พระเจ้ากรุงญวน]]จึงขุนนางจัดพระราชพิธีอภิเษกให้พระองค์เม็ญเสวยราชย์แทนพระราชบิดาขณะพระชนมายุ 20 พรรษา<ref name="พงศาวดาร233">''ราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา'', หน้า 233</ref> เพราะในช่วงเวลานั้นเจ้านายเขมรที่เป็นชายเข้าไปพึ่งพระบรมโพธิสมภารพระเจ้ากรุงสยาม คงเหลือแต่เจ้านายเขมรผู้หญิง ฝ่ายญวนจึงกวาดเจ้านายเขมรไปเมืองญวน หวังให้เป็นประเทศราช<ref name="พงศาวดาร251">''ราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา'', หน้า 251</ref> พระองค์เม็ญถูกแต่งตั้งเป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชาและปลดออกสองครั้ง พระองค์และพระภคินีถูกนำไปไว้ที่เมือง[[ไซ่ง่อน]]และ[[เว้]] ตามลำดับ เพื่อให้กัมพูชาสิ้นเจ้านายปกครอง<ref name="พงศาวดาร192">''พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 3'', หน้า 192</ref><ref>''ราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา'', หน้า 239</ref>
ต่อมาราชสำนักเว้ก็ส่งพระองค์กลับ[[พนมเปญ]]หวังให้ชาวเขมรคลายความเจ็บแค้น เมื่อพระเจ้ากรุงญวนทรงเห็นว่าไม่มีขุนนางเขมรนิยมชมชอบพระองค์เม็ญ จึงส่งพระองค์เม็ญไปเมือง[[เจิวด๊ก|เมียดจรูก]]<ref name="พงศาวดาร242"
== พระราชประวัติ ==
| |||